Ik, een draak?! 4: De Drakenoorlog

H4: Geheim

Ik sloeg met mijn hand in mijn gezicht. Ze had net ons grootste geheim verteld aan de groep.'Roos, weet je nog wat mama heeft gezegd over dat teken?' vroeg ik.'Dat ik het aan niemand mocht zeggen' zei ze.'En wat heb je net gedaan?' vroeg ik.'Maar Felix wist het al!' riep ze.'Maar de anderen niet' zei ik.'Oooh' zei ze en ging op de grond zitten.'Sorry...'. De anderen keken ons verward en verbaasd aan. Ik zuchtte en keek naar Felix.'Door jou weten ze het, jij mag het ze gaan vertellen'. Felix draaide zich naar zijn broers en zus. 'Roos is geboren met een teken, net zoals Lucas en ik of Drake en pa' begon hij.'Dus ze is voorbestemd?' vroeg Jake. 'Voor wat?' vroeg Maxim.'Ja en waarom verzwijgen jullie het voor ons?' vroeg Clarissa.'Ze draagt het teken van de zwarte ziener' zei Felix verrassend rustig. Ze keken alle 3 geschokt naar Roos. Ze liep naar mij en klampte zich vast aan mijn been.'Ik ben bang' zei ze stil.'Ssst' zei ik troostend en pakte haar op.'We gaan naar huis, naar mama'

'Dus ze weten het?' zuchtte ma geërgerd.'Sorry' zei ik.'Ik had het moeten voorkomen, ik had niet mee mogen gaan'.'Nee, je hebt niets verkeerds gedaan' zuchtte ze en keek me aan.'Je hoeft jezelf niet de schuld te geven voor iets wat je zusje verteld heeft'.'Maar ik moest ervoor zorgen dat het een geheim bleef' zei ik stil.'Je hebt je best gedaan en daar draait het om' zei ze en forceerde een glimlach.'Ze zijn tenminste familie, ze zullen het aan niemand vertellen, daar zorgt Kronos wel voor'. Roos zat naast me naar de grond te staren. Ze durfde ma niet aan te kijken op dit moment.'Oh ja, opa en ik hebben gepraat' zei ma.'Wilt hij nog steeds dat je...je weet wel?' vroeg ik. Ze zuchtte en knikte. Overgrootopa wou Roos verbannen van de archipel voordat ze de kans kreeg om een monster te worden. Ma wou haar kind niet in de steek laten, niet na wat er met mij en mijn broers en zussen gebeurt was.'Het word knokken tot het tegendeel bewezen is zeker' zuchtte ze en keek naar Roos. Ze ging voor haar staan en hurkte voor haar neer.'Luister lieverd, ik ben niet boos op jou' zei ze met zachte stem. Roos keek met grote ogen op.'Echt niet?' vroeg ze stil.'Nee' zei ma en legde haar hand op haar hoofd.'Alleen een beetje teleurgesteld'. Haar hoofd ging weer hangen en ze liet zich op mij vallen.'Lucas is de enige die me nog wel mag'. Ma en ik keken elkaar verbaasd aan. Ik haalde mijn schouders op en keek naar Roos.'Mama houd van je Roos, dat weet je, ja toch?'. 'Ja' zei ze stil.'En papa houd van me en jij houd van me maar de anderen niet'. 'Bedoel je onze neefjes en nichtje?' vroeg ik. Ze schudde haar hoofd.'De mensen van Barks' zei ze.'Ze mogen me niet, ze voelen dat er iets mis is met me, dat jullie raar over me doen... Ze weten dat ik anders ben...'