Wchodząc do domu marzyła mi się tylko ciepła kąpieli. Mama siedziała w salonie widać było ze z kimś rozmawia jednak nie widziałam nikogo poza nią.
Zdjełam buty i zostawilam w przedpokoju. Weszłam do salonu odrazu moje oczy przykuł mężczyzna lat 38 brunet wysoki.
-Co on tu robi?- skierowałam palcem w stronę ojca. Cholera tego mi jeszcze brakowało.
- przyszedł porozmawiać - odparła bardzo spokojnie. Nie mogłam uwierzyć że ona jeszcze znim rozmawia.
-Przyszłej o litość prosić? O przebaczenie? - drwiłam trochę ojciec posłał smutny uśmiech.
-Nie Kochanie Viktoria proszę wysłuchaj mnie. - lustrowalam raz mamę raz ojca. Co tu się do cholery dzieje.
-Nie będę z nikim rozmawiać - burknełam wychodząc z salonu natknęłam się na Nicka czemu pojawia się zawsze w takim momencie i wchodzi do domu bez pukania?
Nie zwracając na niego uwagi wbieglam do pokoju. Odechcialo mi się już nawet kąpieli. Teraz chciałam spokoju zamknęłam oczy i zakrylam się kocem po sama szyje.
- Co z toba jest? - otworzyłam oczy jednak nie odezwałam się słowem. - mozesz mnie nie zlewać Do cholery.
-Możesz dać mi spokój! - warknełam rzucając w jego stronę zimne spojrzenie. - mam cie do cholery już dość was wszystkich! I naucz się wrescie pukac!
Nick stał nie ruszając się z miejsca. Przyglądał mi się z większą uwagą. Próbował mnie rozgryć czy co?
Nick Black.
Siedziała zła. Każde jej słowo było wypowiedziane w złości nie mogę odejść nie tym razem. Podeszlem i usiadłem obok niej. Zapałem jej dłoń i przesunęłem ją do siebie.
-Viks jestem twoim przyjacielem może tego nie chcesz może dla ciebie jestem nikim ale musisz mi wierzyć na słowo jestem tu by ci pomóc. - zacząłem jej oczy nabierały łez. Nie lubiłem kiedy jest smutna.
-Ty naprawdę nic nie rozumiesz. -odparła po jej policzku spłyneły łzy. Otarłem je zostawiając pocałunek na jej czole. Chciałem by poczuła się bezpieczna. Viki wtuliła się we mnie poczułam ulgę.
-Miedzy naszą przyjaźnią będzie okey? -spytałałem, brunetka pokiwałam głową.
