Evangeline (Finished)

Chapter 8

Typo errors are a lot.

Chapter 8

"We were both young when I first saw you. I close my eyes and the flashback starts, I'm standing there on a balcony in summer air..."

I started singing as I was strumming my guitar in front of the audience. Nasa stage kasi ako at kumakanta na naman sa bar ni Nikko. Everyone was listening to me intently. I was singing 'Love Story' by Taylor Swift.

"That you were Romeo, you were throwing pebbles, and my daddy said, stay away from Juliet... And I was crying on the staircase, begging you, please don't go... And I said..."

"Romeo, take me somewhere we can be alone. I'll be waiting, all that's left to do is run. You'll be the prince and I'll be the princess, it's a love story, baby, just say... Yes..."

My eyes were scanning around. Pero ni anino niya ay hindi ko nakikita doon. I was sort of hoping na pumunta siya doon at pinapanuod ako. Like when I saw him the first time here before.

"I got tired of waiting... Wondering if you were ever coming around... My faith in you was fading, when I met you on the outskirts of town... And I said..."

I just closed my eyes and continued singing.

"Marry me, Juliet, you'll never have to be alone... I love you, and that's all I really know, I talked to your dad - go pick out a white dress... It's a love story, baby, just say... Yes..."

"Cause we were both young when I first saw you..." Everybody clapped when I finished the song. I stood up and thanked them. Tumingin ako muli sa parte kung saan ko siya nakita na nakikinig sa pagkanta dati. Pero wala siya doon.

Pagkatapos ng kanta ay kaagad ko namang nilapitan si Nikko sa may bar counter.

Buntong-hiningang umupo ako sa bar stool. Nilagay ko rin muna sa counter ang gitara na ginamit ko kanina.

"Beh, malungkot ka ata?" Tanong naman nito sa akin.

"H-Huh? Hindi no." Konti lang. Akala ko kasi manunuod ulit si Alex kahit alam kong medyo imposible ulit mangyari iyon.

"Sabihin mo nga, nakokonsumisyon ka na naman ba sa Asenjo na iyon?" Natawa naman ako sa itinanong nito sa akin. Lagi ko kasi siyang kinukwentuhan sa mga frustrations ko sa school pati na rin ang tutorial session ko kay Alexander Luis.

"Hindi. Medyo matino rin pala siya minsan." I smiled. I suddenly remembered what happened to us after I watched his soccer game.

Napaiyak na lang kasi ako sa mga bisig niya pagkatapos sa mga sinabi niya. When he apologized to me. Hindi ko kasi aakalain na lalabas iyon mismo sa bibig niya. He told me he believes me.

'Nung tumahan na ako, he even offered me a ride in going home but I declined. Sinabihan ko kasi siya na didirecho muna ako sa bar ng pinsan ko para tumulong. Pero hindi pa rin ito tumitigil sa pangungulit kaya pumayag na lang ako na ihatid ako papunta doon. He even told me he loves my voice at umamin din ito na minsan nakapasok na pala siya sa bar at nakinig sa pagkanta ko.

When we arrived, sinabi niya sa akin na uuwi muna siya at magbibihis. Talaga kasing basang-basa ng pawis ang damit niya dahil sa game. He promised na babalik siya para panuorin ako.

So I was sort of expecting him na pinanuod niya aako kanina. But he hasn't come yet.

"Evangel." Napatingin naman ako sa likod ko nang makarinig ako ng pamilyar na boses.

"Johan," Napangiti naman ako nang makita siya. Tumabi naman ito sa akin, "Ngayon lang kita nakita rito muli ah?" Tanong ko naman sa kanya. Sa katunayan nga, siya lang ang lalakeng nakilala ko doon sa bar na matino at naging kaibigan ko pa. Hindi rin kasi maiiwasan na may mga ibang mga customers na nag-aalok ng ibang bagay at may iba pang malagkit kung makatingin sa akin.