Summer Love

Hoofdstuk 37

'dit ga je niet menen,' Louis probeert met moeite zijn woede onder de controle te houden. 'waar ben je?' 'ik weet het niet, ik was op weg naar Niall en toen stond opeens heel Twitter vol met filmpjes en...' 'ik kom eraan Nikki, WAAR BEN JE?' 'ik ga nu naar huis,' zeg ik snikkend. 'ik ben er over een kwartier. rustig maar, alles komt goed.' hij heeft opgehangen en ik sta op, waarom weet ik eigenlijk niet, wat is mijn leven zonder Niall, hij is alles voor mij. ik blijf een paar minuten in het licht van een lantaarnpaal staan voordat ik zo langzaam mogelijk naar huis loop. ik moet mezelf onder de controle houden, er is vast een logische verklaring voor dit alles. voor mijn huis staat Louis' auto en als ik de sleutel in het slot wil steken rukt hij de deur al open. zodra ik hem zie stort ik letterlijk in. dat onder de controle houden lukt heel goed, not. Louis sluit me in zijn armen en wiegt me zachtjes heen en weer. 'ik wil dood,' huil ik. 'je waagt het. er is iemand nodig om me tegen te houden als ik Nialls keel door wil snijden.' 'je gaat je gang maar,' zeg ik hopeloos. Louis strijkt me over mijn haar. 'ik wil weg hier, Louis.' 'ik laat je niet alleen.' ik loop richting de huiskamer en laat me op de bank vallen. 'ik heb de rest uit het huis gejaagd. ik dacht dat je het fijner zou vinden als er zo min mogelijk mensen zouden zijn,' Louis zet een kop thee voor me neer. maar mij maakt het allemaal niets meer uit. ik denk aan al die keren dat ik hier met Niall heb gezeten en barst in huilen uit. duizenden gedachtes schieten door mijn hoofd heen, wat als we geen ruzie hadden gemaakt, wat als we deze avond gewoon thuis waren gebleven, wat als ik meteen mee was gegaan. wat als ik Niall nooit had ontmoet, wat als ik in de zomervakantie niet naar Londen was gegaan, wat als ik voor Thijs had gekozen. Thijs..... ik heb Thijs gezoend toen ik met Niall had, ik heb precies hetzelfde gedaan. en Niall vergaf het me meteen, iets wat ik niet kan. Louis komt naast me zitten en hij trekt me tegen hem aan. voor mijn gevoel duurt het uren voordat mijn tranen eindelijk op zijn. mijn mobiel gaat af, ik wil hem pakken, maar Louis is me voor. 'ik neem hem,' zegt hij beslist met een blik om mijn nummerherkenning. ik zie maar 3 cijfers, maar ik ken het nummer uit mijn hoofd. ik bijt op mijn lip, 'doe maar.' Louis staat op en loopt naar de gang, maar ik hoor hem door de muren heen tegen Niall schreeuwen. ik verberg mijn gezicht in een kussen en probeer niet te verstaan wat er gezegd wordt. ik heb enorme hoofdpijn, ik ben moe van het huilen en het enige wat ik wil is in slaap vallen, en pas wakker worden als alles voorbij is. ik sluit mijn ogen en probeer de hoofdpijn weg te denken. 'hij komt er zo aan, dus wij gaan weg,' Louis pakt mijn hand en probeert me overeind te trekken, maar ik blijf zitten. 'Louis, ik blijf hier.' 'maar Nikki....' 'en jij blijft hier.' 'maar hij heeft....' 'precies hetzelfde gedaan als ik. hij heeft mij vergeven, dan kan ik tenminste met hem praten. ik houd van die klootzak, en hij heeft vast een logische verklaring,' ik krijg een brok in mijn keel. 'en nu even eerlijk,' Louis strijkt over mijn wang. 'ik haat hem en houd van hem tegelijk. en ik wil hem niet kwijt. begrijp je dat dan niet?' 'jawel, en hij moet voor je gaan vechten. het spijt me, ik ga al.' Louis pakt zijn jas en trekt hem aan. hij loopt naar de deur. 'Louis,' hij draait zich om. 'bedankt.' hij glimlacht en knuffelt me. dan loopt hij de deur uit. zodra ik de deur dicht doe slaat de paniek toe. Niall komt op dit moment naar me toe. ik ren naar boven en sluit me op in de badkamer. ik kijk naar mezelf in de spiegel, en kijk in de ogen van een monster. geen wonder dat Niall iemand anders zoent, ik ben afzichtelijk. met mijn bruine ogen en bruine krullen kan ik mezelf maar met één woord omschrijven: saai. ik ga op de grond zitten en begin onregelmatig adem te halen. ik raak hem krijt, de jongen van mijn dromen. verbaasd dat ijn tranen nog steeds niet op zijn begin ik hysterisch te huilen, de vreselijkste mogelijkheden spelen zich af in mijn hoofd. en ze lopen allemaal slecht af. net op het moment dat ik me voorstel dat Niall hier met Eliza binnekomt en me vertelt dat wat Niall en ik hebben één grote leugen is, voel ik een hand die me aarzelend over mijn wang strijkt. verbaasd kijk ik op, ik heb helemaal niemand binnen horen komen. Niall zit op de rand van het bad en kijkt me met tranen in zijn ogen aan. 'Nikki, ik...' Niall schudt zijn hoofd en ik zie aan zijn ogen dat hij iets te veel heeft gedronken. ik ga staan en veeg de tranen van mijn wangen. 'ik ben hier naartoe gekomen omdat... moet ik weggaan? je wil me natuurlijk nooit meer zien.' ik schudt langzaam mijn hoofd, 'blijf maar. alsjeblieft?' zeg ik met een schorre stem. hij knikt en ik zie een beetje opluchting op zijn gezicht. ik sla mijn armen om hem heen en leg mijn gezicht op zijn schouder. aarzelend drukt Niall me tegen zich aan. 'ik haat je,' fluister ik. 'ik haat mezelf ook.' ik voel dat er een traan op mijn haar valt. 

'hoe kon dit nou gebeuren?' vraag ik als we in de woonkamer zitten. Niall schudt zijn hoofd, 'ik weet het niet.' 'het ergste is nog dat ik het via Twitter kwam te weten.' 'het spijt me zo.' ik negeer hem, 'waarom zoende ik Thijs, en waarom zoende jij Eliza? waarom gaat het niet gewoon goed tussen ons?' Niall kijkt pijnzend voor zich uit. 'omdat wij geen vrienden zijn.' ik kijk hem aan, 'wat bedoel je?' 'sinds de allereerste keer dat ik je zag, ben ik verliefd op je. jij kende mij als popster. de eerste avond dat we elkaar kende, waren we al aan het zoenen. toen kwam dat gedoe met Thijs, ging het heel even goed, en toen moest je alweer naar huis. je kwam terug voor mij, omdat je me miste als vriendje, niet omdat je me miste als vriend. ik was jaloers op Nate omdat jullie naar het pretpark gingen, omdat jullie lol gingen maken. met Thijs had je een vriendschap, en ik ook met Eliza. maar wij zijn alleen maar vriendje en vriendinnetje. ik ken je amper Nikki, ik weet niks van je, maar ik wil je wel leren kennen.' met een schok besef ik dat hij gelijk heeft. ik weet van alles van Niall, niet omdat hij me dat verteld heeft, maar omdat ik al een directioner was voor ik hem leerde kennen. 'wat moeten we doen Niall?' de wanhoop klinkt door in mijn stem. 'ik wil je leren kennen.' 'oke...' zeg ik en ik kijk hem aan, zijn ogen zijn rood doorlopen door tranen en alcohol. 'begin maar.' 'wanneer ben je jarig?' '14 mei.' 'wat is je lievelingseten?' 'Italiaans.' 'wat is je favoriete kleur?' ik kijk Niall aan, 'blauw. maar niet de kleur die je bij blauw denkt. heel licht en toch donker tegelijk. de kleur van de zee kilometers dicht, waar alle kleuren bij elkaar  zijn, als de zon er op schijnt. een kleur waar je in kan verdrinken door er alleen maar naar te kijken.' Niall kijkt me aan, 'ik kan me die kleur niet voor me stellen, maar ik weet zeker dat het prachtig is.' 'ik laat het je zien,' ik sta op en sla mijn handen voor zijn ogen. ik begeleid hem naar de gang en dan haal ik mijn handen langzaam weg. Niall staat voor een spiegel en kijkt verbaasd van zijn spiegelbeeld naar mij. 'goed kijken,' fluister ik. Niall draait zich weer om en kijkt naar zichzelf. ik tik op de ogen van zijn spiegelbeeld. Niall kijkt geïnteresseerd naar zichzelf. 'je maakt het me zo moeilijk Nikki, je hebt geen idee.' 'wat?' 'het is bijna onmogelijk om je eerst zoveel verdriet te doen, en dan ben je zo ontzettend lief. je verdient zoveel beter dan ik.' ik kijk Niall aan en schudt heel langzaam mijn hoofd, 'niet precies het tegenovergestelde van de waarheid vertellen.' 'hoe kan je niet boos zijn?' 'dat ben ik wel. ik wil je slaan,' maar nog veel liever zoenen, denk ik er achteraan. 'ga je gang.' ik schud mijn hoofd, 'dat kan ik niet.' 'ik kan niet leven zonder je,' Niall veegt een traan van mijn wangen. ik merkte niet eens dat ik alweer aan het huilen ben. 'waarom besefte je dat niet voordat je je lippen in het openbaar op die van Eliza drukte?' Niall schudt zijn hoofd, 'ik weet het niet. ik was dronken en...' 'dat is geen excuus,' onderbreek ik hem ruw. '... en dat heeft er voor gezorgd dat ik niet over de consequenties nadacht.' 'ik snap niet waarom je het gedaan hebt.' 'ik ook niet. jij wel waarom je Thijs gezoend hebt?' 'nee.' 'kan je me ooit vergeven?' ik kijk hem aan, hoe kan ik ooit boos op hem blijven? ik laat een stilte vallen, 'ja.' Niall kijkt opgelucht. 'eikel.' 'trut.' ik kan er niets aan doen, maar mijn tranen maken plaats voor een kleine glimlach. 'ik hou van je, eikel.' 'ik ook van jou, trut.' Niall drukt zijn lippen op de mijne en ik zoen hem terug. de gedachte dan Eliza ook met hem gezoend heeft verdruk ik binnen een paar seconden. alle zorgen en onrust verdwijnen uit mijn lichaam. ik hou van Niall, en hij van mij. dat is het belangrijkste.

'goedmorgen,' Melissa komt naar binnen met een dienblad vol ontbijt. 'hey,' ik kijk om me heen. 'waar is Niall?' 'die hebben we naar huis gestuurd.aangezien jij niet zo goed in ruziemaken bent, hebben wij hem nog maar even de schuld ingewreven.' 'hoezo ben ik niet goed in ruziemaken?' vraag ik slaperig. 'we vonden jullie vanochtend in slapend in elkaars armen. ik had wat anders verwacht nadat hij iemand anders zoende. Lou zei dat je gister ontroostbaar was, en dan lig jij hier heel lief naast hem in bed.' Eleanor is ondertussen ook binnengekomen en zit op mijn bed. 'het is weer goed tussen ons,' verdedig ik mezelf. 'hij moet zich maar op heel wat gesschreeuw voorbereiden, de jongens zijn woedend.' ik knik, 'en de fans?' 'ze denken dat jullie uit elkaar zijn. jullie moeten maar overleggen hoe jullie het gaan uitleggen aan de wereld.' ik zucht, soms ben ik de fans echt even zat. 'mag ik weten waarom het weer goed is?' 'omdat ik niet boos op hem kan blijven.' Melissa trekt een wenkbrauw op. 'en omdat ik hetzelfde heb gedaan.' 'maakt dat alles goed?' 'nee.' 'maar...?' 'ik vergeef hem. houd er nu maar over op.' Eleanor zucht, 'je weet dat we er voor je zijn?' 'ja.' Melissa zet het dienblad naast mijn bed en dan lopen ze weg. Ik verstop me onder de dekens. ik kan nog steeds niet beseffen wat er gebeurd is en waarom ik Niall uberhaupt heb vergeven. en heel eerlijk wil ik er ook niet over na denken. hoe het verder gaat zie ik later wel, op dit moment heb ik genoeg drama aan mijn hoofd.