Summer Love

Hoofdstuk 31

een week geleden, een dag nadat ik er achter kwam dat Imke mijn stalker was, deed mijn moeder aangifte. en nu loop ik de rechtszaal uit. nadat ze bekend had alles gedaan te hebben (het inbreken in mijn mobiel, een fake twitter-account, het vervalsen van een paspoort) en zelfs bezig was met het kraken van mijn bankpas waardoor ik blut zou zijn, kreeg Imke anderhalf jaar cel. mijn moeder knijpt in mijn hand, 'alles is voorbij nu.' dan besef ik pas hoe blij ik ben, mijn stalker zit vast. geen haatberichtjes meer, geen angst, alles is voorbij. ik glimlach, sinds het begin van het schooljaar had ik al last van haar, en nu, op 4 november, is alles eindelijk echt voorbij. ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en toets met trillende handen Niall's nummer in. binnen een seconde neemt hij op, 'en?' vraagt hij snel. ik vertel hem het nieuws en hij begint te juichen. op de achtergrond hoor ik gelach. 'ben je niet alleen?' 'nee, ik zit met Lou bij Zayn, we zijn aan het inpakken.' vanavond vliegen de jongens naar New York toe, om vervolgens een dag vooor het album uitkomt weer terug te komen. 'HEY!' roep ik door de telefoon naar Louis en Zayn. 'au Nikki, ik had de telefoon nog tegen mijn oor.' op de achtergrond wordt gelachen. 'Louis wil je nog even spreken.' 'oké, doei, ik houd van je.' 'love you too.' het blijft even stil en dan schalt Louis' stem in mijn oor, 'hey Nikki,  hoe voel je je?' 'opgelucht. heb je zin om naar New York te gaan?' 'nou, daarover wil ik je dus spreken. je weett dat Waliyha en Melissa naar Parijs gaan?' natuurlijk weet ik dat, ze kunnen al tijden nergens anders over praten. eerst zou Eleanor meegaan, maar ze was nog nooit in Parijs geweest en hield stug vol dat ze "de eerstste keer in de liefdesstad" met haar grote liefde moest zijn. dus nu blijft ze thuis. en ik kan wel raden waarover Louis me wilde spreken, en ja hoor, ik heb gelijk. 'Eleanor is vijf dagen alleen thuis, en dat wist ze en dat was ook geen probleem. maar nu is ze de hele tijd misselijk en aan het kotsen door de zwangerschap en...' '... je voelt je schuldig en verantwoordelijk omdat jij degene bent die haar zwanger heeft gemaakt,' maak ik zijn zin af. 'precies. dus ik vraag me eerlijk gezegd af of jij... misschien eerder terug zou willen komen.' 'Lou, Eleanor heeft geen babysitter nodig.' 'maar... zie het dan alsof je op het baby'tje in haar buik moet passen,' Louis zet een zielig stemmetje op, en ik weet dat hij hij alles zal doen om zijn zin te krijgen. eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet erg om eerder terug te gaan, alleen ik ik had mijn vlucht al geboekt. nu mag hij lekker mijn vlucht gaan omboeken en me heel erg dankbaar zijn. maar zo snel geef ik me niet gewonnen. 'ik weet het niet hoor,' ik probeer niet in lachen uit te barsten. 'alsjeblieft. je bent toch niet voor niks de peettante?' wat? ik is even iets, sinds wanneer ben ik de peettante. 'hoe bedoel je, ik ben toch niet voor niks de peettante?' 'nou, als peettante heb je toch ook je verplichtingen, en één daarvan is zorgen voor de aanstaand moeder.' 'ja dat snap ik wel, maar hoe bedoel je peettante?' 'o dat, nou, je bent toch met Niall, en hij wordt peetoom. ik ging er van uit dat jij dan automatisch de peettante bent.' er verschijnt een enorme glimlach op mijn gezicht, 'oké, ik kom naar Londen. wanneer had je in gedachten?' 'nou, we gaan morgenochtend weg.' 'dus je wilt dat ik morgen naar Londen kom?' 'of de dag daarna als dat beter uitkomt voor jou? 'ik kom morgen wel, maar jij boekt de vlucht om.' 'je bent een schat!' juicht hij. 'ik weet het,' zucht ik als ik opgehangen heb.

'wat zucht je?' Fleur komt naast me staan. ze verveelde zich dood in de rechtszaal, maar ze was er wel voor me. 'ik ga morgen alweer naar Londen. babysitten op Eleanor.' ze trekt en wenkbrauw op. 'door de zwangerschap voelt ze zich ziek en Louis voelt zich verantwoordelijk. dus hij vroeg of ik eerder terug kon komen,' leg ik uit. haar ogen worden groot. 'is Eleanor Calder zwanger?!?' roept ze uit 'ssst,' ik kijk of iemand het gehoord heeft. 'niemand mag het weten.' 'okeee,' aarzelt ze. 'maar dat betekent dus dat dit je laatste dag is.' ik knik. 'dan gaan we daar dus een zussen-dag van maken,' beslist ze.

uiteindelijk gaat Lara ook mee,  maar dat mag de pret niet drukken. met z'n drieën gaan we naar Amsterdam. waar we ons voordoen als buitenlanders en Nederlanders waarvan we denken dat ze geen Engels spreken lastige vragen stellen. super kinderachtig, maar wel komisch. ook had ik mijn gitaar meegenomen,  en aangezien Lara's stem op die van een engeltje lijkt, gingen we op een bankje zitten en net zo lang spelen tot we drie koppen warme chocolademelk bij elkaar hadden gespaard. daarna gaan we naar de supermarkt en koopt Fleur 12 zakken pepernoten voor me ('voor in Londen, omdat ze daar geen pepernoten hebben'). daarna gaan we naar een heel schattig Italiaans restaurantje om daar heerlijk te eten. daarna gaan we naar het station en de vers gevallen sneeuw kraakt onder onze voeten. spontaan beginnen we met een sneeuwbalgevecht en heel even weet ik dat ik heimwee ga krijgen. Fleur en Lara zijn niet alleen mijn beste vriendinnen, en voor mij voelt Lara ook als een zus. maar dan is het toch echt tijd om naar huis te gaan. bij het afscheid beloof ik Lara om heel snel te bellen en dan gaan Melissa en ik naar huis. ze helpt me met mijn spullen inpakken en uiteindelijk kruipen we allebei in mijn bed en kletsen we tot diep in de nacht. 's ochtends worden we gewekt door mijn moeder, die vertederd naar ons kijkt. mijn vader sleept met mijn koffer terwijl ik afscheid neem van mijn moeder en zus. 'ik zie je met sinterklaas,' mijn moeder kust me en drukt me tegen zich aan. ik woel Fleur door haar krullen en geef haar een knuffel. dan loop ik naar de auto. 'zenuwachtig?' vraagt mijn vader. 'ik heb er zin in.' mijn vader glimlacht, 'doe je de groeten aan Melissa?' 'zal ik doen.' ik sluit mijn ogen en luister naar de radio. 2 uur later ben ik in Londen. terwijl ik, achtevolgd door fans met camera's, met mijn koffers door de straten van Londen loop, voel ik me gelukkig worden. L O N D E N, de letters vormen een woord dat voor mij magisch klinkt. ik voel me hier gewoon thuis. het Britse accent, de bruisende stad, het laat me voelen dat ik hier hoor. ik open de deur. 'HEY!' Eleanor komt de trap af gedonderd en geeft me een knuffel. ze is nu bijna 4 maanden zwanger en als je goed kijkt zie je een klein buikje ontstaan. 'hoe is het?' ze haalt haar schouders op, 'ik kan eerlijk zeggen dat ik blij ben dat je er bent. ik wordt gek alleen in dit huis, en aangezien ik me vaak te beroerd voel om hele dagen te werken voel ik me een beetje alleen. laat het Louis niet horen, anders laat hij me nooit meer alleen.' Eleanor is ondertussen op de hoogte van het "babysit" verhaal, en was in het begin nogal boos, logisch. maar natuurlijk kon ze niet boos op Louis blijven, en nu is ze dus toch blij dat ik er ben. Eleanor ploft op de bank en begint tv te kijken, en ik besluit om maar even boodschappen te gaan doen. de koelkast is namelijk behoorlijk leeg.

met tassen vol boodschappen kom ik uiteindelijk terug. ik en Eleanor zijn net alles in de kastjes aan het zetten als ze opeens naar de wc rent. een seconde later hoor ik kotsgeluiden. ik ren naar haar toe en zie haar overgeven boven de wc. terwijl de tranen over haar wangen stromen en ze haar maag boven de wc leegt, probeer ik haar haar uit haar gezicht te houden. uiteindelijk laat ze zich in mijn armen vallen, 'ik haat dit,' huilt ze. 'weet waar je het voor doet,' probeer ik haar te troosten. 'allemaal leuk en aardig, maar op dit moment helpt het me niet als ik bedenk dat ik nog 5 maanden moet.' 'je voelt je echt geen vijf maanden ziek hoor.' ze mompelt iets. ik leg haar op de bank, schenk een kop thee voor haar in en na meerdere keren vragen of ze zich echt niet misselijk voelde ('neehee') zet ik een zak pepernoten voor haar neer. er bestaat namelijk niets dat beter is tegen een depri-bui dan pepernoten. ik plof naast haar neer en zet de tv aan, dan pak ik een handje pepernoten. 

4 dagen later zijn alle kots-buien van Eleanor over, zijn Melissa en Waliyha terug en zijn we allemaal stikzenuwachtig voor de première van Take Me Home voor vanavond. de jongens zijn over een paar minuten hier, dan gaan we eten en daarna naar een groot plein ergens in het midden van Londen. Eleanor is boven en is bezig met haar haar en Melissa is de pizza's in de oven aan het gooien. dan gaat de bel. zo snel als mijn pumps het toelaten ren ik naar de voordeur. ik ruk de deur open en val Niall in zijn armen. 'ik heb je gemist darling, je ziet er weer eens geweldig uit.' ik bloos om zijn woorden. zelf ziet hij er ook geweldig uit in een smoking. ik strijk over mijn jurkje. die Waliyha voor mijn date had gemaakt. Niall had gevraagd of ik deze aan wilde doen, en dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg. ik geef Zayn, Liam en Harry ook een knuffel, alledrie zien ze er geweldig uit. achter hen staat Louis zenuwachtig met zijn voet op de grond te tikken. in tegenstelling tot de andere jongens (die een zwart pak dragen), is zijn pak spierwit en eerlijk gezegd doet hij me aan een soort engel denken. als ik zijn naam zegt kijkt hij op en glimlacht hij even. maar zijn ogen staan gespannen en de lach is nep. ik kan zien dat hij ergens mee zit. misschien is hij bang dat de fans het album niet leuk vinden, of zoiets. ik haal mijn schouders op en wendt me weer tot Niall, die ik uitgebreid zoen. we lopen naar de keuken, waar Melissa en Waliyha de jongens uitgebreid knuffelen. dan gaat de bel weer en komt Nate binnen. nu is de groep, op Eleanor na compleet. Louis lijkt nog nerveuzer, 'Melissa, kan jij Eleanor halen?' Melissa glimlacht en rent naar boven. zij blijkt blijkbaar ook al te weten wat er aan de hand is. maar als ik naar Waliyha's en Nate's gezicht kijk, besef ik opgelucht dat ik niet de enige ben die geen idee heeft. Ik kijk Niall vragend aan, hij glimlacht en fluisterd 'trouwen' in mijn oor. ik kijk hem verbaasd aan. hij knikt en ik glimlach. ongelooflijk, Eleanor en Louis die gaan trouwen. daarom was hij natuurlijk zo zenuwachtig. 'hoelang wist je dit al?' 'hij vertelde dit pas toen we weg waren. Liam had met hem een ring gekocht. en hij had het ons pas vanochtend verteld. Melissa wist het wel al.' 'Lou!' Eleanor komt de kamer binnen gerend en vliegt hem om zijn hals, 'ik heb je gemist darling, hoe was het?' 'top, maar ik heb je wel gemist, hoe was het hier?' 'hetzelfde als altijd.' Eleanor draagt een spierwit jurkje, en ik weet dat ze hun outfit op elkaar hadden afgestemd. Louis haalt diep adem en pakt haar hand. 'Lieve Eleanor, je hebt geen idee hoeveel ik van je houd. elke seconden jou verlang ik naar je, elke keer dat ik naar je kijk wordt ik meer en meer verliefd op. je wordt de moeder van mijn kind en ik weet dat je het geweldig gaat doen. we hebben het moeilijk gehad, met alle fans die een mening hebben en de roddels, en omdat ik niet voor altijd bij je kan zijn als ik aan het toeren ben. maar onze liefde wordt alleen maar sterker en ons kindje wordt geweldig. net zoals jij geweldig bent.' bij Eleanor stromen de tranen over haar wangen en ik zie dat Louis zich ook groot moet houden. Louis gaat op zijn knieën zitten, met zijn ene hand houdt hij die van Eleanor vast, met zijn andere houdt hij een ring naar haar op. hij is zilver, en met witte en roze diamantjes is ingelegd. 'lieve, lieve Eleanor. wil je alsjeblieft met me trouwen?'