Live as a Villainess

Chapter 05: Engagement

"This way, Lady Ashina."

Binigyan ko ng isang tango yung tagasunod na magdadala sa akin sa loob ng palasyo. It was proper that they receive me, for I am the daughter of the grand duke.

Mukhang walang nagawa yung pamilya ng hari kung hindi tanggapin yung sulat ko para kitain ang prinsipe. Hindi ko na alam kung ano yung nakasulat doon sa pinadala ng tatay ni Ashina, but I guess it worked.

Nanatili lang akong nakasunod sa attendant, at hindi nga nagtagal ay nakarating na nga ako sa greenhouse kung saan kami magkikita ng prinsipe. Well, seeing that there are tables and chairs, as well as tea and desserts.

I guess dito kami sa gitna ng mga halamanan mag uusap.

"Dito nalang po kayo maghintay para sa prinsipe." Yumuko yung nagdala sa akin dito at umalis rin siya kaagad.

And since the prince wasn't here yet, I distracted myself with the sceneries.

I marveled at the sight of the beautiful flowers that I've never seen before. Siguro kasi nasa loob ako ng isang fantasy na libro kaya naninibago ako. It's not like I can see elegant flowers like these everyday nung nandoon ako sa mundo ko.

Kailangan mo pang pumunta ng flower shops or sa mga gardens na may pagkamahal mahal na entrance fee.

Napalapit ako sa isang bulaklak na nakita ko. Hindi ko nga alam kung natural 'tong bulaklak na 'to e. Its petals were green, but the leaves were red. Baliktad yung kulay.

"Lady Ashina." My head immediately snapped to where the voice was, at nakita ko na nga siya.

Yung bida ng storyang 'to. Ang male lead ng "White Destiny".

Prince Lionel Yevan Avelon.

Silver white hair adorned his head, and his lidded eyes revealed its exquisite black color as if it were jewels. Alam kong polar opposites ang black and white, but why did it make this man so breathtakingly beautiful!?

Hindi na ako nagtataka kung bakit nagustuhan siya ni Ashina.

"Greetings, your highness." I bowed down in a curtsy, and I'm so thankful sa muscle memory ni Ashina.

"You look.. decent." naramdaman kong nag alinlangan pa siyang tawaging maganda ako. To show that he's not the slightest bit interested.

Pero hindi ba pwedeng i-appreciate niya nalang? Limang oras akong tinorture ng mga maids ko para raw maging maayos ako sa paningin mo, tas sasabihin mo lang na disente yung pagmumukha ko ngayon?

"Thank you for the compliment, your highness."

Wala akong nagawa kung hindi pasalamatan yung prinsipe, and he gestured to the seats. Kaya naman naupo na kaming dalawa.