Γεννημένη Λυκάνθρωπος- Στη συντροφιά των λύκων (Βιβλίο 1)

Κεφάλαιο 30

Alison:

Μπαίνει μέσα στο νεκροταφείο. Η Gloria είχε δίκιο, δεν πήγε στον φίλο του. Προχωράω λίγα βήματα μπροστά και διακριτικά κοιτάω μέσα στην αυλή του νεκροταφείου. Βλέπω τον Max να μιλάει με μια γυναίκα, μεγαλύτερη από αυτόν. Έχουν μια άγρια συζήτηση. Δεν θέλω να με δει, οπότε μεταμορφώνομαι σε αηδόνι και πλησιάζω. Κάνει πολύ κρύο για Νοέμβριο. Κουλουριάζομαι σε ένα πεζούλι και ακούω προσεκτικά.

«Γιατί δεν θυσιάζεσαι εσύ να γλιτώσουμε εμείς; Μου φαίνεται ένα πολύ καλό σχέδιο.»

«Πολύ καλή ιδέα... αλλά είναι πιο εύκολο να σκοτώσω εγώ εσένα, παρά εσύ εμένα...» λέει η γυναίκα και ορμάει πάνω στον Max.

Αμέσως λαμβάνω δράση, πετάω και βρίσκομαι δίπλα τους έτοιμη να μεταμορφωθώ πάλι σε άνθρωπο. Το κάνω. Ο Max ξαφνιάζεται που με βλέπει εδώ η γυναίκα όμως με παρατηρεί προσεκτικά.

«Biride...» ψιθυρίζει «Έχω χρόνια να δω»

«Λογικό... αφού εξαφανίζονται σιγά σιγά... Alison» της λέω και απλώνω το χέρι μου.

«Annabeth» μου λέει χωρίς τη χειραψία που περίμενα

«Η γνωστή Annabeth;» ρωτάω και αυτή τη φορά στρέφομαι στον Max.

«Ναι...» μουρμουρίζει αυτός

«Οκ, λοιπόν... σας είδα προηγουμένως, και... πιστεύω πως είναι καλύτερη ιδέα να συζητήσουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι για να λύσουμε τις διαφορές μας.» λέω προσπαθώντας να ηρεμήσω την κατάσταση που επικρατεί.

«Δεν είμαστε ούτε πολιτισμένοι, ούτε άνθρωποι» μου λέει «και τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχω τη δύναμη ενός Biride...» Με πλησιάζει απειλητικά. Κάνω λίγα βήματα πίσω φοβισμένη. Ο Max που κατάλαβε το σκοπό της, μεταμορφώνεται και της επιτίθεται για να μου δώσει προβάδισμα χρόνου. Εγώ μεταμορφώνομαι σε αετό και κουνώ της φτερούγες μου προς τα πάνω. Πρέπει να φωνάξω βοήθεια.

Πετάω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το σπίτι της Gloria. Εκεί τους βλέπω όλους να κάθονται στο πίσω μέρος του κήπου, να συζητάνε ανέμελοι. Κατεβαίνω. Αυτοί δείχνουν να ξαφνιάζονται μα μόλις με βλέπουν με την ανθρώπινη μορφή μου σηκώνονται και περιμένουν τις λέξεις να βγουν από το στόμα μου.

«Είναι στο νεκροταφείο, μαζί με την Annabeth. Πρέπει να φύγουμε, τώρα.» Δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Όλοι με τη σειρά ξεκινάνε να τρέχουν ενώ εγώ τους παρακολουθώ και πάλι από τον ουρανό. Φτάνουμε στο νεκροταφείο, και όλοι παίρνουμε θέση για επίθεση.