Blijf Bij Me..

Deel 41 ✔

{Tamara}

Vandaag begint het examen leven. Ik weet niet of ik daar wel zo'n zin in heb. De politie is nog niet geweest voor die foto's, maar we hebben ze ook niet. Dus er is geen bewijs. We hebben de politie al we gebeld daarvoor. Ook heeft de politie niks meer kunnen vinden met behulp van de getuigen. Lang leven deze stalker. Die komt vast binnenkort weer in actie. Ik zie het helemaal voor me, mijn examen blaadje word niet uitgedeeld en dus moet ik maar vertrekken. En dus mag ik het jaar erop pas weer verder met mijn examens. Van het leren is er in ieder geval ook niet veel gekomen. Wel genoeg voor een voldoende hoop ik. In dit geval denk ik liever aan de reis naar Parijs met Boaz. Daar heb ik zoveel zin in!

Ik kies vandaag voor een joggingbroek met daarop een simpel truitje. Waarsschijnlijk zal dit mijn outfit zijn voor de rest van de week. Schijt aan al die mensen die samen met mij in een gymzaal examens aan het maken zijn. Wat mij betreft ga ik gewoon hard zingen. Waarom bestaat deze week? Ik loop mopperend naar de badkamer waar ik mijn mascara opdoe. Daarnaast doe ik mijn lenzen in, mijn haren kammen en in een hoge staart en dagcrème op. Nog steeds mopperend loop ik dit keer naar beneden. Daar eet ik mijn ontbijt en ontmoet ik Boaz voor de eerste keer vandaag. Zijn haar zit verdomd goed. Ik maak een foto van hem terwijl hij me raar aankijkt. Nieuwe achtergrond in de pocket! Dat werd weer eens tijd.
"Wil je hem zelf instellen als achtergrond of moet ik het doen? Je haar zit trouwens verdomd goed en dat voor vandaag. Jij hebt er vertrouwen in of niet?" praat ik honderduit.
"Waar heb je het over?" vraagt Boaz.
"Jou haar wordt mijn nieuwe achtergrond. En jou hoofd ook. Moet ik het nog duidelijker uitleggen of snap je het nu?" vraag ik sarcastisch. In al die tijd heb ik hem zelf al ingesteld. Mijn vergrendelscherm is wel met ons tweetjes. Hoe kan het ook anders. Ik sta op en loop naar de bank waar ik languit op ga liggen. Dit voelt veel beter dan zo'n suf stoeltje.

"Hey slaapkop ga je nog mee of niet?" roept Boaz in mijn oor.
"Wat? Waarom maak je me wakker?" vraag ik slaperig.
"We moeten naar onze examens!" roept Boaz gestoord. Heb ik hem serieus als mijn vriendje genoemd? Wat een raar kind is het eigenlijk. Ik sta dan toch maar op en loop achter Boaz aan naar de gang. Waar ik mijn jas aan doe. In die tijd vergeet ik echt niet mijn tanden te poetsen. Snel stop ik een kauwgom in mijn mond. Daar moet ik het maar mee doen. Het zijn toch maar twee uurtjes. Samen fietsen we naar school. Waarom hebben we geen auto? Nee wacht, ik zeg het verkeerd, waarom gaan we niet met de auto? Het lijkt wel ofdat ik nou allemaal random vragen krijg. Maar even serieus ik heb echt de pest aan fietsen gekregen. Ook al is het eigenlijk maar een klein stukje. Boaz wilt niet rijden terwijl hij het al wel mag. Hij vindt fietsen leuk? Misschien moet ik maar eens gaan kijken voor een rijschool, zodat ik kan leren rijden in een auto. Stiekem doe ik dat al weleens, maar dat is alleen met spoed. Tot nu toe ging het elke keer nog goed dus ik heb er wel een goed gevoel over.

Op school aangekomen, letterlijk en figuurlijk, -we worden echt dik door al dat snoep in de kantine- zie ik Bo staan. Ik zwaai naar haar, en zodra ik mijn fiets in de stalling heb gedumpt loop ik naar haar toe.
"En goed geleerd?" vragen we tegelijk. Bo knikt enthausiast terwijl ik nu echt zenuwachtig word. Meteen merkt Bo dat en dat geeft me een goed gevoel. Lisa zou dat ook merken. Bo leert snel zeg. Samen hebben we besloten om langs elkaar te zitten, voor als er een noodgeval is. Zoals vandaag, dat ik niet zo goed geleerd heb. Met zijn drieën lopen we naar binnen waar we meteen naar de gymzaal worden gestuurd. We zijn ruim op tijd en daarom moeten we wachten op de rest. Had ons dan nog even iets anders laten doen. Na een tijdje gaan de deuren dan toch open en kunnen we alvast naar binnen. Ik heb de helft van onze klas nog niet eens gezien maar dat boeit me even niet. Laat die examens nu maar komen.

•••

"En hoe ging het bij jou?" vraagt Boaz wanneer hij mij weer ziet. Hij drukt een kus op mijn wang.
"Ging wel. Ik denk dat ik wel een voldoende heb, voor beide vakken. En bij jou?" antwoord ik op Boaz z'n vraag.
"Nou ik denk dat deze de beste waren van alle examens. Ookal hebben we de rest nog niet gehad." zegt Boaz onzeker.
"Laten we hopen dat het allemaal voldoendes zijn. Dan kunnen we verder met ons leven." nadat ik dat heb gezegt kom Bo naar buiten. Ik ben benieuwd hoe zij het heeft gemaakt. Volgens haar wel oké tot goed. Fijn voor haar.
"Mogen we nu gewoon gaan?" vraag ik op een gegeven moment.
"Ik denk het. Misschien kan ik het even vragen aan de concierge." antwoordt Boaz. Samen gaan we naar de concierge, die we al snel vinden. Hij zegt dat we mogen gaan dus dat doen we ook. Waarschijlijk wilt hij ons gewoon weg hebben maar weet hij niet of het wel mag. Maar zo gaat dus de rest van de week. Bleh.