Summer Love

Hoofdstuk 34

'goedemorgen slaapkop,' Nate geeft me een knuffel. 'wees blij dat ik al wakker ben,' ik duw de deur verder open en laat hem binnen. 'waar is Waliyha?' vraagt Nate meteen. 'al naar werk toe, ik eet even een broodje en dan kunnen we gaan.' ik loop naar de keuken en maak een ontbijt voor mezelf, daarna lopen Nate en ik naar zijn auto. het is drie kwartier rijden naar het pretpark en die tijd gebruik ik om bij te slapen. ik wedet niet hoe ik dit voortaan moet gaan doen. ik weet dat ik voortaan iedere dag om 7 uur moet opstaan. 'we zijn er,' Nate schudt me wakker. we gaan in de rij voor de kassa staan en tegen de tijd dat we onze kaartjes hebben is de paparazzi gearriveerd. 'dat doen ze snel,' lacht Nate en hij woelt daar mijn haar. 'stop Nate. straks schieten ze foto's waar mensen van denken dat we een stelletje zijn. morgen staan we in alle bladen.' Nate lacht alleen nog maar harder en haalt zijn schouders op, 'who cares?' 'je begrijpt het niet, dan gaan mensen weer over me roddelen.' 'luister Nikki, neem advies van me aan: laat het je niet schelen. het enige wat belangrijk is is dat jij van Niall houdt, en ik van Waliyha.' 'maar...' 'we zijn toch alleen vrienden. laat ze lekker roddelen, denk je dat Niall het erg vind om morgen in de bladen te lezen dat je wat met mij schijnt te hebben? hij weet dat je voor niemand anders zou kiezen, en al helemaal niet voor mij. wij gaan lol maken, en laten onze dag niet verpesten door een paar fotografen.' ik zucht, 'je hebt gelijk.' 'natuurlijk heb ik gelijk. kom, we gaan in de achtbaan.' Nate en ik rennen naar de grootste achtbaan van het hele park, we stappen in één van de rode karretjes en rijden naar boven. ik knijp nog even in Nate's hand voordat de achtbaan begint aan een reeks van loopings, scherpe bochten, kurkentrekkers en plotselinge remmen. de adrenaline giert door mijn lichaam en in gil zo hard mogelijk. lachend stappen Nate en ik uit en we besluiten om nog een keer te gaan. en daarna weer. als we daarna op een bankje ploffen komt er een meisje van een jaar of veertien mijn kant op. 'mag ik een handtekening en een foto,' vraagt ze aarzelend. 'tuurlijk,' lach ik en ik laat Nate met haar mobiel een foto maken. het meisje loopt weg en ik plof weer op het bankje. 'wacht even,' Nate rent naar het eetkraampje en komt terug met een zak popcorn en een suikerspin. hij geeft mij de suikerspin en maakt zelf de popcorn open. dankbaar neem ik een hap van de zoetigheid en laat het smelten op mijn tong. ik pak mijn mobiel en maak een foto van mij en Nate. 'even delen met de wereld,' zeg ik voordat ik de foto op instagram zet.

ik was vergeten hoe leuk pretparken waren. de vrolijke muziek overal, de attracties waarin je je weer als een tiener voelt, en met name om dit met Nate te doen is hilarisch. hij weet me in een draaimolen te krijgen waar we tussen de kleine kindjes zitten, enthousiast moedigt hij zijn paard aan om nog sneller te gaan en om mij in te halen. daarna maken we stomme foto's in een fotohokje en spetteren we elkaar nat in de boomstammen-waterbaan. we gillen keihard in het spookhuis om alle dingen die niet eng zijn, maar waarvan wel de bedoeling is om ons doodsbang te maken. daarna dwing ik Nate om mee te gaan waterfietsen. en vervolgens zitten we in een grote plastic zwaan die Nate alle kanten op stuurt. hij wil me in het ijskoude water duwen, maar ik weet me staande te houden. 'eikel!' gil ik, 'het is half november en jij wilt me even in het half bevroren water gooien. over een maand kan je hier schaatsen.' Nate lacht me uit en ik kan mijn gezicht ook niet in de plooi houden. ik houd mijn hand onder water en ril even voordat ik zoveel mogelijk in Nate zijn gezicht kan gooien. hij gilt even en begint dan heel hard te trappen. de enige manier om niet om te vallen is door te gaa zitten, dus ik kan Nate niet meer nat spetteren. we gaan weer naar de kant toe en gaan in de zoveelste achtbaan. toen ik vroeger met Lara en Fleur naar pretparken ging, durfden ze nooit in achtbanen, dus ging ik meestal ook niet. gelukkig vind Nate deze achtbanen niet eens een klein beetje eng en kunnen we in elke gaan. als het donker is wordt het hele park met kleine lichtjes verlicht en worden er kampvuren aangestoken. Nate en ik halen frietjes en gaan bij een kampvuur zitten. als het uiteindelijk te koud wordt besluiten we om maar naar huis te gaan. Nate zet me thuis af en rijdt dan weg. ik loop naar boven, zeg tegen iedereen welterusten, ga douchen en zet de wekker om 7 uur. daarna sluit ik mijn ogen en droom ik na over deze dag