Ο Φύλακας Άγγελος Μου

4. Αντίο

Απομακρύνθηκε απο κοντά μου και πήραμε πολλές βαθιές ανάσες. Είδα τα μάτια του, μου φάνηκαν πιο σκοτεινά απο πριν. Τον είδα να φεύγει στο παράθυρο, στάθηκε για λίγο ακίνητος σα να σκεφτόταν και μετά τον είδα να δίνει μια μπουνιά στον τοίχο ακριβώς δίπλα στο παράθυρο και ο ήχος με έκανε να τιναχτώ στη θέση μου. Τι να τον έπιασε ξαφνικα?

<<Μάλλον θα μπλέξω..>> μου είπε ήρεμα σα να μην έγινε τίποτα και γύρισε να με κοιτάξει με το χαμόγελο ξανά ζωγραφισμένο στα χείλη του. Δεν πρόλαβα να πω κάτι όταν έφυγε σχρδόν τρέχοντας μέσα απο το δωμάτιο. Το μόνο που έκανα ήταν να κάθομαι και να κοιτάω την κλειστή απο πίσω του πόρτα. Ήθελα να ηρεμίσω, να αποκτήσω ξανά την επαφή μου με τον εαυτό μου, οπότε ξάπλωσα και πήρα αργά δύο βαθιές ανάσες αφήνοντας τες να βγούν αργά απο τα πνευμόνια μου. Η πόρτα άνοιξε ξανά και σηκώθηκα γρήγορα θέλοντας να τον αντιμετοπίσω και να ρωτήσω στα ίσα τι παίζει.

<<Οι εξετάσεις σου έδειξαν πως είσαι εντάξει.. Εσύ πως νιώθεις?>> με ρώτησε ο γιαρτός και με κοιτούσε εξεταστικά προσπαθώντας να διακρίνει κάτι που δεν κατάλαβα τι..

<<Καλά, μια χαρά είμαι.. Πότε μπορώ να φύγω?>> τον ρώτησα βιαστικά.

<<Όποτε θέλεις>>.

<<Τέλεια. Ευχαριστώ.>> με κοίταξε για ακόμα λίγα δευτερόλεπτα και του χαμογέλασα για να τον πείσω. Έφυγε και έκλεισε την πόρτα, άρπαξα το κινητό μου και κάλεσα την Αγγελική να της πω τα ευχάριστα. Με επιβεβαίωσε οτι θα ερχόταν η ίδια της να με πάρει όταν σχολούσε απο την δουλειά της και να μην το κουνήσω ρούπι.. Όχι ότι είχα και άλλη επιλογή βέβαια αλλα τα κάνει κάτι τέτοια.

Ξάπλωσα και η σκέψη μου έτρεξε στον Αχιλλέα.. Γιατί έφυγε έτσι? Τι έγινε? Που να πήγε? Κάτι μου λεει πως θα μπλέξω άσχημα αν δεν ξεκαθαρίσω κάποια πραματάκια εμείς οι δύο....