Summer Love

hoofdstuk 41

er wordt gegild en als ik eindelijk weer bij zinnen ben begin ik te huilen. een pijn trekt door mijn hele arm, ik lig in de glasscherven. ik voel warm bloed over mijn onderarm en hand stromen en het glas en het vuil op de grond prikt enorm. ik voel me duizelig worden maar omdat de schoten nog niet afgelopen zijn durf ik niet te bewegen. en dan is het opeens stil. de schoten zijn opgehouden in ieder geval, de muziek gaat nog wel keihard door en de lampen knipperen nog steeds. de bas van de muziek lijkt mijn hart over genomen te hebben, i wanna scream and shout. dan, na wat wel uren lijkt, wordt ik overeind getrokken. 'ssssj,' Zayn drukt me tegen zich aan. 'het is voorbij.' hij is zelf ook aan het huilen. 'w... wat is er gebeurd?' snik ik. 'straks, ik moet echt gaan. ben je gewond?' hij pakt mijn arm. ik vertrek van de pijn. 'auw,' huil ik en Zayn wiegt me in zijn armen, 'de ambulances komen er zo aan, maar je moet rustig blijven.' hij wil weglopen maar ik pak hem vast. 'ga alsjeblieft niet weg,' smeek ik hem. ik zie de twijfel in zijn ogen, 'het spijt me, ik moet echt gaan.' 'waarheen?' ik wil hem niet weghebben nu. 'Eleanor... Nate...' mompelt hij en ik zie dat hij spijt heeft dat hij dat gezegd heeft. ik zak door mijn knieën en Zayn kan me nog net overeind houden. ik durf niet te vragen wat er gebeurd is. 'ik kom terug, echt waar,' belooft hij. dan kijkt hij serieus, 'waar is Niall?' ik kijk hem verschrikt aan, 'bij jullie toch?' 'hij ging jou zoeken. Nikki, waar is hij?!?' Zayn kijkt om zich heen en houdt met moeite zijn paniek onder de controle. ik schud mijn hoofd en laat me neerzakken op de grond, waar een plasje van mijn eigen bloed ligt. Zayn kijkt me nog een laatste keer aan en dan loopt hij weg. Niall, waar is mijn Niall? ik gil zijn naam en loop doelloos rond. tot ik verstijfd van schrik blijf staan. een meter van mij af ligt een meisje van mijn leeftijd op de grond, dood. haar witte jurkje is doordrenkt van het bloed en haar ogen staan leveloos. met haar blonde krullen doet ze me aan Fleur denken. ik overwin mijn angst en loop voorzichtig naar haar toe. ik strijk haar haar uit haar gezicht en sluit haar ogen, dat is het enige wat ik nu nog voor haar kan doen. 'waarom? waarom dan toch?' fluister ik moedeloos ze had een heel leven voor zich, kon haar dromen verwezelijken. misschien is haar vriendje haar nu wel aan het zoeken, even bang als ik nu ben, omdat ik geen idee heb waar mijn Niall is. mijn hoofd bonkt als een gek en ik zit onder het bloed van mezelf en het meisje voor me. ik pak haar hand en knijp er zachtjes in, dit had ik kunnen zijn als ik een meter verderop had gestaan. de waarheid dringt tot me door en ik hap naar adem, de dood is nog nooit zo dichtbij geweest en ik ben ontzettend bang. veiligheid bestaat niet meer

ik zit wezenloos voor me uit te staren als ik mijn naam hoor. 'NIKKI!!!! NIKKI WAAR BEN JE????' zijn stem is rauw geworden, maar ik herken hem uit duizenden. het stelt me gerust, hij leeft nog, HIJ LEEFT NOG!. ik probeer zijn naam terug te roepen, maar er komt alleen maar een raar piepgeluid uit mijn mond. ik ren struikelend naar een open plek en probeer het nog een keer: 'NIALL!' gil ik zwak. twee sterke armen sluiten zich om mij heen. Niall drukt me zo stevig tegen zich aan dat het pijn doet. hij is helemaal overstuur en de tranen stromen over zijn wangen. 'ik dacht dat je dood was. jezus, ik ben nog nooit zo ongerust geweest.' 'ik.... ik....' er komt een hysterisch geluid uit mijn mond. 'sssssh, stil maar.' ik knik tegen zijn shirt aan, wat doorweekt is met tranen. heel even staan we daar, elkaar geruststellend en de angst langzaam van elkaar aan het overnemen. hij laat me veel te vroeg los en pakt mijn arm, 'gaat het wel?' ik schud mijn hoofd omdat ik nog steeds niets kan zeggen. ik ben steeds duizeliger geworden en het rennen deed me ook geen goed. bijna val ik om. Niall pakt me vast, 'rustig, wacht even.' hij trekt de helft van zijn shirt kapot en verbind mijn arm, ik krimp in elkaar. 'Niall, weet jij wat er met Eleanor en Nate is?' breng ik moeizaam uit. zijn gezicht vertrekt. 'dat wil je niet weten, Nikki.' ik knik vastberaden, 'wel.' Niall zucht, 'Eleanor en Nate zijn geraakt. ze zijn buiten bewustzijn, maar de ambulance is onderweg.' hij drukt me nog dichter tegen zich aan. ik hoor de sirenes loeien, 'wil je naar ze toe, kan je lopen?' ik knik en zoek mijn evenwicht. de muziek gaat uit en de lichten aan. mensen in ziekenhuisuniformen lopen rond. dan zie ik tussen de mensen Melissa staan, ze heeft haar ene hand op Louis' schouder liggen, de ander heeft ze voor haar mond geslagen. ik ren naar ze toe en trek Niall met me mee. Louis en twee artsen zijn over Eleanor heen gebogen. Niall en Harry hoor ik praten op de achtergrond, 'zelfmoordactie... meer dan 15 schoten... al 4 doden.... Eleanor?... ze is in haar buik geschoten.... zo'n 12 meter afstand.... al 8 minuten buiten westen...' ik ben aan het trillen als ik naar haar kijk, ze is lijkbleek en er ligt bloed op haar lippen, als haar borstkas niet heel zwak op en neer zou gaan zou ik zweren dat ze dood is. heel voorzichtig wordt ze op een brandcard gelegt, Louis kijkt met grote ogen naar de enorme bloedvlek op haar kleren. één van de artsen komt bij ons staan, 'jij bent haar vriend?' langzaam knikt Louis, 'haar v-verloofde.' de arts knikt, 'oké luister, haar toestand is kritiek, we doen ons best maar moeten in de ambulance al handelen. er is geen plaats voor je dus je moet zelf achter ons aankomen. we brengen haar naar de intensive care, daarna kijken we of ze een spoedoperatie aankan. wat is haar naam?' Louis knikt afwezig en kijkt weer naar Eleanor. ik weet dat hij geen woord verstaan heeft, dus ik antwoord voor hem, 'Eleanor Calder, we komen er aan.' de arts noteert haar naam en loopt dan weg. Eleanor wordt weggereden en Louis loopt ze achterna. ik houd hem tegen, 'Lou, we gaan met de auto.' Louis kijkt me aan alsof hij water ziet branden, 'nee!' 'Louis, rustig, alles komt goed, we gaan nu gewoon met de auto naar het ziekenhuis. Eleanor heeft nu niks aan je.' Louis rukt zich los en rent naar Eleanor toe, 'Eleanor!', maar Harry houdt hem tegen. hij is verrassend rustig, maar zijn ogen zijn groot en geschokt. 'Nikki, kan jij rijden?' Niall komt naast me staan, in zijn ene hand zijn mobiel, zijn andere op mijn schouder. ik schud mijn hoofd, 'gedronken, gestressed, en ik heb geen rijbewijs.' Niall vloekt, 'Liam!' 'Liam komt bij ons staan, de tranen die over zijn wangen stromen negerend, 'ik rijd jullie en Melissa naar het ziekenhuis, de rest komt achter ons aan. Niall, er staan journalisten buiten, Harry geeft een korte uitleg van wat er gebeurd, wij zorgen er voor dat iedereen Louis met rust laat.' Niall knikt en strijkt een lok uit mijn haar, 'Nikki, jij en Melissa moeten ons helpen.'