Summer Love

Hoofdstuk 25

'jezus, dit is echt eng,'  Niall kijkt naar mijn berichtjes. 'het spijt me als het door mij komt.' hij slaat zijn armen om me heen en drukt een kus in mijn nek. 'kan ik iets doen?' ik weet dat hij niet anders wil doen dan me beschermen, en ik voel me gevleid. ik schud mijn hoofd, gelukkig zijn de fans niet meer boos over wat er op twitter wordt gezegd, maar natuurlijk zijn er jaloerse fans. maar aangezien ik Niall naast me heb lopen en hij zich er drukker over maakt dan ik, maak ik me er amper zorgen over. ik ben drukker met het regelen van wat Eleanor "reddingsoperatie: Waliyha" noemt. en vrijdag staan dan ook Niall, Louis, Harry, Liam, Eleanor, Melissa ik en Zayn om 9 uur op het treinstation. Nate baalde omdat hij thuis moest blijven, maar zijn achterneef (aan wie hij een gigantische hekel heeft) logeert  bij hem en hij moet dus in Londen blijven. 'ehm Nikki.... moeten we niet op spoor 6  zijn?' ik kijk naar het bordje wat aan de muur hangt: spoor 4. aan de overkant staat al een trein klaar, onze trein. waarom moet ik ook alles zelf in de gaten houden? we rennen naar het goede perron en laten ons in de treinstoelen vallen. binnen een minuut staat de coupé vol met gillende fans. 'relax iedereen, als jullie rustig zijn, krijgt iedereen een handtekening,' probeert Eleanor de groep te kalmeren. de meiden gaan giechelend in een rij staan. als een blond meisje van een jaar of 10 een knuffel van Liam krijgt, begint ze te huilen. vertederd kijk ik naar de hysterische meisjes die een knuffel, handtekening of een groet krijgen van hun grote idolen. hoe zou ik zijn als ik, toen ik de jongens nog niet zou kennen, hebben gedaan als ik ze tegen kwam. waarschijnlijk huilend in hun armen vallen. na een half uur ben ik het zat, en ik zie Melissa's grijns in een chagrijnig gezicht veranderen. 'wacht even,' Eleanor staat op en trekt Louis achter zich aan, 'sorry, beroemdheid moet erdoor. ik giechel en er komen een paar meisjes met Niall naar me toe. 'ze zijn "Nikkiall Shippers", of ze een foto met ons mogen?' ik bloos en ga naast Niall en de meisjes staan. Eleanor en Louis komen terug en gebaren dat we moeten komen. de fans die nog niet op de foto zijn geweest, smeken teleurgesteld, maar we proberen ze te negeren. we volgen Eleanor en Louis naar een conducteur die ons een coupé inloost en die vervolgens afsluit. 'een coupé voor ons alleen, op naar Bradford!' 

we gaan met de trein naar een dorp dicht bij Bradford, en dan met de bus naar een straat van Zayn's oude huis af. ik zie aan zijn ogen dat er herrineringen door hem heen schieten. we lopen Zayn achterna, en hij blijft staan voor een huis, de zijne. hij loopt het pad op en wij blijven op de stoep staan. hij kijkt achterom, geeft ons een knipoog en belt aan. zijn moeder doet open: 'hi sunshine,' zegt ze verrast. ze omhelst hem. 'is Waliyha nog op school?' hij wenkt dat we naar binnen moeten komen. 'ja, jullie komen haar halen hè?' vraagt ze met een brok in haar keel. Zayn knikt. 'willen jullie wat drinken,' Zayn's moeder richt zich op ons. ik knik beleefd en bekijk Zayn's moeder goed. ze houdt zich groot. ze zal het de laatste tijd moeilijk hebben gehad. met Zayn, die ze amper ziet, en Waliyha, die de laatste maanden zich vredelijk ongelukkig voelt. we praten gezellig en ik leer de moeder van Zayn goed kennen. 'jullie kunnen Safaa ophalen, als jullie dat willen?' 'leuk,' Melissa staat op en Zayn glimt weer. we lopen naar een basisschooltje 300 meteer verderop. 'is dit ook jouw oude school, Zayn?' vraag ik hem. hij knikt en we lopen het schoolplein op. we worden herkent maar op een paar fans na met rust gelaten. we gaan op de rand van de zandbak zitten en wachten tot de schoolbel gaat. een stroom kinderen komt naar buiten gerend, lopen naar hun ouders, gaan met hun vriendjes knikkeren. Zayn's ogen gaan het schoolplein af, maar Safaa zit er niet bij. na tien minuten komt ze, druk pratend met haar vriendinnetjes de school uit lopen. de meisjes gaan naar hun eigen ouders en Safaa's ogen gaan op zoek naar haar eigen moeder, maar in plaats daarvan ziet ze haar broer. de tranen springen in Zayn's ogen als hij zijn kleine zusje in zijn armen sluit. en dan besef ik dat ze elkaar al maanden niet gezien moeten hebben. Safaa maakt zich los uit Zayn's omhelsing en kijkt hem aan. hij veegt haar tranen droog en draait zich dan naar ons om. 'dit is mijn kleine zusje Safaa.' ik heb haar één keer eerder gezien, maar de rest blijkbaar vaker. de rest begroet haar enthousiast en Harry tilt haar op zijn arm. Safaa vertelt druk over school en de laatste weken, Zayn kijkt vertederd naar haar en hij lijkt opeens heel jong. we slenteren naar huis en Safaa huppelt voor ons uit. het lijkt me geweldig om een klein zusje te hebben. eenmaal thuis legt Eleanor het plan nog een keertje uit: 'oké, we pakken nu al Waliyha's spullen, en dan droppen we die in de auto en rijden we naar haar school. dan, als ze uit is, rennen we naar haar toe, sleuren haar van het schoolplein af en rijden we naar het station, waar Waliyha afscheid neemt van haar zusje en haar moeder. en dan gaan we met de trein anar Londen.' glimlachend denk ik terug aan de avond waar we dit bedachten. eerst wilde Eleanor met bivakmutsen op haar echt ontvoeren. maar dat zou misschien een beetje raar overkomen op de rest van de school.