Ik, een draak?! 4: De Drakenoorlog

H17: Krijgerseiland

Ik ijsbeerde door het kasteel. Vandaag was het zo ver, de stamhoofdenvergadering. Roos kwam langzaam uit haar kamer met Lian op haar schouder.'Jij kan ook niet slapen zeker?'. Ik schudde mijn hoofd.'Zijn die mensen er nog steeds?'.'Ze zijn vannacht naar huis gegaan' zei ze en wandelde met me mee door de gangen. 'Over vannacht gesproken...'. Ik stopte en keek haar aan.'Nee toch...'.'Jawel' zuchtte ze en keek naar de grond. 'Ik...euh...heb iets gedaan...' zei ze stil. 'Iets wat niet mocht...'.'Je hebt toch niet je belofte gebroken?' vroeg ik en keek haar ernstig aan.'Het spijt me Lucas...' zei ze stil.'Ik weet niet wat het is maar... het trekt me aan. Alsof dat is wie ik echt ben'.'Je brak een belofte' zei ik vol ongeloof.'Een zwarte ziener kan dat' zei Roos.'Dat is niet iets waar je trots op moet zijn' zei ik kwaad.'Je brak je belofte en bent bij hem in de leer gegaan'.'Het spijt me Lucas, echt waar' zei ze. Ik zag in haar ogen dat ze het meende maar dat ze niet kon zeggen dat ze het nooit meer zou doen. 'Het is je vergeven, voor nu' zei ik.'Wat heb je presies gedaan?'. Ze trok me mee naar haar kamer en liet me daar allerlei dingen zien die ze die nacht geleerd had. Ze gebruikte constant duistere krachten maar dat vond ik niet erg meer. Ze zou een zwarte ziener worden, dat was zeker, en die gebruikten duistere krachten.'Zorg maar dat ma je niet betrapt' zei ik. 'Dus je vind het oké dat ik met de schaduwman oefen?' vroeg ze verbaasd.'Dat heb ik nooit goedgekeurd' zei ik.'Maar zolang je hem niet boven mij verkiest, kan ik het tolereren'. Ze lachte en knuffelde me. 'Je bent de beste'.'Dat mag ik hopen' zei ik.'Lucas! Roos! We vertrekken!' riep pa door de gangen.

Het duurde niet lang voordat we op Krijgerseiland aankwamen. Nonkel Kronos en tante Udisé stonden al op ma en pa te wachten samen met Rockes.'Ga je mee naar de grot aan de ander kant van het eiland?' vroeg ik aan Roos.'Wees op tijd terug voor de vergadering' zei ma.'Ja' zei ik en vloog weg, naar de puntrotsen in het Oosten. We waren er in enkele seconden en vlogen zo de grot onder de afgrond in. 'Kijk eens wie er nog komt opdagen' zei Maxim. De anderen zaten hier dus al...'Hey jongens' zei ik en ging naast hen bij het vuur zitten. Roos twijfelde even maar kwam uiteindelijk naast me zitten zonder een woord te zeggen. 'En, nog veel last gehad van boze menigten?' vroeg Clarissa.'Een paar' zei ik in een poging grappig te zijn. Felix tikte geërgerd met zijn scepter op de grond. De zijne was goud met een vuurrode steen op de top.'Waarom heb je je scepter?' vroeg ik.'Je weet maar nooit' zei hij en keek naar mij.'Het gevaar kan onverwachts toeslaan'. Roos staarde naar de grond en viel op mijn schouder.'Doe niet zo gemeen Felix' zei Jake.'Zij kan er ook niets aan doen...'. Felix zuchtte.'Je hebt gelijk, sorry'. Hij keek naar het vuur.'De laatste dagen zijn er gewoon zoveel spanningen in Barks, ik weet niet eens of pa tante Krusha zal steunen op de vergadering...'.'Hij moet wel, zij is zijn Alpha' zei ik.'Alpha's zijn makkelijk te verraden en te vervangen' zei Felix stil. 'Zeker als er nog een paar andere keuzes zijn...'