Ο Φύλακας Άγγελος Μου

12. Ζεις το μέλλον

Όσο αυτός έμενε σιωπηλός, τόσο εγώ εκνευριζόμουν... Ο Αχιλλέας πρόσεξε τον εκνευρισμό μου, αλλά συνέχεισε να μην μιλάει..

<<Πες μου επιτέλους!! Πες μου, ποιος στο καλό είσαι εσύ και τι στο διάολο μου συμβαινει!! Δεν αντέχω, καταλαβαίνεις? Δεν αντέχω άλλο!>> του φώναξα και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια, αυτός με κοίταξε ήρεμα και ξεφύσηξε.

<<Κοίτα, δεν είναι τόσο εύκολο, απαγορεύετε να σου πω... Δεν μπορώ να σου πω.. Πρέπει να το καταλάβεις μόνη σου.. Αλλά μπορώ να σου πω τι σου συμβαίνει.. Όπως σου είπα ζεις το μέλλον, δηλαδή δεν έχεις απλά οράματα για το μέλλον αλλά τα ζείς... Σκέψου το σαν τηλεμεταφορα!>> προσπάθησε να μου εξηγήσει... Άρχισα να γελάω δυνατά... Αυτό απλά δεν ήταν ήταν δυνατόν να συμβεί..

<<Χα χα χα χα... Τι λες τώρα?? Να σου πω, έχεις σκεφτεί και την συνέχεια του σεναρίου σου?? Χα χα χα>> γέλασα ακόμα πιο δυνατά...Σχεδόν υστερικά! Είδα την έκφραση του προσώπου του να σκληραίνει.. Είχε θυμώσει. Με έπιασε απο τους ώμους και με ταρακούνησε δυνατά κάνοντας με να σταματήσω τα γέλια

<<Νομίζεις πως είναι αστείο?? >> μου φώναξε απότομα και μαζεύτηκα απο τον φόβο μου.. Πρώτη φορά φοβόμουν τόσο κάποιον... Το κατάλαβε και με άφησε .

<<Σηγνώμη.>> είπε πιο τρυφερά αυτή τη φορά.

<<Ώστε, δεν έλεγες χαζά? Είναι αλήθεια? >> ρώτησα με φωνή τρεμάμενη, αν ήταν όντως αλήθεια τι θα έκανα? Και απο πάνω έπρεπε να ανακαλύψω ποιος ήταν ο Αχιλλέας...

<<Ναι, και είναι πιο σοβαρό απο ότι νομίζεις.. Είναι επικίνδυνο.. Πες μου ξανά τι είδες??>> είπε και προσπάθησα να φέρω τις σκηνές στο μυαλό μου ξανά.Έλκεισα τα μάτια και πήρα μια ανάσα απο την μύτη... Άρχισα να του αφηγούμε τα γεγονότα, όχι μόνο τα σημερινά όμως... Όταν τελείωσα και άνοιξα τα μάτια μου ο Αχιλλέας με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια... Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα έτσι.

<< Θα σκεφτώ πολύ καλά αυτά που μου είπες.. Θα προσπαθήσω να βρω πως μπορεί να συνδέονται οι δύο ιστορίες σου...Θα σε δω αύριο. Στο μεταξύ αν σου ξανατύχει τίποτα τέτοιο, μην προσπαθήσεις να αντισταθείς.. Θα πρέπει να ενδώσεις.. Δεν θα σε πονάει τόσο.. Μόλης ξυπνησεις όμως, θέλω να μου το πεις αμέσως.. Δεν θέλει πολύ προσπάθεια, αρκεί να φωνάξεις το όνομά μου και θα σε βρω όπου και να είσαι... Τώρα φεύγω, ανεβαίνει πάνω η Αγγελική, πήγαινε στο δωμάτιό σου αλλά μην της πεις τίποτα για το σημερινό.. Κάτι θα βρω, δεν μπορει... Καληνύχτα ματάκια μου..>> είπε και έφυγε απο το παράθυρο. Έτρεξα στο δωμάτιό μου και άκουσα την πόρτα να ανοίγει.. Ήταν η Αγγελική, ακριβώς όπως το είχε πει.. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και σκεπάστηκα. Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε σχεδόν αμέσως, άκουσα τα βήματά της να απομακρήνονται και έβγαλα τον αέρα που κρατούσα στους πνεύμονες μου..

Ξαφνικά θυμήθηκα πως δεν του είχα πει για το περιστατικό με τον Έκτορα.. Με είχε σώσει. Γύρισα πλευρό, ο Αχιλλέας ήξερε πολλά.. Αυτό ήταν κακό ή καλό.. Πάντως εγώ ένιωθα ασφάλεια όταν ήταν κοντά μου.. Είπα για πρώτη φορά να ακούσω το ένστικτό μου και να κάνω ακριβώς αυτό που μου είπε ο Αχιλλέας.. Τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί..

<<Καληνύχτα>> ψιθύρισα στον Αχιλλέα μέσα στο κεφάλι μου.

<<Καληνύχτα, αστέρι μου>> άκουσα την φωνή του και κοίταξα μέσα στο δωμάτιο.. Μάλλον τρελενόμουν.. Ναι, αυτό ήταν σίγουρα. Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα..