{Tamara}
"Fijn dat je meedoet Tamara. Waar zit je mee?" vraagt de docent.
"Ik weet niet of u dat wel moet weten."
"Misschien kan ik je helpen."
"Nee ik denk het niet." zeg ik geïrriteerd. Ik leun mijn hoofd op mijn handen. Was ik maar thuis gebleven.
"Let dan gewoon op ja!" toen was het stil. Soms heb ik zo'n hekel aan docenten. Ze geven je veel te veel huiswerk en ze bemoeien zich overal mee. Hopelijk krijg ik geen straf omdat ik niet aan het opletten was. Als we zelfstandig mogen werken komt de docent naar me toe. Opnieuw begint ze een gesprek.
"Waarom deed je nou niet mee?" vraagt ze. Ik zucht.
"Dat is toevallig privé." zeg ik.
"Als ik je toch kan helpen zeg het maar. Of ga naar je mentor." zegt ze verveeld. Daarna loopt ze weer weg. Ik voel me echt negatief vandaag. Het liefst lag ik nou in bed bij Lisa, een film te kijken. Toch bedank ik Bo even voor het antwoord. We werken samen de rest van de les. Op een perfect moment vraag ik of ik bij haar mag zitten in de pauze.
"Tuurlijk mag dat! Ik snap dat je het lastig hebt." zegt Bo
"Weet jij het dan?" vraag ik verbaasd.
"Er was een ongeluk gebeurdt en volgensmij stonden Lisa en jij op de foto bij het artikel." antwoordt Bo.
"Staan wij in de krant!?" roep ik iets te hard. Ik geloof dat de hele klas het heeft kunnen horen.
"Nee op de site." fluisterd Bo.
"Oh oke. Fijn." zeg ik snel.
In de pauze wordt ik aangesproken door een paar kinderen uit de klas. Wat moeten die nou weer? Laat me alsjeblieft met rust.
"Zo zo. Met t verkeerde been uit bed gestapt?" vraagt Roel.
"Oh ga toch weg!" roep ik quasi-boos. Meestal helpt dat wel. Dan denken ze dat je chagrijnig of boos bent en dus ongesteld. Zo zit de logica bij de jongens in elkaar. Zover ik kom dan.
Misschien ben ik dat wel. Dat hebben ze wel gemerkt anders. Ik bedoel met het verkeerde been uit bed stappen hé. Ik ben niet ongesteld. Gelukkig kan ik bij Bo zitten. Die loopt ook vaak alleen rond. Zal ik met haar vriendinnen worden? Ik denk dat ze dat wel leuk vindt. De komende tijd zal ik sowieso wel bij haar in de buurt zijn. Maar ik moet ook niet gaan overdrijven. Niet meteen.
Ik schrik uit mijn gedachte door een hand op mijn schouder. Ik draai me om maar krijg meteen een klap in mijn gezicht. Waar slaat dat nu weer op? Waar heb ik die aan verdiend? Ik voel dat het niet goed is. Oh oh.
JE LEEST
Blijf Bij Me..
Romance"Blijf bij me Lisa!" "Ga niet weg" snik ik Maar toch sluiten haar ogen. Helaas voor altijd... Tamara gaat een moeilijke tijd tegemoet komen. Helpen ze haar om eruit te komen, of is dit ook het 'einde' van Tamara? Veel leesplezier en laat een comme...
