Ο Φύλακας Άγγελος Μου

14. Μείνε μακρυά

<<Ναι, καλα... Οκ , νομιζω πως αρκετα πραγματα ανεχτηκα απο εσενα και τις βλακειες σου.. Ωρα να πηγαινεις...>> του ειπα καθως σηκωθηκα και του ανοιξα την πορτα του δωματιου μου.. Δεν ξερω πως ειχε καταφερει και ειχε εμφανιστει στο δωματιο μου, ουτε και με νοιαζει.. Ομως το να με δουλευει ηταν πολυ... Ωρα να ξεκοψω, ο ανθρωπος ειναι αρρωστος...

<<Οχι, περιμενε.. Δεν... Σε παρακαλω, ακουσε με.. Πρεπει να μεινεις μακρυα απο τον Εκτορα, δεν ειναι και απο τα καλυτερα ατομα... Οσο πιο μακρυα μεινεις απο αυτον, τοσο το καλυτερο..>> μου ειπε ενω δεν σηκωθηκε απο το κρεβατι.

<<Ναι, σιγουρα... Αν θες να ξερεις, ο Εκτορας ηταν εκεινος που με εσωσε απο εκεινους τους τυπους εξω απο το κλαμπ... >> του ειπα και σταυρωσα τα χερια μου μπροστα απο το στηθος μου...

<< Δεν μπορει να εισαι τοσο αφελης.. Ηταν στημενο... Ειναι κακος.. Με ολη την εννοια της λεξης.. Καταλαβε το επιτελους... >> ειπε και σηκωθηκε απο το κρεβατι να με πλησιασει.. Τον σταματησα με το χερι μου και με κοιταξε για μερικα δευτερολεπτα.. Δεν ηξερα τι προσπαθουσε να κανει ακριβως...

<<Πρεπει να φυγεις..>> του ειπα και ανοιξα την πορτα....

<<Θα φυγω αλλα υποσχεσου μου πως θα μεινεις μακρυα του... Σε παρακαλω..>> ειπε ξανα..

<<Καλα..>> του ειπα ξερα και βγηκε απο το δωματιο... Η Αγγελικη ευτυχως κοιμοταν και δεν ειχε καταλαβει τιποτα, θα της τα ελεγα αυριο.. Ακου εκει, με τον καθε ψυχοπαθη....

Επεσα για υπνο ξανα, αλλα δεν μπορουσα να κοιμηθω... Τα λογια του Αχιλλεα γυριζαν στο μυαλο μου...

Και αν ειναι ολα αληθεια???

Η φωνη μεσα στο κεφαλι μου εκανε την εμφανιση της...

Οχι, της απαντησα και σηκωθηκα. Πηγα κοντα στο παραθυρο και κοιταξα τον σκοτεινο ουρανο.. Κοιταξα τα αστερια.. Ποσο θα ηθλα να ημουν ελευθερη.. Σαν πουλι, να μην με νοιαζει τιποτα...

Συγγνωμη που αργησα να ανεβασω το κεφαλαιο... :) :) πειτε μου την γνωμη σας κατω στα σχολια και αν θελετε να το συνεχεισω..