KATİLİMİN KOLLARINDA

SİYAH GÖZLER

 Mesajını okuyunca gözlerim büyüdü tüylerim diken diken oldu üşümüştüm bir anda.

"profilimde çok eğleniyor musun?" yazıyordu gönderdiği mesajda. 

Hemen pencereden dışarı baktım ordan mı bakıyor naptığıma diye ama beni görebilmesine imkan yoktu nasıl anlamıştı acaba aklıma Neriman geldi ama onların selamlaşmışlıkları bile yoktu neredeyse. Kendime gelip hemen cevap yazdım ona

"nerden anladın senin profilinde olduğumu ?"

"sezgisel diyelim, nasıl beğendin mi bari fotoğraflarımı Neriman a anlattığın kadar var mıyım gerçekten ?"

"sen bizim mesajlarımıza nasıl bakıyorsun ya nasıl öğrendin bunu?"

"hahaha bu kadar korkacağını bilseydim yapmazdım ya"

"bana bak artık benden uzak dur anladın mı uğraşma benimle korkutuyorsun beni anlamıyor musun?"

"hey tamam özür dilerim sadece kontrolüm altında olmanı istiyorum hepsi bu"

" ne demek şimdi bu ya ?"

"neyse idil ben çıkıyorum iyi geceler "

"heyy sana diyorum dur kapama hemen!"

"Yusuf ?"

Cevap vermiyordu. Ve ben bu çocuktan gerçekten korkmaya başlamıştım.Neden böyle enteresan davranmaya başladı ki bu aralar diye düşündum.osebepsiz korkuları yaşadığım akşamdan beri benimle uğraşıyordu karşıma çıkıyordu ve nedensiz yere aklıma gelip duruyordu. Aslında böyle davrandık çabir yanım ondan uzak durmam gerektiğini söylüyordu bir yanım ise ona daha çok hayranlık besliyordu.farklı bir çocuktu sonradan aklıma acaba facebookumu elemi geçirdi diye düşündüm ama bunu yapsa ben giremezdim ki belkide hackerlar kendilerini oldukça geliştirmişti iyice kafam karışmıştı.

Onu ilk gördüğüm yerde sormam gerekiyordu bunu. Acaba sezgisel derken neyi kastediyordu ya da sadece şaka yapmıştı da ben oltaya mı takılmıştım ve bana her seferinde beni koruduğunu söylemesi de beni şüphelendiriyordu. Ne yapmaya çalışıyordu bu? O anda elektrikler gitti ve bende mecburen yatağımı dönmek zorunda kaldım. pencereden dışarı baktım etraf kapkaranlıktı zaten ıssız olan bu köy elektriklerin gitmesiyle daha çok ürkütücü olmuştu.

Eğer babam bizi buraya getirmeseydi diye düşündüm bir an ama babamın kararlarına her zaman saygı göstermişimdir ve arkasında kesinlikle bir bildiğinin olduğunu düşünmüşümdür. Babam normal bir polis değildi. Büyük lokma derler ya öyleydi ama hiçbir zaman bunu bize söylemezdi bizi her zaman birilerinden korumaya çalışırdı beklide suçlulardan diye düşünürdüm hep ve babam beni her sevdiğinde"benim güzel kızım, sen çok zeki bir kızsın ne yapacağını bilirsin. Sana biri kötü davrandığında ne yapman gerektiğini bilir oyuna gelmezsin ben seni her zaman koruyamam sen çok özel bir kızsın ve bu özelliğini keşfettiğin gün benim yardımıma ihtiyacın olmayacak. Ama ben her zaman senin yanında olamayacağım biliyorum bunun için bana kızma olur mu kendini korumaya çalış." Derdi bende her seferin bunları dikkatle dinlerdim ama hiçbir zaman işime yaramayacağını düşünürdüm ama babama olan aşkımdan dolayı ona bunu asla sezdirmezdim. Benim babam benim en büyük kahramanımdı. Babamın ölümünden sonra annemde çok değişti bana bile farklı davranmaya başladı eskiden bu kadar soğuk biri değildi aslında şimdi de soğuk sayılmaz ama eski sevecenliğini kaybetmişti. Kolay değildi tabi yaşadıkları. Canından çok sevdiği büyük bir aşkla evlendikleri kocasını kaybetmişti. Ve  varlığının haberini yeni aldığı ve daha cinsiyetini bile bilmediği çocuğunu kaybetmişti ve babasız bir kız çocuğu büyütüyordu.Hiç kolay değildi tabi ki bunlar ben olsam dayanamazdım her halde.ama benim annemde çok güçlüdür.