H10: Gered

309 31 0
                                    

Pov Lucas
Ik kon niet geloven wat ik hoorde.'Ze... ze wilt me echt verbannen...' zei Roos stil en deinsde achteruit.'Nee, nee ma zou zoiets nooit doen' zei ik half in mezelf.'Dit moet een vergissing zijn...'. 'Je hebt ze toch zelf gehoord' zei Roos en draaide zich om om het op een rennen te zetten.'Nee, we moeten eerst weten wat ze gezien hebben' zei ik en pakte haar arm.'Kom, we wachten tot ze weer weg zijn'. Het duurde niet lang voordat ma en pa overstuur de ruimte verlieten, gevolgd door Drake en Kronos. Maar overgrootvader bleef maar staan staren naar de rook. 'Het is het beste voor de troep' zuchtte hij uiteindelijk en verliet ook de kamer. Langzaam trok ik Roos mee tot aan de put.'Nee Lucas, ik wil het niet zien, ik wil niet weten wat voor monster ik ben' zei ze maar kwam toch mee. Ik keek in de mist en het symbool van de zwarte ziener verscheen. Roos slikte en pakte mijn arm vast. Toen verscheen een beeld van Vakonov. Voor hem stonden Roos en ik, maar ik leek niet helemaal mezelf te zijn. Mijn ogen waren gevuld met duisternis en ik staarde doelloos voor me uit.'Het spijt me mama' zei Roos stil.'Het spijt me zo...'. Het beeld verdween en Roos barste in tranen uit.'Ik ben een monster' snikte ze en zakte in elkaar op de grond.'Nee, ik weiger dat te geloven' zei ik en ging naast haar zitten.'Het was een visioen, je weet niet wat er nog verder gebeurt of wat je bedoeling was op dat moment'.'Je mag niet meer in me geloven maar je doet het toch' snikte ze.'Waarom?'.'Ik ben je grote broer' zei ik.'Ik zal je beschermen, tot het eind, dat beloof ik'. Ze forceerde iets wat een glimlach moest voorstellen en keek weer naar de put.'Ik kan niet terug naar Barks, dan verband mama me'. Ik zuchtte en zocht een oplossing. 'Wat als je geen deel uitmaakt van haar troep?' vroeg ik lachend.'Ze kan je niet verbannen als je geen lid bent'.'Maar ze is onze Alpha' zei Roos met grote ogen. 'Niet als je overstapt op een nieuwe Alpha' lachte ik en legde haar hand op mijn pols.'Beloof je me trouw te blijven in goede en slechte tijden en mij, je nieuwe Alpha, te steunen?' vroeg ik. Ze keek me met grote ogen aan.'Ben je serieus?'.'Zo serieus als ik maar kan zijn' zei ik.'Dus? Beloof je het?'.'Ja, ik zweer het op al wat ik liefheb' zei ze. Ik liet haar hand los en ze vloog me in de armen.'Dankje Lucas' lachte ze.'Je bent mijn held...'.'Nee' zei ik.'Ik ben je grote broer'

Ik, een draak?! 4: De DrakenoorlogWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu