H5: Schaduwman

338 31 0
                                    

Pov Roos
'Ze weten dat ik anders ben...' zei ik stil. Mama keek me raar aan, alsof ze niet wist dat ik op die manier dacht. 'Ik ben bang' zei ik stil en kroop tegen Lucas aan. Hij was mijn grote broer, hij zou me beschermen.'Je hoeft niet bang te zijn Roos' zei mama en tilde me op. 'Wij zijn er om je te beschermen, er zal je niets overkomen'.'Kun je dat beloven?' vroeg ik en keek haar aan. Ze zuchtte en keek naar Lucas. We wisten allemaal dat ik nooit veilig zou zijn. Dat anderen nooit veilig van mij zouden zijn...'Je bent vast moe' zei mama uiteindelijk.'Ik breng je wel even naar bed'.'Waar is papa?' vroeg ik met grote ogen.'Die moest nog laat doorwerken' zuchtte mama.'Alweer?' vroeg Lucas.'Morgen heeft hij vrij, dan gaat hij met jullie wat leuks doen, belooft'. Ze droeg me naar mijn kamer en legde me in het kleine roze bedje. 'Slaapwel Roos' zei ze en kuste me op mijn voorhoofd.'Slaapwel mama' zei ik en sloot mijn ogen. Ik viel zo goed als onmiddellijk in slaap maar ik had vaak last van nare dromen, net zoals vannacht. Ik stond in het bos, aan het meertje. De plek waar ik vandaag het geheim verklapt had. Lian zat naast me in het gras en keek me angstig aan. Hij was bang voor iets, maar ik wist niet wat. Opeens verscheen een grote donkere zwarte schaduw voor me. Hij had de vorm van een man, een menselijke vorm van een Zwarte Schaduw. Ik zag hem vaak in mijn dromen. Hij was degene die mijn oma vermoord had. Hij was de zwarte ziener die Drake en Kronos "vermoord" hadden. Alleen leefde hij nog voort als een schaduw in de nacht. Om mij te teisteren in mijn dromen met duistere voorspellingen en zwarte gedachten. 'Hallo Roos' grijnsde hij.'Schaduwman' zei ik en bleef naar Lian kijken. Hij drukte zich stevig tegen me aan omdat hij bang was voor hem, de schaduwman. 'Je hebt aan anderen gezegd dat je het teken draagt' lachte hij.'Dat ging per ongeluk' zei ik en keek recht in zijn smaracht groene ogen.'Je hebt lef, weet je dat?' vroeg hij.'Om mij zomaar onverschrokken in de ogen te durven kijken'.'Ik ben niet bang voor jou, nu niet meer' zei ik.'Want ik weet dat mijn familie me altijd zal beschermen'. 'Oh, maken ze dat jou ook wijs dan?' vroeg hij lachend.'Ik ben verbannen en vermoord door mijn familie!'.'Jij bent een monster' zei ik.'Dat ben jij ook' lachte hij en ging met zijn lange dunne vingers over het teken in mijn nek. Een rilling ging over mijn ruggengraat en ik stond op.'Nee, ik ben geen monster!' riep ik.'Ik heb een keuze!'.'Naïef kind' lachte hij en begon kwaadaardig te lachen.'Is zien wat je familie nu van je denkt!'. Ik werd omringt door een dikke zwarte wolk. Het veranderde me. Opeens schoot ik wakker, midden in het bos aan het meertje. Lian lag naast me, nog steeds tegen me aangedrukt. Was het allemaal geen droom geweest dan. Ik zette me recht en zag dat ik veel groter was dan normaal. Langzaam kroop ik naar het meertje en deinsde geschrokken terug toen ik mijn reflectie in het water zag. Ik was ouder!

Ik, een draak?! 4: De DrakenoorlogWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu