*+18 fotoğraflar vardır. Rahatsız olacaklar şimdiden bölümü kapatabilir.*
Zayn'le ayrıldığımdan beri odamda oturuyordum. Akşam yemeği bile yememiştim. Ben günlerdir onu daha fazla görmek için yalvarırken o bana yarın okula gelmememi söylemişti. Bu hiç adil değil. Onu özlüyorum, hemde gereğinden çok fazla.
Üzerimdeki çarşafı hızlı bir şekilde yere fırlattım. Odam çok sıcak olmaya başlamıştı. Adımlarımı banyoya yönelttim. Yüzümü suyla buluşturmak iyi hissetirebilirdi.
Odamın kapısını açmış koridarda ilerliyordum. Annem ve babamın gülme sesleri kulağıma dolduğunda durdum. Merdivenlerden başımı uzattığımda masanın üzerinde iki içki şişesi vardı. Tabi ki sarhoş olmazlar ama karşılarında ki boktan filme gülmeyecekleri belliydi.
Fazla oyalanmadan banyoya girip, aynaya baktım. Saçlarım çok özensizce toplanmıştı. Şuan tam bir ruh hastası gibi görünüyordum. Daha fazla bu görüntüye dayanamazdım.
Elime tarak alıp saçlarımı hızlı bir şekilde taramaya başladım. Bir kaç kez elimle düzelttikten sonra artık daha düzgün görünüyordu.
Cebimden çıkardığım telefonuma baktım.
"Zayn: Bacağın nasıl?"
Mesaj tabiiki Zayn'dendi ve yine bacağımı sormuştu. Merak ediyor ve kendini suçlu hissediyordu. Ona bacağımın bir fotoğrafını çekip yollamaya karar verdim. Kendi gözleriyle görmesi daha iyi olurdu.
Banyodan çıkıp odama gittim. Fotoğraf çekmek için beyaz çarşafımın üzerine yattım. Sol bacağımda ki büyük pamuğu çıkarttıktan sonra telefonumu aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Marry: Artık endişelenme bacağımda bende çok iyiyim."
Cevabın gelmesini beklemeden ikinci mesajımıda yazmaya başladım.
"Marry: Seni çok özledim. Bu gece yine bir otele gitsek?"
Yolladıktan sonra telefonumu kapatıp, elimde sıkıca tutmaya başladım. Zayn'in mesajımı hemen okuyup cevap vermesini istiyordum.
Yataktan kalkıp odamda dönmeye başladım. Daha fazla oturursam kıçım yatakla bir bütün olacaktı. Ellerimi göğsümde birleştirdiğimde telefonumdan gelen bildirim sesini duydum.
Heyecanla mesajı açmak için telefona on kere dokununca elimden kayıp yatağımın altına girdi. Zaten hiçbir işim düzgün gitmiyordu bir de başıma bu geldi. Sesli bir şekilde küfürler edip yere eğildim. Dizlerimde olan yaralara aldırmadan yatağın altına elimi uzattım.
Güçlükle parmaklarımla yakaladığım telefonu kendime çekerek, toz kokan elimi üzerime sildim. Yataktan destek alarak kalktım ve mesajını açtım.
"Zayn: Seninle olmayı çok isterim ama bacakların buna engel oluyor."
Gerçekten mi Zayn? Benimle buluşmak istemediğin için bacaklarımı bahane ettiğin o kadar belli ki. Sinirle soluyordum. Benim canımı daha çok acıtıyordu. Ben herşeye rağmen onunla buluşmak isterken o neden bacaklarım yüzünden beni reddediyordu?
