Summer Love

Epiloog

het allerlaatste hoofdstuk, geniet ervan!

____________________________

7 jaar later (Niall is hier 26 en Nikki 25)

'Nate!' schreeuw ik. Niall schiet naar voren en tilt net voor hij de drukke straat over kan steken de drie-jarige peuter op. 'altijd wachten op papa en mama,' zegt Niall streng terwijl mijn zoontje trappelend los probeert te komen uit zijn vaders armen. 'laat me los. ik kan zelluf lopen,' zijn bruine haarlokken komen onder zijn muts vandaan en zijn neusje is rood van de kou. Niall laat Nate los, die meteen een hand sneeuw richting zijn vader gooit. gillend rent Nate naar me toe en hij verstopt zich achter mijn benen, zodat Niall geen wraak kan nemen. ik glimlach en strijk mijn zoon over zijn wang. in de buggy die ik duw begint Emma te huilen. 'laat mij maar,' Niall tilt zijn dochter op en kust haar op haar wang. Emma stopt meteen met huilen en laat een stralende lach zien. natuurlijk vindt elke moeder dat haar baby de mooiste is, maar zodra Emma lacht is het onmogelijk dat je hart niet smelt. Er verschijnen kuiltjes in haar blozende babywangetjes en haar donkerbruine ogen glimmen alsof er sterretjes in stralen. Niall strijkt over haar blonde krullen en zet haar terug in de buggy, die hij vervolgens zelf overneemt. Nate pakt mijn hand en met z'n vieren steken we de straat over. 'mama?' Nate kijkt me aan, met de prachtige ogen die hij van zijn vader heeft geërfd. 'wat is er, lieverd?' 'komt Zoë ook?' vraagt hij met een verlegen glimlach en blosjes op zijn wangen. Zoë is Louis' en Eleanors geadopteerde dochter en Nate en zij zijn al vrienden sinds het moment dat ze elkaar kennen. ik knik, 'ja, en Dylan ook.' 'maar Dylan is pas een baby, die mag met Emma spelen. dat is toch eerlijk?'  ik glimlach en geef hem een knuffel, 'dat is eerlijk ja.' Dylan is de zoon van Zayn, en het was geweldig om samen met Perrie zwanger te zijn. We komen aan bij een met sneeuw bedekt Hyde Park. Nate ziet Zoë en rent op haar af. Alleen het pad is zo glad dat hij valt en met zijn gezicht in de sneeuw belandt. Zoë barst in lachen uit en ik kan zelf mijn gezicht ook amper in de plooi houden als hij me met een beteuterd gezicht aankijkt. zijn muts is afgevallen en zijn haar zit vol met witte vlokken. ik help hem overeind en veeg de sneeuw uit zijn haar. hij schept zijn handen vol met sneeuw en zet een achtervolging in op Zoë in. ikzelf loop naar haar ouders en de rest van mijn vrienden. 'Emma!' Waliyha strekt haar armen uit naar Emma en tilt haar uit de buggy. Eleanor omhelst me, 'gefeliciteerd.' het is 14 december, vandaag zijn Niall en ik een jaar getrouwd. 'dat er nog veel trouwdagen mogen zijn,' lacht Mila, Liams vriendin die hij anderhalf jaar geleden heeft leren kennen. ik kijk van Eleanors diamanten ring naar die van mezelf. 'nu jullie nog,' zeggen we tegelijkertijd tegen Mila, Perrie, Waliyha en Melissa. Niall drukt een kus in mijn nek en zijn adem kriebelt. ik weet zeker dat ik nooit aan de vlinders kan wennen die ik nog steeds bij elke kus voel, elke blik die ik op hem werp laat me weer verliefd worden. ongelooflijk dat het pas een jaar geleden was. Emma was pas 3 maanden oud toen ik met Niall in het huwelijksbootje stapte. 

'au!' roep ik verantwaardigd als Waliyha aan een haarlok trekt. 'wie mooi moet zijn moet pijn lijden. het is bijna klaar.' ze spuit nog wat haarlak in mijn haar (en gezicht, zodat ik een spontane hoestbui krijg) en steekt er een witte bloem in, 'klaar.' er wordt op de deur geklopt en mijn moeder steekt haar hoofd om de deur. ze komt binnen en zodra ze me ziet barst ze in tranen uit. 'lieverd, wat ben je mooi.' ze veegt haar wangen af en haalt diep adem. 'ik ben zo trots op je. je bent zo volwassen geworden en ik kan niet geloven dat dit de laatste dag is dat je mijn kleine meisje bent.' ik krijg een brok in mijn keel en omhelst me. 'mam stop, anders ga ik ook huilen.' 'je waagt het,' dreigt Waliyha, 'dat verpest mijn kunstwerk.' mijn moeder glimlacht naar me en geeft me een juwelendoosje. op een fluwelen kussentje ligt een zilveren ketting met prachtige saffieren. de bijpassende oorbellen zijn nog mooier. 'mam!' roep ik verbaasd als ze de ketting omdoet, het zilver voelt koud om mijn hals en schittert door het zonlicht. de diepe kleur blauw is prachtig en de ketting is ondanks zijn schoonheid toch subtiel. ik kijk naar mijn moeder en ben voor de duizendste keer verbaasd hoe veel ik op haar lijk. we hebben dezelfde ogen, mond en haarkleur en ze ziet er vandaag veel jonger uit. 'ik droeg dit ook op mijn bruiloft, en hopelijk zal Emma het ook ooit dragen.' Ze strijkt me over mijn wang om mijn make-up niet te verpesten en gaat dan weer weg. 'iets ouds en iets blauws,' ik draai me om en zie Eleanor en Lara in de deuropening staan. ze dragen beide een witte, kanten jurk die Waliyha ook aanheeft. die jurken had Waliyha zelf gemaakt voor Eleanor, Lara, Fleur en zijzelf, mijn bruidsmeisjes. Fleur draagt Emma en Lara Nate, Emma draagt ook het schattige, witte jurkje, maar dan in een babymaatje en Nate heeft een mini smoking aan. Nate komt op me af rennen, 'mama, je bent een prinses,' fluistert hij in mijn oor. vertederd kus ik hem op zijn wang, waar een lichte afrduk van mijn lippenstift komt te staan. Emma doet slaperig haar ogen open en kijkt me aan als ik haar in mijn armen neem. ik fluister lieve woordjes in haar oor en geef haar dan terug aan mijn zus, die haar samen met haar broer naar de trouwzaal brengt. Waliyha perfectioneert voor de zoveelste keer mijn haar en make-up en gaat dan met mijn bruidsmeisjes aan de slag. binnen een kwartier heeft ze Eleanors haar ingewikkeld maar bescheiden opgestoken en één gekrulde lok valt half in haar gezicht. Fleur is ondertussen terug en ze krijgt van Waliyha instructies om een basis aan Eleanor make-up te leggen, terwijl ze zelf met Lara's haar bezig gaat. ik kijk toe hoe mijn zus vol concentratie Waliyha tevreden probeert te stellen en ze laat me vol trots het resultaat zien. ik glimlach bij het zien van Eleanor die gekke bekken trekt. Waliyha is ondertussen ook klaar met Lara en ook die krijgt make-up op. na een uur vol concentratie van Waliyha en lachbuien van de rest zijn we eindelijk klaar. mijn vader komt met 4 witte bosjes rozen voor mijn bruidsmeisjes binnen en geeft me voorzichtig een knuffel, 'ben je er klaar voor?' ik knik en pak zijn arm, ik weet hoe vereerd hij was dat toen hij hoorde dat hij me weg mag geven en we hebben het de afgelopen dagen zo vaak geoefend dat ik het ondertussen kan dromen. en dat is precies de bedoeling, ik wil deze dag nooit meer vergeten. 'mag ik mezelf nou eindelijk zien?' Waliyha knikt en pakt me bij mijn hand, ik mocht mezelf niet zien tot we allemaal klaar zouden zijn en ze leidt me naar de omgedraaide spiegel. 'klaar?' ik knik en ze draait langzaam de spiegel om. mijn mond valt half open, ik herken mezelf amper. mijn make-up is naturel maar toch heel mooi, mijn bruine ogen komen extra mooi uit en mijn haar zit in een half ingevlochten kapsel. Mijn witte jurk bestaat uit meerdere stoffen en is zowel bescheiden als opvallend. Nate had gelijk, ik lijk inderdaad wel op een prinses. 'wauw, Waliyha bedankt!' 'je bent prachtig,' stelt ze vast. 'ben je er klaar voor, de laatste minuten als Nikki Kamper?' vraagt Eleanor. de vlinders vliegen door mijn buik en ik knik enthousiast. mijn vader pakt me bij mijn arm en we lopen naar de deur van de kleine zaal. van de miljoenen mensen die deze dag aanwezig wilden zijn hebben we er 60 uitgekozen. een kleine bruiloft, precies zoals we het wilden. al mijn dierbaren zitten in de zaal en aan het einde van het pad staat de mooiste, liefste en grappigste verloofde van de wereld en de beste vader die ik voor mijn kinderen kan wensen. 'ik hou van je meisje,' zegt mijn vader nog voor de deuren open gaan.