Who will be my Prince?

Chapter 47- A night with matt

Yasmin’s P.O.V.

**tok**

Nagulat ako bigla.

**tok**

Saan galing yun? Hindi naman sa pintuan ko.

**tok**

“Yasmin!” 

O_-..saan galing iyon?

“Yasmin, buksan mo yung bintana mo kung hindi tatapon ako ng mas malaking bato.”

Nang narinig ko yung bigla akong napatayo at pumunta  sa binta ko. Pag bukas ko nakita ko si Matthew, na nasa terrace niya.

“How’s life, bookworm?” tanong niya tapos ngumiti. Nakaupo siya sa sofa niya.. PSHH! Parang hari kung makaupo.

“What do you want Matthew?” tanong ko..

“Umupo ka muna, tsaka ko sasabihin.” Tapos ngumiti ulit siya

“Paano, nasa tapat ng laptop ko yung upuan?”

“Yasmin, akala ko pa naman matalino ka. Syempre hilahin mo yung upuan at itapat sa bintana..”

“Oooookay.” Weird.

Pagkatapos kong ginalaw yung upuan at yung laptop ko, syempre kailangan kong matapos yung binabasa kong story sa wattpad. ^_^

“Sooo, anong reason nito?”  tanong ko

“Wala lang. Masama bang makita yung girlfriend ng bestfriend ko?”  Habang sinasabi niya yun parang may kakaiba sa tono ng boses niya…

“Matthew, kung wala kang matinong sasabihin…B---” bago ko pag masara yung bintana at matapos yung sasabihin ko biglang nag salit si Matthew..

“Wait, meron kasi akong homework na hindi maitindihan. Patulong naman.”  Sabi niya..

“Matthew,  bukas na lang okay? Good ni--”

“Wait, please. May pupuntahan ako bukas eh kaya hindi pwede. Ngayon na lang please.” Sabi niya sabay tayo  sa terrace niya..

“Ughh, sige na nga. Punta ka na lang sa bahay. Bilisan mo pag wala ka pa dito ing 20 seconds matutulog na ako. One…two…thr---”

*TOOGSH*

“Hi!”

O__O

“Ang bilis mo naman.”  Sabi ko ..

Umiling siya.

“Mabagal ka lang magbilang.” Sabi niya habang nakangiti tapos hiningal. Imagine niyo na lang yun. Hahah! Mukha siyang asong kalye..or hyena. Hahah!

“Heh! So, ano mag-aaral ba tayo or mag-mumukha kang sira sa pintuan ko?”

Nag-smirk siya. Lumapit siya sa tabi ko at kinuha yung isa kong upuan tapos tumingin sa akin.

“Ikaw ahh, binabara mo na ako. Bagay, bagay tayo!”

“Huh, may sinabi ka?”  tanong ko

“Wala, sabi ko bagay kayo ni King.”

“Ahh. Okay. Soooo, nasaan na yung homework mo?”  tinaas ko yung kilay ko kasi wala siyang dalang libro.

“Uhmm, inisip ko na manghihiram na lang ako. Tinatamad ako mag dala ng libro eh ang bigat pa naman ng math book.”

“Tsk, hindi ka talaga magbabago noh?” tanong ko

“Syempre.”

“You do know that that’s a bad thing right?” tanong ko

“Are you sure?” tanong niya sabay smirk tapos pinatong niya yung arm niya sa shoulder ko.

“What are you doing?” O_o

“Being comfy.”  Sabi niya then he wiggled his eyebrows..

“OK, kung hindi ka naman talaga magseseryoso pwede ka nang umalis.” Nahulog bigla sa floor si Matthew dahil tumayo ako. Napangiti ako..

“Ano tinitingin mo dyan? *tumingin ako agad sa ibang direksyon* Kinatutuwa mo na ngayon ang saktan ako?” Parang may double meaning yun ahh.

“Hehehe, tayo na. Kalalaking mong tao tapos ganyan ka. Man up!”  Tumayo siya at umupo ulit sa inupuan niya.

“Wow! Big words! Okay, let’s do this. Kunin mo yung book mo please..” Hindi ko siya sinagot at dumiretso na lang sa bag ko para kunin yung book sa Math tapos nilagay sa may table. Uupo na sana ako ng …

“Pati papel please..” ngumiti siya tapos nag beautiful eyes..

“Uggh!” Umupo ako sa upuan ko at binuksan yung drawer na nakakabit sa table at kumuha ng pad paper. Nilapag ko yung pad paper sa desk tapos napansin kong wala din siyang pencil na dala..

“Pati din ba pencil?” tanong ko

“Nope, meron akong dala.  Ayaw ko naman maging sobrang abala sayo.” Ngumiti siya

“Ay ano ka ba Matthew, hindi ka abala.” Sabi ko sabay ngiti

“Talaga Yasmin?” tanong niya. [Seryoso ba itong lalaking ito? How can you be so dense?]

“Oo naman, sagabal ka ehh.”  Sabi ko

“Ouch. It hurts ahh. Okay, nahihirapan ako sa page na…..”

Hindi na ako nakinig sa sinabi niya kasi bigla na lang lumipad yung utak ko sa situation namin ni Matthew. Dati hindi kami ganito ka close, lagi pa kaming nag-aaway. Hindi ko naisip na makakasama ko si Matthew ng ganito, yung hindi kami nag-papatayan tulad ng dati.

Napansin kong natapos na siyang mag-salita dahil tumingin lang siya sa akin tapos ngumiti. Paano niya nagagawa iyan? Pagkatapos ko siyang saktan, nginingitian niya pa rin ako. Hayyy, Matthew..kung alam mo lang.

Wait, what?!?

****

(Dapat hanggang dito lang itong update na ito eh kaso bigyan ko na kayo ng taste sa mga mangyayari next chapter. )

*PREVIEW*

“Kuya King, natatakot ako!” sabi ko ng pabulong.

“Wag kang matakot kasama mo naman ako eh.” Sabi niya tapos hinigpitan yung hawak sa kamay ko.

“Ehh, kailangan ba talaga ito?”

“Oo, ano ang sense nang ginawa natin ngayon kung hindi natin ipapakita sa pamilya ko?”

“Ehh, hindi ito mag-wowork.  Hindi ako magaling umarte..”

“Don’t worry, akong bahala.” Sabi niya sabay wink. Binitawan niya yung kamay ko at binuksan yung pintuan sa bahay nila at biglang…

“Sorry, Yasmin.” Yung lang ang huli kong narinig bago nagdilim yung paningin ko.

******

Vote please.

Comment kung gusto niyo pa magkaroon ng Matthew and Yasmin moments,

Become a fan kung hindi pa po.

SALAMAT! <3