Ο Φύλακας Άγγελος Μου

13. Αποκάληψη

Στο ονειρο μου, ο Αχιλλεας καθοταν κατω απο την σκια ενως μεγαλου δεντρου, ενω εγω περπατουσα στην ακρη της θαλασσας. Που και που, γυρνουσα να τον κοιταξω. Του εκανα νοημα να ερθει και αυτος να περπατησουμε μαζι αλλα αυτος αρνηθηκε, οποτε συνεχεισα μονη μου. Ο ηλιος ειχε δυση και οπου να ναι θα σκοτεινιαζε για τα καλα.. Ειδα τον Αχιλλεα να με πλησιαζει, σταθηκε διπλα μου και με κοιταξε..

<< Ελα, παμε αρχισε να φυσαει>> μου ειπε και με αγκαλιασε. Περπατησαμε και μπηκαμε στο δασακι .

<< Τελικα δεν μου ειπες...>> του ειπα και σταματησα να τον κοιταξω καλυτερα.

<< Τι να σου πω? >> εκανε πως δεν ηξερε, αλλα το χαμογελο του μου προδωσε πως ηξερε πολυ καλα σε τι αναφερομουν..

<< Πες μου..>> τον πιεσα εγω.. Εκανε μια στροφη και τωρα κοιτουσα την πλατη του, τον ακουσα να περενει μια βαθια ανασα αλλα μεχρι εκει.. Δεν εκανε τιποτα αλλο, ουτε μου μιλησε..

<<Καταλαβα, πρεπει να μαντεψω μονη μου τι γινεται.. Οχι μην αγχωνεσε, δεν μου ειναι δυσκολο φυσικα... Αντιθετως.. >> τον ειρωνευτηκα εγω και γυρισα να φυγω.. Ο Αχιλλεας με επιασε απο τον αγκωνα και δεν με αφησε να φυγω. Με γυρισε και σηκωσε το πιγουνι μου σε μια κινηση που με αναγκασε να τον κοιταξω στα ματια..

<<Καταλαβε με, μου ειναι δυσκολο να στο πω... >> ειπε ηρεμα.

<< Ναι αλλα δεν ειναι δυσκολο να το δειξεις... Ε?>> του ειπα... Χαμογελασε και μου κουνησε καταφατικα το κεφαλι.

<<Υποθετω πως δεν θα εχω θεμα με κατι τετοιο...>> ειπε.. Με αφησε απο τα χερια του και εφυγε λιγα μετρα μακρυα μου. Με κοιταξε για μια τελευταια φορα και πηρε μια βαθια ανασα. Τοτε ειδα την εκφραση του να μαλακωνει και να ηρεμει σα να ειχε παρει καποιο ναρκωτικο.. Μεχρι τοτε δεν ειχα καταλαβει τι γινοταν μεχρι που κοιταξα πισω απο τον ωμο του και ειδα δυο καταλευκα φτερα να ανοιγουν σε ολο τους το μεγαλειο.. Ηταν τοσο μεγαλα που καλυπταν αρκετη αποσταση.. Ενα λευκο φως κατεκλυσε το μερος και εγω πλησιασα μεγεμενη με τα ματια κολλημενα στα φτερα του.. Τον πλησιασα, ειχε τα ματια του κλειστα και ανεπνεε ηρεμα και σταθερα. Απλωσα τα χερια μου και τα περασα σε ολο το μηκος τους. Ηταν τοσο απαλα που δεν ηθελα να σταματησω να τα αγγιζω. Πηγα πισω απο τον Αχχιλεα και εγυρα το κεφαλι μου στα απαλα φτερα του.. Η μυρωδια της θαλασσας με χτυπησε ξανα, οπως τοτε στο νοσοκομειο και τον αγκαλιασα. Ο Αχιλλεας γυρισε και με κραατησε στην αγκαλια του. Ειδα τα φτερα του να μας καλυπτουν σαν δευτερη αγκαλια και ανεπνευσα το αρωμα του αχορταγα..

Ανοιξα τα ματια μου και καταλαβα πως χαμογελουσα... Τι ομορφο ονειρο.. Νομιζω πως ηθελα να του το πω.. Ναι σιγουρα ηθελα να του το πω, οποτε εκανα αυτο ακριβως που μου ειπε.. Τον φωναξα. δεν προλαβα να παρω δευτερη αναπνοη οταν ακουσα φτερουρισματα στο μπαλκονι μου. Ενα δευτερολεπτο μετα ακουσα εκαν χτυπω στο παραθυρο μου.... Σηκωθηκα απο το κρεβατι ξαφνιασμενη με τον εαυτο μου που δεν μπορουσα να κρατηθω απο την χαρα μου, ανοιξα το παραθυρο και μπηκε μεσα.

<<Ολα καλα?? >> ρωτησε φανερα ανησυχος. Του χαμογελασα καθυσηχαστικα και του εκανα νοημα με το χερι να καθησει..

<<Νομιζω πως ειδα το καλυτερο ονειρο που υπαρχει..>> του ειπα χαρουμενη..

<<Δηλαδη??>> ρωτησε ξανα.

<< Ησουν αγγελος... Και με κρατουσες στη αγκαλια σου.. Ο δικος μου αγγελος.. Ο φυλακας μου>> τον κοιταξα.. Χαμογελασε...

<<Δεν ηταν ονειρο, ματακια μου.. Τωρα ξερεις....>> ειπε και με αγκαλιασε..