Ik, een draak?! 4: De Drakenoorlog

H8: Vakonov

Ik maakte het bed op voor Roos en legde een deken op de grond voor mezelf.'Dankje dat ik in je bed mag slapen' zei ze.'Daar zijn grote broers voor' zei ik en ging op de grond liggen. 'Slaapwel' zei ma door de deuropening en keek naar Roos.'We vinden wel een oplossing lieverd, echt waar' zei ze. 'Dat weet ik' zei Roos stil en ging in mijn bed liggen.'Slaapwel mama'.'Slaapwel ma' zei ik en gooide het deken over me heen. Ze lachte en deed dan de deur dicht.

Er ging een koude wind door mijn haar en ik werd wakker geschud. Ik opende verward mijn ogen en zag Roos me angstig aankijken.'Hij is hier' zei ze. Ik schoot recht en ging meteen beschermend voor haar staan.'Waar is hij?' vroeg ik.'Daar' zei ze stil en wees voor ons, naar een grote zwarte schaduw. We waren in het bos en Eiks en Lian waren bij ons. Langzaam kwam de schaduw van de rotswand en vormde het een man. De schaduwman, nu snapte ik de naam. Ik voelde Roos ineen krimpen en ik probeerde me onbevreesd voor te doen, maar volgens mij had ik meer schrik dan haar. 'Hallo Lucas'. Ik herkende zijn stem uit duizenden en er ging een rilling door me heen.'Vakonov' snauwde ik.'Wat is er gebeurt met een simpele hallo vader?' vroeg hij en cirkelde langzaam om ons heen.'Je bent niet mijn vader en dat zul je ook nooit zijn' snauwde ik. 'En je blijft met je tengels van mijn zusje af'.'Oh, hoe lief dat je het opneemt voor je familie' lachte hij. 'Nieuwtje, ik ben ook familie hoor! En jullie lieten mij ook stikken!'.'Jij bent een monster!' riep ik.'Nee, ik ben een zwarte ziener' zei hij en keek naar Roos.'Net zoals zij'.'Roos is niet zoals jou' snauwde ik.'Zij zal een geweldige ziener worden'. Ik keek hem recht in de ogen.'Mijn ziener'. Hij grijnsde.'Nou, veel plezier met je ziener'. Ik schoot wakker op de grond in mijn kamer. Roos lag naast me en klampte zich vast aan mijn arm. Er stroomde tranen over haar wangen en ik kon zien dat ze ook wakker was.'Ik ben bang' zei ze stil. Ik zag dat ze langzaam naar mijn teken greep en ik pakte haar hand.'Je bent geen monster' zei ik en legde haar hand op mijn teken.'Je bent niet zoals hem, je zou nooit anderen pijn doen'. Ze keek me in de ogen en tot mijn verbazing werkte het. Ze zoog geen kracht uit me. Ik lachte en ze vloog me in de armen.'Jij bent de beste Alpha die een ziener zich kan wensen' fluisterde ze.'Misschien word ik dan toch geen monster'.'Daar zorg ik persoonlijk voor' zei ik en keek in haar fel groene ogen.'Kom, probeer nog maar wat te slapen'.'Ga je mama en papa vertellen wat er gebeurt is?' vroeg ze terwijl ik haar terug in bed legde.'Als jij dat niet wilt, zeg ik het niet' zei ik. Ze lachte. 'Dan word dit ons kleine geheimpje'