Ο Φύλακας Άγγελος Μου

31. Ανάγκη για ζωή

Ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει μακρυά απο τον Αχιλλέα, μακρυά απο το αίμα του.. Μακρυα απο την ανάγκη μου για ζωή.
Γύρισα το βλέμμα μου να κοιτάξω ποιος τόλμησε να με σταματήσει.
Ο Μάρκος συνέχεισε να με τραβάει, τον αγριοκοίταξα αλλά αυτό δεν βοήθησε..
Με έβαλε να κάτσω σε μία καρέκλα και μου έδεσε τα χέρια και τα πόδια με κάτι χοντρες αλησίδες..
<<Είναι για καλό>> είπε και απομακρύνθηκε απο κοντά μου.
Πλησίασε τον Αχιλλέα και τον εξέτασε. Τον είδα να βγάζει εναν αναστεναγμο ανακούφησης
<<Ειναι ζωντανος, ευτυχως.>> είπε και με κοίταξε.. Δεν έφταιγα εγω, αυτος μου έδωσε απλώχερα το λαιμό του..

Ξαφνικά εικόνες άρχισαν να έρχονται αστραπιαία στο μυαλό μου. Εικόνες που έδειχναν εμένα και τον Αχιλλέα να γελάμε, μου ήρθαν εικόνες και για την Αγγελική αλλά και για τον Μάρκο.. Τελικά είχε δίκιο ο Αχιλλέας που είπε οτι τους γνώριζα. Και μάλιστα τον ήξερα πολύ καλά...

Και τώρα τον έβλεπα να είναι κάτω, χωρίς να μπορεί να κουνηθεί, χλωμός σαν το λευκό πανί. Μα τι πήγα κι έκανα? Άνοιξε τα μάτια του με κοίταξε και προσπάθησε να χαμογελάσει. Κοίταξε τον Μάρκο έντονα στα μάτια και είδα τον Μάρκο να σκύβει απελπισμένος το κεφάλι του..
Δάκρυα έτρχαν σα ποτάμι στα μάγουλά μου, η Αγγελική με πλησίασε σιγά σιγά, διστακτικά και με ρώτησε αν είμαι καλά. Σήκωσα το κεφάλι και την παρατήρησα για μερικά δευτερόλεπτα.
<<Δεν φταίω εγω, δεν το ήθελα.. Ειναι σαν να με οδηγεί μια φωνή μέσα ατο κεφάλι μου.. Δεν το ήθελα..>> έλεγα κι έκλαιγα.
Η Αγγελική γονάτισε μπροστά μου, για να έρθει το όμορφο πρόσωπό της σε ευθεία με το δικό μου, μου χάιδεψε τα μαλλιά και προσπάθησε να χαμογελάσει.
<<Το ξέρω κορίτσι μου.. Στην αρχή θα είναι δύσκολο αλλα μετά, με την βοήθεια του Μάρκου, όλα θα πάνε καλά, θα δεις..>> με καθησύχασε
<<Πιστεύεις πως μετά απο αυτό που έκανα θα με συγχωρήσουν και θα με βιηθήσουν κιόλας? Δε νομίζω..>> είπα σκύβονταε το κεφάλι.
<<Πίστεψέ με, θα το κάνουν..>> είπε με σιγουριά η Αγγελική.

Ήθελα τόσο πολύ να την πιστέψω, αλλά δεν μπορούσα..

Με πλησίασε ο Μάρκος
<<Ευτυχώς είναι ζωντανός. Δεν σε κατηγορώ, ξέρω πως η ανάγκη σου για αίμαι σε οδηγεί και είναι τόσο ισχυρή η επιθυμία αυτη που δεν μπορείς απο το να κάνεις αυτό που σε διατάζει.. Ο Αχιλλέας είναι πολύ αδύναμος. Θα τον βάλω στο κρεβάτι να επανέλθει, όσο μπορεί. Θα σε προσέχω εγω.. Τώρα, αφού ξεκίνησες με τον Αχιλλέα θα πρέπει να μείνεις σε αυτόν. Μου είπε πριν ότι θέλει να γίνει το "προσωπικό σου γεύμα". Και αυτό συμαίνει πως όταν διψάς θα πίνεις μόνο απο εκείνον.. >> έκανε μία παύση και με κοίταξε..
Μόνο απο εκείνον? Για να μην κινδυνέψουν κι άλλοι.. Αλλα πότε του το είπε, δεν άκουσα κάτι..
Ο Μάρκος σα να διάβασε τη σκέψη μου, μου απάντησε πως είναι μία ικανότητα των αγγέλων να επικοινωνούν μέσα στο μυαλό ο ένας με τον άλλον.
<< Θα κάνω ό,τι μπορώ για να κρατήσω την δίψα μου>> είπα. Δεν ήθελα να του κάνω περισσότερο κακό
<<Δεν είναι καλή ιδέα, όσο το πιέζεις τόσο εντονότερο γίνεται, με αποτέλεσμα και γίνεσαι πιο επιθετική απο οτι είσαι ήδη.. Πρέπει να σε κρατάμε πάντα " χορτάτη" για να είσαι ήρεμη όπως τώρα. Άρα, όταν νιώσεις τα πρώτα τσιμπίματα δίψας με ενημερώνεις.. Α, και κάτι άλλο, δεν θα σου αρέσει αλλά είναι απαραίτητο για την ασφάλεια της Αγγελικής περισσότερο, μιας και είναι η μόνη θνητή ανάμεσά μας, θα σε κρατάμε δεμένη.. Λυπάμαι αλλά αυτό είναι εξαιρετικά απαραίτητο..>> είπε.
Εγώ απλώς κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά, δεν ήθελα δημιουργήσω κι άλλα προβλήματα..

Είδα τον Μάρκο να πέρνει στα χέρια του τον Αχιλλέα και να τον οδηγεί στο δωμάτιο μου..
Κρίμα που δεν θυμόμουν ποιος με είχε καταντήσει σε αυτά τα χάλια.. Θα τον έκανα να μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που με άγγιξε..

Η Αγγελική άνοιξε τις κουρτίνες, είχε ήδη νυχτώσει, εγώ παρέμενα δεμένη στην καρέκλα.

Έβλεπα τον Μάρκο να πηγαινει πέρα δώθε, κάτι είχε συμβει..

Λίγα λεπτά αργότερα ένιωσα την δίψα να με κυριεύει..
<<Αγγελική... Φωναξε τον... Μάρκο..>> κατάφερα να πω με δυσκολία.
Η Αγγελική έτρεξε μέσα στο δωμάτιο και σε δευτερόλεπτα γύρισε με τον Μάρκο.
<<Δι.. Διψάω.. >> είπα
Ο Μάρκος έτρεξε μέσα στο δωμάτιο, άκουσα μια κραυγή πόνου.. Μετά απο λίγη ώρα επέστρεψε με ένα ποτήρι αίμα, δεν μου έλυσε τα χέρια, έβαλε ένα καλαμάκι μέσα στο ποτήρι και το πλησίασε στα χείλη μου..

Το ήπια με μιας νιώθωντας την ζεστασιά να κυλάει μέσα μου και να μου χαρίζει ζωη..