ARINMA KAYASI (Tamamlandi)

4 Saat Sonra

Hazin sabaha karşı dört gibi gozlerini uykuya teslim edebilmisti ancak. Saat sekizde telefonunun alarmı çaldığında sanki vücudunun üzerinde başı değilde bir kaya taşıyordu.

Sürünerek kalktı yatağından. Banyoda elini yüzünü yıkayıp giyindi. Canı bugün ne çalışmak, ne konuşmak hiç bir şey istemiyordu. Yatak odasının camını açtı. Kızların sesi geliyordu disaridan. Son günleri olduğu için erken kalkıp denize girip çıkmayı düşünüyorlardı. Evden çıkmayı hiç istemese de onlar için en azından kahvaltıya gitmesi gerekiyordu. Zaten bir on beş dakika sonra kapıyı çalmaya başlarlardı.

Yatağını toplayıp telefonunu aldı eline. Ne bir arama, ne bir mesaj, ne de bir ileti yoktu. İçi acıdı. Kartal'ın aramamasına değil kendi kendi beklentisine acıdı.

Salon camını açıp evden çıktı. İstikamet yan evdi her sabah olduğu gibi. Demir kapıdan girdiği gibi dedenin sesi geldi.

"Günaydın kızım."

Cevap vermek için başını kaldırdı. "Nasıl yaniiii" dedi içinden. Kafayı yemiş olmalıydı. Yoksa dede niye kahvaltı masasında kartal'la oturuyor olsundu ki? Saniyelik sorularla bogusurken gozlerini açıp kapattı. Basbayağı kartal dede ile yan yana oturuyordu işte.

"Gunaydin" dedi kendi bile duymaktadır zorlanıp sesini

Kartal o merdivenleri çıkarken ayağa kalktı. Hazin ne yapacağını şaşırdı. Gozlerini kartal'ın gözlerinden cekemiyordu bir türlü. Elini uzattı kartal

"Günaydın. Merhaba"

Hazin'de uzattı ona uzanan ele.

"Hosgeldin"

Eli kartal'ın eline değer değmez içindeki heyecan sanki gözle görülecek gibi geldi Hazin'e.

"Hanımmm Hazin'de geldi. Çayını getir. Sende otur kizim"

Hazin oturmak üzereyken doğruldu.

"Ben yardım edeyim."

Onlarin cevap vermesini beklemeden kendini evin içine attı. Gelmişti işte. Kartal'dı demin elini tutan. Mutfağa girerken yanaklarını tuttu. Sıcaklığı hissetti. O sırada anneanne de mutfaktan elinde Çaylarla geliyordu.

"Günaydın kızım"

"Size de günaydın. Alıyım ben caylari"

Hazin cay tepsisini eline alıp dışarıya doğru ayaklarını sürükleyerek gitti. Ilk defa birileri ile birlikte oturacaklardi. Hemde hazin'e Çok Yakın birileriyle. Verandaya çıktığında kartal dede ile koyu bir spor muhabbetine girismislerdi. Elleri titreye titreye çayları onların önüne koyup yerine oturdu.

"Kızım hasta mısın? Keyfin yok gibi?"

Çatalıyla oynarken cevap verdi Hazin.

"Çok uyuyamadim gece dede o yüzdendir."

"Gece evi mi süpürdün sen kizim? Ses geldi bir ara"

"Ayy" eliyle ağzını kapattı hazin. "Geldi mi ses size kadar?"

"Yok kızım yok öyle bir ara camı kapatırken duydum."

"Kusura bakmayın ne olur ben hiç dusunemedim"

Dede sıkıldı

"Hadiiii Kartal oğlum buyrun soğumasınlar Çaylar. Afiyet olsun"

Kahvaltı dede ve Kartal'ın sohbetiyle devam etti. Bir ara kartal kendine gelen telefonla yerinden kalkti bir kac dakika konusup geri döndü. Hazin sadece kendine sorulan sorulara kisa kisa cevap verip geçiştirdi. Son Çaylardan sonra hazin mutfağı toparladı.