Ο Φύλακας Άγγελος Μου

16. Γαλήνιος ύπνος

Ήμουν πολυ μπερδεμένη, κατά βάθος ήξερα πως ο Αχιλλέας ειχε δίκιο, το ένιωθα, αλλά δεν μου εξήγησε για πιον λόγο εγώ πρέπει να μείνω μακρία απο τον Έκτωρα, ναι μου είχε πει οτι ήταν επικίνδυνος, αλλά γιατί?

Άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα, η Αγγελική είχε επιστρέψει απο έξω, βγήκα απο το δωμάτιό μου και την βρήκα να κάθετε στο σαλόνι.

<<Λοιπόν, πως πέρασες?>> την ρώτησα όταν έκατσα δίπλα της στον καναπέ.

<<Τέλεια, όλα ήταν τέλεια, τελικά δεν πήγαμε ούτε για καφέ αλλά ούτε και για ταινία.. Με πήγε σε μία παραλία, όπου είχε βάλει απο πιο νωρίς ένα τραπέζι, είχε κρασι και φρούτα και γύρω απο το τραπέζι είχε πολλά κεριά να φωτίζουν.. Αχ, ήταν πολύ ωραία... Εσύ? Τι έκανες? >>

<<Ε, τίποτα μωρε, μια ταινια στον υπολογιστη είδα..>> δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι μέσα μου δεν με άφηνε να της τα πω όλα.. Ίσως να την τρόμαζα ή ίσως να με περνούσε για καμία σαλταρισμέμη.... Θα της το έλεγα, σίγουρα, απλά όχι ακόμα... Σηκώθηκα και πήγα πισω στο δωμάτιο μου..

Μόνο όταν έκατσα στο κρεβάτι, παρατήρησα τον Αχιλλέας που στεκόταν μπροστά απο το παράθυρο... Δεν τρόμαξα, απλά ξαφνιάστηκα..

<<Τώρα αυτά θα έχουμε?>> τον ρώτησα.

<<Πρέπει..>> είπε και χαμογέλασε πλατιά

<<Δεν απαγορεύεται?>>

<< Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...>> με πλησίασε και έκατσε και αυτός στο κρεβάτι δίπλα μου..

<<Και ποιός είναι αυτός ο σκοπός??>> ρώτησα και έγυρα το κεφάλι μου ελαφρώς στα δεξιά.

<<Τα οράματά σου. Μπορεί να γίνουν πολύ επικίνδυνα και μπορεί να τραυματιστείς. Σίγουρα δεν θέλω κάτι τέτοιο...>> απάντησε..

<<Μάλιστα, κατάλαβα... Και δηλαδή θα είσαι συνέχεια δίπλα μου??>> ρώτησα με σηκωμένο φρύδι

<<Ναι.>> 'ηταν το μόνο που είπε και σηκώθηκε να κάτσει στην καρέκλα απέναντι απο το κρεβάτι..

<< Μπορώ να σου στρώσω αν θέλεις να ξεκου...>>

<<Δεν είναι ανάγκη, δεν χρειάζομαι ύπνο.>> είπε

<<Δηλαδή, για να καταλάβω, θα είσαι εδώ, όλη νύχτα μήως έχω κάποιο όραμα και δεν θα κοιμηθεις γιατι δεν σου είναι απαραίτητο.. >> όλο αυτό εκτός από νευρικότητα μου προκαλόυσε και στρες.. Δεν γινόταν να κοιμηθώ στο ίδιο δωμάτιο με έναν άμτρα μου άρεσε πολύ, που μετά έμαθα πως είναι ο φύλακας άγγελός μου, χωρις να νιώθω αμήχανα και άβολα...

<<Ναι, σωστά κατάλαβες. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς.. Ούτε που θα με καταλάβεις...>> είπε γελώντας.. Ναι, σίγουρα...

Δεν είπα τίποτα, ξάπλωσα και γύρισα πλευρό, αναγκάζοντας τον εαυτό μου να μην τον σκέφτεται, αλλά ήταν πολύ δύσκολο.. Ξεφύσηξα..

<<Όλα εντάξει?>> ρώτησε ανήσυχα

<<Όχι, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Δεν μπορώ όταν ξέρω πως είσαι εδώ και με κοιτάς και θα με κοιτάς όλο το βράδυ..>> ξέφυγαν οι λέξεις απο το στόμα μου πριν προλάβω να τις συγκρατήσω. Ήρθε ξανά δίπλα μου.

<<Δεν γίνεται να φύγω.. Θα σου ήταν πιο εύκολο αν κοιμόμουν?>> ρώτησε

<<Ναι, μπορώ να στρώσω.. >> πάλι δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρότασή μου

<< Δεν χρειάζεται..>> είπε πάλι, ξάπλωσε μαζί μου στο κρεβάτι και με αγκάλιασε... Τώρα σίγουρα δεν θα κοιμόμουν..

Ξαφνικά με κατέκλυσε ένα κύμα γαλήνης και ηρεμίας, σίγουρα ο Αχιλλέας το έκανε. Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στην γαλήνη που μου προσέφερε απλώχερα ο Αχιλλέας...