Γεννημένη Λυκάνθρωπος- Στη συντροφιά των λύκων (Βιβλίο 1)

Κεφάλαιο 33

Τρεις μήνας μετά.

Gloria:

Καθόμαστε στην αίθουσα εκδηλώσεων και περιμένουμε να φωνάξουν τα ονόματα των απόφοιτων. Μέσα σε αυτούς είναι και ο Evan με τον Jackson.

«Evan Larson» φωνάζει ο διευθυντής. Μέσα από το πλήθος σηκώνεται ο Evan και κατευθύνεται προς την εξέδρα. Όλοι χειροκροτάνε. Παίρνει το πτυχίο του και κατεβαίνει. Επόμενος είναι ο Jackson. Δίπλα μου κάθεται η Stella και βγάζει φωτογραφίες με το κινητό της.

«Δεν είναι γλυκούλης;» με ρωτάει. Προσπαθώ να χαμογελάσω. Θα είναι δύσκολο στην αρχή. Ίσως τα πράγματα να μην είναι ποτέ όπως ήταν πριν. Αλλά δεν με νοιάζει. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι με αυτούς που αγαπώ.

Ο Max με την Jill περιμένουν στο σπίτι, να έρθουμε να το γιορτάσουμε την αποφοίτηση του Evan και του Jackson. Θα είναι και η Stella μαζί οπότε θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Όταν τελειώνει η δεξίωση, και όλα τα παιδιά αρχίζουν να φεύγουν, αντικρίζω την Eleanor, να κάθεται στο αναπηρικό της καροτσάκι. Έχει τα χάλια της. Τα μάτια της κόκκινα και πρησμένα από το κλάμα, τα μαλλιά της αχτένιστα, τα ρούχα της τσαλακωμένα. Οι γιατροί είπαν πως δεν θα μπορέσει να ξαναπερπατήσει και νιώθω λίγο υπεύθυνη για αυτό.

Την πλησιάζω και κάθομαι σε μια καρέκλα δίπλα της.

«Γεια» της λέω. Γυρνάει και με κοιτάει. Περιμένω να αρχίσει να μου φωνάζει, να με βρίζει, να μου λέει πως εγώ φταίω, εγώ είμαι υπεύθυνη για όλα. Αλλά δεν το κάνει. Το μόνο που κάνει είναι να με αγκαλιάσει. Με τα δάκρυά της να πέφτουν βροχή.

«Συγνώμη» μου λέει ψιθυριστά και συνεχίζει να κλαίει.

«Μην στεναχωριέσαι, όλα καλά θα πάνε» προσπαθώ να τη παρηγορήσω

«Ότι και να πεις, έχεις δίκιο. Σου φέρθηκα απαίσια. Δεν θα σε κατηγορήσω ότι και να μου κάνεις.»

«Τι είναι αυτά που λες; Τι να σου κάνω δηλαδή;» Ρουφάει τη μύτη της.

«Δεν ξέρω...»

«Λοιπόν, άκου. Έχω μια ιδέα. Θες να έρθεις από το σπίτι μου; Θα είμαστε όλοι εκεί.» Αυτή δείχνει να παραξενεύεται.

«Μετά από όλα όσα σου έκανα, με καλείς στο σπίτι σου;»

«Ναι» λέω με μια φυσικότητα. «Είμαστε φίλες τώρα.» Με αγκαλιάζει ξανά.

...................................................................................

Φτάνουμε σπίτι, και μας υποδέχεται η Allison κρατώντας μπαλόνια στο ένα χέρι και ένα πλαστικό ποτήρι στο άλλο. Μόλις βλέπει την Eleanor δίπλα μου αλλάζει διάθεση και το χαμόγελό της μεταμορφώνεται σε ένα θυμωμένο βλέμμα.

«Τι δουλειά έχει αυτή εδώ;»

«Ήρθε για το πάρτι» της εξηγώ

«Με δουλεύεις;»

«Δεν πειράζει Gloria» μου λέει από πίσω μου «έτσι κι αλλιώς δεν περίμενα τους φίλους σου να με συμπαθήσουν τόσο εύκο...» Τη διακόπτω.

«Θα έρθεις μαζί μας, και θα περάσεις υπέροχα.» Η Alison κάνει στην άκρη για να περάσουμε, κλείνει την πόρτα πίσω της και μας ακολουθεί. Οι υπόλοιποι κοιτούν την Eleanor επιδεκτικά. «Γεια σας παιδιά» διακόπτω τη σιωπή «Συγχαρητήρια στους αποφοίτους μας, και καλή επιτυχία στους επόμενους, συμπεριλαμβανόμενης και εμένα.» Κοιτάω την Eleanor και της δίνω το λόγο.

«Λοιπόν... συγχαρητήρια Evan, Jackson. Μακάρι να ήταν και ο Nathan εδώ μαζί μας σήμερα, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε...»

«Συγνώμη για την αδιακρισία μου» επεμβαίνει η Stella «αλλά τι συνέβη;» Όλοι μέσα στο δωμάτιο, εκτός από τη Stella ανταλλάξαμε ματιές. Είχαμε ήδη βρει τι θα πούμε σε όποιον ρωτήσει οτιδήποτε για τις δολοφονίες.

«Τροχαίο» λέω ξεκάθαρα με έναν κόμπο να ανεβαίνει στο λαιμό μου. «Πέθαναν και οι τρεις σε τροχαίο.» Εννοώ τον Nathan, την Maggie και την Annabeth.

«Λυπάμαι» μου λέει απλά. «Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για σένα.» Νεύω.

«Η ζωή συνεχίζεται. Μπορείς να συνεχίσεις Eleanor.»

«Απλώς θέλω να ζητήσω συγνώμη.» Κόβει τα λόγια της επειδή ήταν μπροστά και η Stella. «θα καταλάβουν αυτοί που είναι να καταλάβουν...»

Οι περισσότεροι την κοιτάνε ακόμη με μίσος. Ο πρώτος που φαίνεται να την συγχωρεί είναι ο Evan, καθώς την πλησιάζει και την αγκαλιάζει. Αυτή ανταποδίδει την αγκαλιά.

Ίσως πρέπει κι εγώ να τον συγχωρήσω. Φαίνεται να μετάνιωσε για αυτό που έγινε. Αλλά ήταν πολύ άσχημο. Ένιωσα προδομένη, σαν το κορόιδο.

Ξαφνικά ακούω μουσική από τα ηχεία, και τα παιδιά δίπλα μου να χορεύουν. Είναι μια καλή στιγμή να ξεχάσω όλα τα κακά που μου συμβαίνουν και να χαρώ τη στιγμή με τους φίλους μου.