Gloria:
Η Stella και ο Jackson έφυγαν πριν από λίγα λεπτά και η Eleanor ετοιμάζεται κι αυτή. Θα την συνοδεύσει ο Evan μέχρι το σπίτι της και μετά θα επιστρέψει να με βοηθήσει με το συμμάζεμα. Του λέω συνεχώς πως δεν χρειάζεται αλλά αυτός επιμένει. Μέχρι στιγμής έμεινα εγώ και η Alison. Μου είπε πως άμα χρειαστεί, θα μείνει μέχρι το πρωί. Είναι καλή φίλη.
Ακούω την εξώπορτα να ανοίγει και ο Max μπαίνει μέσα. Τα βλέμματά μας συναντιούνται. Χωρίς να το πάρω από πάνω του, σαν να φοβάμαι μην εξαφανιστεί, λέω
«Alison, μπορείς να μας αφήσεις για λίγο μόνους;» Αυτή δεν απαντάει, αλλά με την άκρη του ματιού μου καταλαβαίνω ότι απομακρύνεται διακριτικά προς το πάνω δωμάτιο. Του κάνω νόημα να καθίσει, και το κάνει.
«Max...» ξεκινάω «...ξέρω πως ήταν δύσκολα τους τελευταίους μήνες, αλλά θα πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή για αυτό.» Νεύει και κοιτάει το πάτωμα. Φαίνεται νευρικός.
«Απλά...» μου λέει «...δεν θέλω να αλλάξει κάτι μεταξύ μας Gloria. Καταλαβαίνω πως επειδή είμαστε από διαφορετικές μητέρες, δεν είμαστε κανονικά αδέρφια αλλά...» μου πιάνει το χέρι και με κοιτάει κατάματα «...αλλά για μένα θα είσαι πάντα η αδερφή μου. Ότι και αν γίνει.»
Ένα δάκρυ κυλά στο μάγουλό μου. Δεν μου είχε ποτέ εξομολογηθεί πως νιώθει για μένα. Σκουπίζω με το μανίκι μου το δάκρυ, και βλεφαρίζω έτσι ώστε να συγκρατήσω τα υπόλοιπα από το να κυλήσουν.
«Δεν θα έλεγα τίποτα άλλο» λέω τελικά με πολύ κόπο για να μην ξεσπάσω «είσαι ο αδερφός μου, πάντα θα είσαι. Βλέπω ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του. Ομοίως, σχηματίζεται ένα και στα δικά μου. Πριν καλά, καλά το καταλάβω, έχουμε αγκαλιαστεί.
...................................................................................
Gloria:
Στέλνω μήνυμα στον Evan
'Πρέπει να μιλήσουμε'
Ένα λεπτό αργότερα μου έρχεται απάντηση
'Έρχομαι από εκεί αμέσως'
Περιμένω ανυπόμονη για περίπου 10 λεπτά όταν ακούω το κουδούνι. Τρέχω προς την πόρτα, φτιάχνω βιαστικά τα μαλλιά μου και ανοίγω. Με κοιτάει και είναι έτοιμος να μου πει κάτι, αλλά διστάζει. Δεν χρειάζεται να το πει, ξέρω ακριβώς τι θέλει. Το βλέπω στα μάτια του, και μάλλον φαίνεται και στα δικά μου.
Δεν μπορώ να περιμένω άλλο, ορμάω στην αγκαλιά του και τον φιλάω, τον φιλάω όπως δεν τον είχα φιλήσει ποτέ άλλοτε. Με φιλάει κι αυτός και νιώθω τους χτύπους της καρδιάς μου να αλλάζουν ρυθμό. Με παίρνει αγκαλιά και ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μου. Ευτυχώς η Alison έφυγε.
Κλείνουμε την πόρτα πίσω μας και αυτός κάθεται στο κρεβάτι ενώ εγώ στέκομαι από πάνω του. Νιώθω την ανάσα μου δίπλα στη δικιά του.
Πάω να του βγάλω τη μπλούζα αλλά με σταματάει.
«Gloria...» μου λέει. Μα φυσικά. Είναι πολύ νωρίς ακόμη. Και τώρα εγώ η ανόητη, τα χάλασα όλα.
«Συγνώμη εγώ...» προσπαθώ να απολογηθώ αλλά με διακόπτει.
«Πριν γίνει αυτό, θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Αφορά το μακρινό μέλλον μας αλλά νιώθω πως αυτή είναι η καταλληλότερη στιγμή να στο ρωτήσω.
«Τι είναι;» Εντάξει, έχω αρχίσει να ανησυχώ τώρα.
Με κατεβάζει από τα γόνατά του και γονατίζει στο πάτωμα. Τον κοιτάω αποσβολωμένη. Τι κάνει;
«Gloria Fors, θα ήθελες να γίνεις η γυναίκα μου;»
YOU ARE READING
Γεννημένη Λυκάνθρωπος- Στη συντροφιά των λύκων (Βιβλίο 1)
WerewolfΗ Glorιa δεν είναι μια συνηθισμένη 17χρονη. Είναι λυκάνθρωπος. Ζει σε μια μικρή πόλη λίγο έξω από τη Φιλαδελφια στο Γουιλμινγκτον. Εκτός από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει με την καθημερινότητα, θα πρέπει να τώρα να επιβιώσει σε μια μάχη για τη...