KATİLİMİN KOLLARINDA

GRİ ARABA

Bir anda o gözler büyüdü büyüdü ve her yeri kapladı her yer simsiyahtı karanlıktı...başım dönüyordu. Bana bir şey yapmıştı sanki. Sendeledim. İki adım geriye gidip tutunacak bir yer aradım ama hiçbir şey bulamadım. o sırada karanlıktan bir el uzandı. Belimden tuttu kendine yasladı. Vücudunun sıcaklığını hissediyordum ona tutundum.gözlerimi kapattım ve açmak istedim hemen yapamadım birkaç saniye böyle kalmak zorundaydım.gözlerimi açtım ve yine o kucaktaydım bana sıkıca sarılmış o kucakta. Bir eliyle belimi bir eliyle sırtımı tutmuş beni kendine yaslamış olan o kucakta. Uzaktan gelerek yakınlaşan bir ses duydum

"iyi misin?" sıkmış olduğum avuçlarımı açtım ve onun göğsüne dayadım. Nazikçe geri çektim kendimi

"iyiyim sağol sadece başım döndü biraz" dedim.

Masumca gülümseyerek "korkuttun beni" dedi. Dişleri ne kadar da güzeldi. İnci gibi... ve benim için endişelenmişti bu çok güzeldi.kendimi istemeyerekte olsa onun kollarında kurtardım.beni kantine götürdü. Su verdi. İyi olup olmadığımı defalarca sordu. İstersem beni eve götürebileceğini söyledi ama gerçekten çok iyiydim. Az önceki halimden eser kalmamıştı anlık bir şeydi sadece. Zilin çalmasıyla kantin dolmaya başladı. Teşekkür edip oturduğumuz masadan kalktım. Sınıfa doğru yönelirken müdürün halime hocanın yanına gidiyordu. Halime hoca bana şeytansın sen der gibisinden bir bakış attı ve müdür beye cevirdi gözlerini. Bende gidip sınıfa oturdum ve sınıfta beni bekleyen Neriman ı görünce hafifçe gülümsedim. Bizim sınıftakilerden haberi almıştı tabi hemen yanıma koşarak geldi "kızım sen ne yaptın ya" dedi hayran hayran gülümseyerek.

"Anlatırım sonra "diyerek göz kırptım "neler oldu bir bilsen" diye devam ettim. Hevesim kursağımda kalmıştı çünkü Ademle Fırat girmişti sınıfa bende sus dedim dudak işaretiyle. Hemen anladı benim akıllı arkadaşım. Fırat yanıma gelerek

"iyisin dimi İdil" dedi.

Korkan bir surat ifadesiyle ne ara sevmişti bu çocuk beni bu kadar şaşırmıştım sanki beni daha önceden tanıyor gibiydi. Gülümseyerek içten bir şekilde

"gayet iyiyim" dedim.

Mutlu bir ifade belirdi yüzünde hemen elimde ki kozu oynamalıyım diye

" sağ olsun Adem yanımdaydı yoksa düşüp bir yerlerimi kırmıştım" dedim gülümseyerek herkesin yüzünde bir gülümseme belirdi. Ama Neriman olay hakkında hiçbir fikri olmadığından bize meraklı gözlerle bakıyordu. Tabi Fırat a nasıl baktığını görmedim sanmasın. Olayı bir ağızdan anlattık Neriman a Adem ne kadar korkmuştu benim için o kadar hoşuma gitmişti ki. Bizim yanımızdan ayrıldıklarından Neriman sevinçle ayağıma bir tekme attı ki gözümden yaş geldi. Hemen kendimi toplayıp onu kendine getirmem gerekiyordu çünkü onlar anlamamaları lazımdı. Neyse ki o anda zil çaldı da bende hemen Neriman ı sınıftan çıkardım.sınıfta herkes benim halime hocaya diklememi konuşuyordu. Öğretmenler bile konuşuyormuş ki derse giren hocamız bile benim bu fevri davranışımın nedenini sordu benden hiç beklenmeyen şeylerdi. Ama kadın kendi egoları için bizi harcıyordu ve bundan zevk alıyordu. Bende daha fazla dayanamamıştım buna. 4 derste bitti zaten ilk dersi kaçırmıştım sinirliydim. İşin yoksa yeniden etütlere kal diye düşündüm kendi kendime ama o anda aklıma Neriman geldi o bu konularda bir harikaydı. Bana anlamadığım yerlerde hep yardımcı olurdu ama benden aynı karşılığı göremezdi çünkü anlatma kabiliyetim acayip düşüktü ve ben onun kadar çalışkan değildim o kadar derslerin üstüne durmuyordum. Çıkış zili çalınca kadim dostumla buluştuk. Merdivenlerden inene kadar sabahki maceramı anlattım. Ve o sırada da annemi aradım köye geleyim mi yoksa sen mi buraya gelirsin diye sordum oda benim köye gelmemin daha mantıklı olduğunu minibüs bekleyerek zamanın boşa gideceğini söyledi. Bende arabamın olduğu yere yöneldim. Neriman tedirgindi benimle gelmekten. Canı kıymetlidir canım arkadaşımın ama ona karşı öyle bir bakış attım ki mecburen kabul etti.park ettiğim yerde topu topuna 3 tane araba vardı hemen bizim arabayı buldum. Arabaya binbir duayla bindik. Kemerlerimizi bağladık ve kontağı çalıştırdım. Neriman resmen koltuğa yapışmış kapıyı tutuyordu onun bu halini görünce gülmeye başladım. Hemen arkamı kontrol ettim aynadan ve yan aynalara baktım yol boştu ve benim gibi yola çıkmayı bekleyen gri bir araba vardı arkamda. Büyük bir dikkatle arabayı yola çıkardım. Şehir içinde çıkınca büyük bir nefes aldık. Anayolda sorun yoktu da şu yerleşim yerlerinde sıkıntı oluyordu aniden frene basmak sonra yeniden gaza basmak insanın midesini bulandırıyordu. Anayolda yeniden hız yapmaya başladım benim hızım diğer arabalara göre tabi ki de yavaştı. Yanımızdan bir motosikletli geçti. Büyük bir ihtimalle 120 de gidiyordu. Çok hoşuma giderdi hızlı araçlar ve hız yapmak ama daha o kadar geliştirememiştim kendimi. Neriman da alışmış ve kendini rahat bırakmıştı. Ama konuşmuyordu. Benim dikkatimin hemen dağılabileceğini bildiği için sadece dua ederek sağ salim eve varabilmeyi diliyordu Allah tan. Hızımız 80i geçince