Hava kararmıştı.
Annem arıyordu ama açmadım. Hatta telefonumu denize fırlattım. Dibe batarken yavaşça söndü ışıkları. Artık Yalnızım, tek başıma...
Son minibüsü de gitmişti. Bağırmaya, sesli bir şekilde ağlamaya başladım. Bu yaşadıklarım fazla değil miydi bana? Babam Ölüyordu, bir cebril olduğumu öğreniyordum, en yakın arkadaşım gitmişti,sevdiğim beni terk etmişti, annem benden bir şeyler gizliyordu, düşmanlarım vardı...
Yusuf bana demişti. Evet hatırlamıştım Yusuf bana demişti! sakın ona sevdiğimi söyleme, sakın, ondan uzak dur diye, acaba bunu mu kast etmişti?
Gerçekten de dediği gibi olmuştu. Beni terk etmişti. Demek ki onun güvenilmez olduğunu benden daha önce anlamıştı, ama ben fark edememiştim. Aptal ben! Gerizekalı ben! Dangalak ben!
Kollarımı,saçlarımı, bacaklarımı yoluyordum. Kendimi öldürmek istiyordum. En sonunda kumlara uzandım, gözlerimi kapatıp sessizliği dinledim. Ama yok, hiçbir şekilde beni bu durumdan kurtaran bir şey yoktu. Yeniden bağırmaya başladım. Yattığım yerden doğrulup ayağa kalktım. Denize doğru yürümeye başladım. Düşünmek istemiyordum düşününce bir bok olmayacaktı çünkü! Ölmem, benim için en hayırlısı olacaktı.
Ayağıma buz gibi su çarpınca ölümün soğukluğunu hissettim. Ölüme yaklaşıyordum. Her adımımda içime işliyordu ölüm.
Denizin Ortasında ışıkları yanan gemiye diktim gözlerimi sonra denizin nefes kesen karanlığına. Orası benim yok olduğum yer olacaktı. Su belime kadar gelmişti. Korkmadan yürüyordum derinliğe.
Babamla denize girişim aklıma geldi o yaz sıcağında buz gibi su değdiği her yerini ürpertirdi kaçmak istediğin ama kaçmazdın alışacağını sonra sudan çıkmak istemeyeceğini bildin
- hadi ama idil bu kadar korkaklık olmaz ki alışacaksın kızım.
- ama soğuk baba üşüyorum.
-hadi gel çıkalım çıkınca ben sana sarılırım ısınırsın
Hadi baba o günkü gibi sarıl bana da ısınayım çok üşüyorum çok yoruldum artık.
Birisi tuttu belimden, diğer eliyle de göğsümden. Kim olduğu umurumda bile değildi.Adım atmaya çalıştım, engelledi. Beni çekmeye çalıştı. Elinden kurtulmaya çalıştım, yapamadım. Ona döndüm
"baba?" dedim
karanlıkta yüzü pek gözükmese de kokusundan tanımıştım bu Yusuf'tu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KATİLİMİN KOLLARINDA
Ficção AdolescenteKaranlık yolda ne olacağını bilmeden gerçeğime doğru yürüyordum, gerçeğim bana acı verecekti ve ben aşık olduğum adamın benim katilim olduğunu öğrenecektim. Siyah gözlerinde ki aşkın yalan olduğunu sadece saf nefret olduğunu.... Hayatta kalabilmek i...
