Ο Φύλακας Άγγελος Μου

9. Γεννέθλια

Οι μέρες περνούσαν, όλο και λιγότερο σκεφτόμουν το όνειρό μου. Και τον Αχιλλέα. Τελικά ήταν ένας απλός ενθουσιασμός.. Πλησίασα το τραπέζι, όλα ήταν έτοιμα, φαγητά ποτά και όλοι περιμέναμε την Αγγελική. Για να μπορέσω να τα ετοιμάσω όλα την έστειλα να δει μία ταινία με τον Νίκο, έναν απο την σχολή που απο την πρώτη στιγμή που τον είδε της άρεσε, αλλά δεν έκανε κίνηση.. Το σκεπτικό της? ''Αν του αρέσω κι εγώ θα κάνει αυτός κίνηση, έτσι είναι, έτσι πάει, αυτοί είναι οι κυνηγοί...'' έτσι έλεγε αν ποτέ τολμούσα να της πω να κάνει κάτι. Αλλά οι ματιές και τα χαμόγελα χτυπούσαν κόκκινο και απο τις δύο μεριές.. Ο Νίκος, ήταν ψηλός μυώδης με πυκνά μαύρα μαλλιά, απίστευτες γωνίες στο πρόσωπό του και καταγάλανα μάτια. Πάντα έλεγα πως ταίριαζαν, έτσι έκανα εγώ κίνηση στην θέση της.. Βρήκα τον αριθμό του και του τα είπα όλα.. Συμφώνησε αμέσως και μου είπε πως και εκείνος έτσι ένιωθε αλλά δεν έκανε κίνηση γιατί φοβόταν την απόριψη.. Όπως και να 'χει όμως, τα κανόνισα. Μου είπε πως θα μου έκανε αναπάντητη όταν ξεκινούσαν, για να ξέρω να είμαι έτοιμη, μιας και το σινεμά δεν ήταν πολύ μακρυά απο το σπίτι..

Η αναπάντητη δεν άργησε να κάνει εμφάνηση και τους ένημέρωσα όλους. Σβήσαμε τα φώτα και περιμέναμε στο σκοτάδι να ακούσουμε το ασανσερ. Σε λίγα λεπτά ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος της πόρτας του ασανσερ. Ψιθύρισα σε όλους να κρυφτόυν και να κάνουν ήσυχία, εντάξει ξέρω είναι κλασσικό αλλά θυμάμαι πως μου είχε πει ότι πολύ θα της άρεσε κάτι τέτοιο. Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε, πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να βρεί η Αγγελική τον διακόπτη και όταν άναψε το φως πεταχτήκαμε όλοι μαζί και της τραγουδίσαμε το τραγουδάκι των γεννεθλίων.Η Αγγελική ήταν έτοιμη να δακρίσει, με τα χέρια να καλύπτουν το στόμα για να μην βγάλει καμία τσιρίδα. Άναψα τα κεράκια της τούρτας και την πλησίασα. Μόλης τελείωσε το τραγούδι έσβησε τα κεράκια και όλοι χειροκρότησαν, εκτός απο εμένα φυσικά που κρατούσα την τούρτα.. Άφησα την τούρτα πάνω στο τραπέζι και την ρώτησα ''Τούρτα ή δώρα πρώτα?'' αν και ήξερα ήδη την απάντησή της '' Εννοείται δώρα'' μου είπε. Τα δώρα δεν άργησαν να έρθουν και άνοιγε τα κουτιά ένα ένα και να κάνει διάφορα επιφωνήματα πράγμα που σημαίνει πως της άρεσαν όλα, το μάτι μου πήρε τον Νίκο να φεύγει. Σε λίγα λεπτά ήρθε πάλι κρατώντας έναν τεράστιο λευκό αρκούδο που είχε έναν φάκελο περασμένο με μία ροζ κορδέλα γύρω απο τον λαιμό του. Μόλης το είδε η Αγγελική δεν κρατήθηκε και τσίριξε.. ''Άνοιξε τον φάκελοοο'' φώναξε κάποιος και η Αγγελική τον άρπαξε και τον άνοιξε γρήγορα. Γούρλωσε τα μάτια της και κοίταξε τον Νίκο. Δεν άντεξα άλλο και της είπα να διαβάσει φωναχτά τι έγραφε.. '' ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ?'' την ακούσαμε να λεεί και χειροκροτήσαμε.. Η Αγγελική ψιθύρισε ''ΝΑΙ'' στον Νίκο, εμείς διαβάσαμε τα χείλη της παρά ακούσαμε να το λέει.. Ο Νίκος την πήρε αγκαλιά και την φίλησε..

Τέλος την πλησίασα εγώ ''Το καλύτερο για το τέλος'' της είπα να το ακούσει μόνο αυτή και της έδωσα το δικό μου δώρο .. Άνοιξε το κουτί και τσίριξε για δεύτερη φορά. Της είχα πάρει της γόβες που ήθελε εδώ και έναν μήνα αλλά οι οικονομίες της δεν της το επέτρεπαν.. Ήταν σε απαλό ροζ χρώμα με διπλο πάτο, άφηνε τα τρία δάχτυλα έξω, ενώ όλο το παπούτσι στολιζόταν απο ροζ δαντέλα και ένας ροζ φιόγκος στόλιζε το τακούνι. Χοροπήδηξε απο την χαρά της και με αγκάλιασε.

Εννοείται δεν της έκανα το αστείο με την κρεμάστρα, θα είχε φρικάρει εντελώς. Αφού φάγαμε την τούρτα, τους είπα πως είναι ώρα για χορό.. Έτσι πήγαμε όλοι μαζί σε ένα καινούριο κλαμπ που είχε ανοίξει εδώ και μία εβδομάδα. Παραγγείλαμε τα ποτά μας και καθίσαμε στους καναπέδες μιας και ήμασταν μεγάλη παρέα. Τα ποτά ήρθαν και η Αγγελική με τράβηξε απο το χέρι να χορέψουμε...

Χορεύαμε και σταματημό δεν είχαμε μέχρι που μία ζαλάδα με έκανε να σταματήσω, δεν είναι οτι είχα πιεί πολύ, ακόμα στο δεύτερο ήμουν και αυτή η ζαλάδα δεν ήταν σαν την ζαλάδα που έχεις όταν μεθάς. Έκατσα να ηρεμίσω αλλά χειροτέρεψε.. Αναγκάστηκα να πω στην Αγγελική ότι θα έφευγα. Ο Νίκος προσφέρθηκε να με πάει σπίτι, μη τυχών και πέσω πουθενά ή πάθω τίποτα.. Αρνήθηκα, το μόνο που δεν ήθελα ήταν να χαλάσω την παρέα, έτσι είπα πως ο καθαρός αέρας θα μου έκανε καλό.. Με τα χίλια ζόρια συμφώνησαν και μου είπε να την πάρω τηλέφωνω όταν έφτανα. Είπα εντάξει και την έκανα γρήγορα απο εκεί..

Πρέπει να είχα περπατήσει αρκετά μέτρα απο το κλαμπ όταν άκουσα μία παρέα αντρών να με φωνάζουν και να σφυρίζουν. Δεν έδωσα σημασία, ή μεθυσμένοι θα ήταν ή μαστουρωμένοι.. Συνέχεισα να προχωράω σα να μην συμβαίνει τίποτα όταν ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει απο τον αγκώνα.

<<Δεν σου έμαθε η μαμάκα σου οτι πρέπει να είσαι ευγενική?>> είπε ένασ ψηλός γεροδεμένος άντρας που βρωμούσε ρετσίνα..

<<Άφησέ με!! >> έκανα να φύγω αλλά η λαβή του ήταν πολύ γερή

<<Συνεχίζεις? Θα έπρεπε να σε τιμωρίσω κανονικά, αλλά είσαι τόσο όμορφη που μου είναι δύσκολο..>> με χάϊδεψε στο μάγουλο.. Γύρισα απο την άλλη..

<<Θα φωνάξω, άσε με...!!>> φώναξα και έκανα άλλη μία προσπάθεια να ξεφύγω..

<<Ακούτε ρε παιδιά, θα φωνάξει το μωράκι.. >> άρχισε να με τραβάει προς τους άλλους.. Αυτοί γελούσαν, μερικοί με άγγιζαν ήδη και άρχισα να φωνάζω σα τρελή για βοήθεια. Αυτό τους έκανε να γελάσουν περισσότερο..

<< Εσένα δεν σε έμαθε η μάνα σου πως πρέπει να είσαι ευγενικός?? Αφησε την κοπέλα ήσυχη. ΤΩΡΑ!>> ακούσαμε μια φωνή και γυρίσαμε να κοιτάξουμε ποιός ήταν...