Ο Φύλακας Άγγελος Μου

20. Χωρίς εφιάλτες

Ήταν η πρώτη φορά μετά απο τρεις μήνες που κοιμήθηκα την νύχτα, η πρώτη φορά που δεν ξύπνησα απο εφιάλτη και η πρώτη φορά που είδα να τον Αχιλλέα.
Έκατσα μπροστά απο τον καθρεφτη και παρατήρησα τον εαυτό μου. Τα μαλλιά μου είχαν μακρύνει ακόμα περισσότερο, τα πράσινα μάτια μου σήμερα έμοιαζαν πιο λαμπερά σμαράγδια και νομίζω πως έβλεπα κι ένα χαμόγελο να έρχεται δειλά δειλά στα χείλη μου. Φόρεσα λοιπόν το πιο πλατύ χαμόγελο και βγήκα απο το δωμάτιο μου, η Αγγελική όπως κάθε πρωί είχε έτοιμο καφέ και στωμένο το τραπέζι.
<<Καλημέρα κορίτσι μου, πως νιώθεις?>> με ρώτησε την ώρα που έκατσα στην καρέκλα και έβαλα καφέ στη κούπα.
<<Καλημέρα, καλά είμαι. Αυτή τη φορά στ' αλήθεια.>> της χαμογέλασα και συμπλήρωσα καφέ και στην δική της κούπα. Έγειρε το κεφάλι της ελαφρώς στα δεξιά και με παρατήρησε για λίγα δευτερόλεπτα. Της χαμογέλασα για να ησυχάσει και χαλάρωσε κι εκείνη την στάση του σώματός της.
<<Θα περάσει σε λίγο ο Νίκος να νε πάρει για βόλτα, θέλεις να του πω να σε περιμένουμε να τελειώσεις την δουλειά να πάμε όλοι μαζί?>> μου πρότεινε. Η αλήθεια είναι πως αν και ένιωθα καλύτερα, δεν ήθελα ακόμα να πάω πουθενά.
<<Μπα, άσε καλύτερα αν δεν είμαι κουρασμένη θα σε πάρω τηλέφωνο να έρθετε να με πάρετε, δεν χρειάζεται να χαλάσετε το πρόγραμμά σας.>> της απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με τον Νίκο, τον συμπαθούσα, αλλά μετά το τελευταίο όραμα που είχα δει, κάτι δεν μου κολλούσε. Αλλά φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να πω το οτιδήποτε στην Αγγελική.
Κοίταξα την ώρα και σηκώθηκα γρήγορα. Φίλησα την Αγγελική, πήρα τη τσάντα και τα κλειδιά πάνω απο το τραπέζι και έφυγα.
Ευτυχώς πρόλαβα ν' ανοίξω το μαγαζί στην ώρα του. Όχι οτι μάζευε και πολύ κόσμο, δεν ήταν Σάββατο, ήταν σχετικά καλά.
Η ώρα μου πέρασε πολύ ευχάριστα και σήμερα και την στιγμή που άνοιγα το αυτοκίνητο να φύγω άκουσα κάποιον να με φωνάζει, γύρισα να κοιτάξω ποιός ήταν και το επόμενο λεπτό ένιωσα κάτι βαρύ να πέφτει με δύναμη στο κεφάλι μου, δεν πρόλαβα να να δω ποιός ήταν, ακόμα μπορούσα να ακούσω για λίγα δευτερόλεπτα, αλλά το μόνο που άκουσα ήταν ένα " γρήγορα βαλ' την στο πίσω κάθισμα να φύγουμε να τελειώνουμε και με αυτό και..." μετά η ακοή μου σιγά σιγά χάθηκε κι αυτή..