Γεννημένη Λυκάνθρωπος- Στη συντροφιά των λύκων (Βιβλίο 1)

Kεφάλαιο 28

Jill:

Προχωρώ λίγο στο δωμάτιο. Αν έχω πεθάνει θα το καταλάβω, ελπίζω. Όχι, δεν μπορεί να τελείωσε έτσι, όχι χωρίς να ανακαλύψω τι μπορώ να κάνω... Ανοίγω μια πόρτα και μπαίνω στο σαλόνι. Εκεί μια γυναίκα κάθεται στο παράθυρο και κοιτάει απ' έξω.

«Με κάλεσες ακατάλληλη στιγμή, γλυκιά μου. Ήμουν έτοιμη να πάω στη δουλειά»

«Συγνώμη» της λέω «αλλά ήταν επείγον»

«Το ξέρω. Και θα σε βοηθήσω.» Ένα λεπτό σιωπής και από τις δύο.

«Μαμά;» τη ρωτάω «Πέθανα;»

Γυρνάει και με κοιτά με τα μάτια της αλλά και την ίδια να γελάνε. Φαίνεται σαν να το ήξερε ότι θα την κάναμε αυτή τη συζήτηση.

«Όχι βέβαια. Πώς σου ήρθε αυτό;»

«Εμ, δεν ξέρω... Απλώς νιώθω λίγο περίεργα...»

«Φυσικά και νιώθεις περίεργα. Αν δεν ένιωθες, θα ήταν το περίεργο.»

Κάθεται στον καναπέ με τα χέρια της σταυρωμένα και μου κάνει νόημα να καθίσω και εγώ. Κάθομαι, αλλά όχι δίπλα της, στην πολυθρόνα απέναντι της. Αλλά δεν ξέρω το γιατί. Θα έπρεπε να είμαι ενθουσιασμένη που μιλώ με την μαμά μου ξανά. Αντιθέτως όμως, φοβάμαι.

«Λοιπόν, τι θέλεις να με ρωτήσεις;» σπάει τη σιωπή.

«Εμ... Δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο... απλώς θέλω να μάθω να χρησιμοποιώ της δυνάμεις μου για να βοηθήσω τους φίλους μου.»

«Μα Jill, ήδη το έχεις κάνει.» Την κοιτάω με ένα απορημένο βλέμμα και έπειτα μου εξηγεί «Στην έκρηξη εσύ τους έσωσες. Αλλιώς θα είχαν κατάληξη όλοι σαν την Eleanor. Ή μπορεί και χειρότερα.»

«Μα δεν ήξερα τι έκανα. Απλώς, το έκανα»

«Αυτό, μπορώ να σου μάθω να το χειρίζεσαι.» Σηκώνεται από τον καναπέ και κατευθύνεται προς την εξώπορτα. «Α και, για να ξέρεις, έχεις πάει στο επίπεδο 3.» μου λέει και βγαίνει έξω.

Ξαφνιασμένη την ακολουθώ βγαίνοντας στον κήπο. Κοιτώ αριστερά και δεξιά χωρίς να την βλέπω πουθενά. Τότε, εκεί κάτω από την ιτιά την βρίσκω να κάθεται και να με περιμένει υπομονετικά. Την πλησιάζω και κάθομαι δίπλα της.

«Μπορείς σε παρακαλώ να φωνάξεις κάποιους αστυνομικούς;» με ρωτά

«Τι;»

«Είπα, αν μπορείς να φωνάξεις μερικ...»

«Ναι άκουσα τι είπες. Και που θες να τους βρω;»