Ο Φύλακας Άγγελος Μου

6. Όνειρο

Μπήκα στο μπάνιο και άνοιξα το κρύο νερό, στην αρχή ανακουφήστηκα αλλά μετά το νερό με έτσουζε στα πόδια και περισσότερο στις πατούσες. Έσκυψα να κοιτάξω και είδα τα πόδια μου ματωμένα και γεμάτα λάσπη. Τρόμαξα, βγήκα απο την μπανιέρα, τυλίχτηκα με μια πετσέτα και έτρεξα στο δωμάτιο. Τα σεντόνια ήταν γεμάτα λάσπη και αυτά... Τι στο καλό γίνεται? Έπρεπε να μιλήσω σε κάποιον, αλλιώς θα έσκαγα.

Χωρίς να χτυπίσω την πόρτα, μπήκα στο δωμάτιο της Αγγελικής, έκατσα στο κρεβάτι της κα την σκούντηξα ελαφρά.

<<Αγγελική. Ξύπνα, άντε ξύπνα σου λέω...>> την σκούντηξα λίγο πιο δυνατα.

<<Μμμ, τι θες ρε Ηλέκτρα? Έχεις δει τι ώρα είναι? Όλος ο φυσιολογικός κόσμος κοιμάται τέτοια ώρα>> είπε και γύρισε πλευρό.

<<Ναι, αλλά δεν παθαίνει όλος ο φυσιολογικός κόσμος αυτό που έπαθα εγω.. Σήκω ντε...>> συνέχεισα να την σκουντάω εγω. Ανακάθησε στο κρεβάτι και με κοίταξε νυσταγμένα και θυμομένα

<<Τι είναι ρε Ηλέκτρα, στις πέντε το χάραμα?>> .

Της έδειξα τα πληγωμένα πόδια και πατούσες μου, με κοίταξε με απορία

<<Τι στο καλό είναι αυτα? Που ήσουν τέτοια ώρα και κυρίως γιατί χωρίς παπούτσια?>> με κοίταξε καχύποπτα αυτή τη φορα με σηκωμένο το τέλεια βγαλμένο φρύδι της.

<<Που να πάω τέτοια ωρα ρε Αγγελική.. Κοιμόμουν στο δωμάτιο όπως εσένα..Όνειρο έβλεπα οτι έτρεχα μέσα σε ένα δάσος, ξύπνησα πήγα στο μπάνιο να κάνω ένα ντουζάκι να χαλαρώσω και είδα αυτό>> της έδειξα άλλη μια φορα τα πόδια μου.

<<Εντάξει, κάποια όνειρα τα ζούμε έντονα και μετά φτάνει σε ψυχοσωματικό επίπεδο>> προσπάθησε να εξηγήσει φανερά μπερδεμένη. Ίσως αν της έδειχνα και τα σεντόνια να μπορούσε να το εξηγήσει καλύτερα. Την άρπαξα απο τον καρπό και την έσυρα στο δωμάτιό μου.

<<Και για αυτό εδώ, τι εξήγηση έχεις να μου δώσεις?>> τράβηξα το πάπλωμα και της έδειξα το σεντόνι. Την είδα να γουρλώνει τα μάτια της για λίγα δευτερόλεπτα και μετά γύρισε με χαμόγελο και με κοίταξε.

<<Μήπως υπνοβατείς?>>

<<Ναι,αμέ, και όταν έχει πανσέληνο πετάω με την σκούπα μου.. Τι λες ρε Αγγέλα. Αν υπνοβατούσα δεν θα το είχες προσέξει στα τόσα χρόνια που μένουμε μαζί?>> έξυσε το κεφάλι της και έγυρε τους ώμους της μπροστά.

<<Ξέρω 'γω μωρε? Πολύ περίεργο δεν λέω, αλλά δεν μπορώ να δώσω και καμία λογική εξήγηση... Δεν παμε να την πέσουμε και να το σκεφτούμε το πρωί? >> είχε δίκιο, καλύτερα με καθαρό μυαλό.. Της χαμεγέλασα.

<<Τα λέμε το πρωί, λοιπόν.>> της είπα τελικά.

<<Μήπως θες να κοιμηθούμε παρέα, να νιώσεις καλύτερα? Θυμάσαι, όπως όταν ήμασταν μικρές..>> πρότεινε και για ένα δευτερόλεπτο μου φάνηκε καλή ιδέα, αλλά ήξερα πως κοιμόμουν χάλια και θα καταλήγαμε εγω να κοιμάμαι και εκείνη να με βρίζει όλη την υπόλοιπη νύχτα, οπότε όχι..

<<Μπαα, άσε καλύτερα. Κοιμάμαι χάλια.. Θα την πέσω στον καναπέ, ίσως δω και λίγη τηλεόραση πριν κοιμιθώ..>> την καληνύχτισα και πήγα στο σαλόνι... Τι θα μπορούσε να συμαίνει το όνειρό μου? Δεν μου είχε τύχει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο..Και εντάξει μέχρι ένα σημείο μπορόυσα να το εξηγήσω, είδα να τρέχω προς τον Αχιλλέα γιατί, προφανώς, μόνο αυτόν σκέφτομαι, το δάσος, λογικά, ήταν ένα τυχαίο μέρος και τα ματωμένα πόδια τα φορτώσαμε σε ψυχοσωματικούς παράγοντες, αλλά τα λερωμένα πόδια και σεντόνια? Ήμουν πολύ κουρασμένη στο να κάτσω μόνη να το αναλύσω.. Είχε δίκιο η Αγγελική, καλύτερα αύριο. Σηκώθηκα απο τον καναπέ και ήπια ένα παυσίπονο.

Γράψτε μου τα σχόλιά σας,

Τι λέτε να σημαίνει το όνειρό της?