Κεφάλαιο 14

397 52 3
                                    

Την επόμενη μέρα το πρωί πήραν το πρώτο αεροπλάνο για το σπίτι τους. Έπρεπε να ετοιμαστούν για το βράδυ. Είχε πανσέληνο. Η πρώτη πανσέληνος της Gloria και του Max που θα ήταν χωρίς τους γονείς τους. Ολομόναχοι. Αλλά δεν τους ένοιαζε πια. Μετά από αυτή τους την περιπέτεια είχαν ωριμάσει. Εκτός αυτού είχαν και τους φίλους τους, οι μόνοι που τους είχαν μείνει στον κόσμο. Με αυτούς θα μπορούσαν να περάσουν όλα τα εμπόδια που θα συναντούσαν στο δρόμο τους.

Η αναζήτηση του Black Snake είχε τελειώσει. Όλα είχαν γυρίσει πια στο φυσιολογικό τους. Λοιπόν, όσο φυσιολογικά μπορούν να είναι τα πράγματα για έναν λυκάνθρωπο. Παρ' όλα αυτά οι τέσσερις τους ήταν ενωμένοι και αγαπημένοι. Μοιράζονταν όλοι ένα μυστικό: τη φιλία.

Ο Max χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού της Jill. Τον υποδέχτηκε η Meredith με ένα πλατύ χαμόγελο. Φαινόταν να είχε ξεπεράσει το σοκ της απαγωγής, αλλά ακόμα και να μην το έκανε το έκρυβε καλά. Ο Max ντροπαλά της είπε

«Ήρθα για να διαβάσουμε με την Jill»

«Το ξέρω» του απάντησε διατηρώντας το χαμόγελό της «Πέρασε μέσα»

Ο Max σκούπισε τα πόδια του στο χαλάκι της εισόδου και πέρασε στο σαλόνι. Ο Felix καθόταν στην τραπεζαρία διαβάζοντας και υπογράφοντας διάφορα χαρτιά. Η Jill κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά για να τον χαιρετήσει. Έπειτα ανέβηκαν πάλι και οι δύο στο δωμάτιό της.

«Λοιπόν θα ξεκινήσουμε με Άλγεβρα ή Γεωμετρία;» τη ρώτησε

«Σσσσσς» του απάντησε. «Πρέπει να σιγουρευτώ ότι δεν ακούνε»

«Να ακούσουν τι;» Αντί για απάντηση πήρε ένα κοροϊδευτικό βλέμμα από την ίδια. Τελικά έκλεισε την πόρτα αθόρυβα πίσω τους και κάθισε δίπλα στον Max.

«Να μην ακούσουν τι λέμε ανόητε.» του είπε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. «Έλα βοήθησε με να το μετακινήσω αυτό» είπε δείχνοντας τη μωβ με καφέ ντουλάπα της.

«Δηλαδή... δεν θα διαβάσουμε;»

«Πίστευες ότι θα διαβάζαμε τρεις εβδομάδες πριν αρχίσουν τα σχολεία; Μην λες χαζομάρες. Ποτέ δεν θα σου το έκανα αυτό» είπε με ένα γλυκό σαν παγωτό χαμόγελο. Αμέσως μετά ο Max σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να μετακινεί την ντουλάπα της. Χωρίς καμιά προσπάθεια τα κατάφερε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

«Λυκάνθρωπέ μου εσύ» του είπε και τον ξαναφίλησε, αυτήν την φορά στην μύτη.

«Λοιπόν... ποιος ο σκοπός της επιχείρησης μας;»

Γεννημένη Λυκάνθρωπος- Στη συντροφιά των λύκων (Βιβλίο 1)Where stories live. Discover now