{Tamara}
~zaterdag~
De volgende dag wil ik eigenlijk niet uit mijn bed komen. Het is zaterdag en we moeten naar studiebegeleiding, op school. Denk je dat je ervan af bent, nee hoor. En gisteren konden ze het ook niet doen, vrije dag. Altijd is studiebegeleiding op zaterdag. We zijn gisteren niet heel lang meer gebleven bij Thom, maar alles bij elkaar leek het heel lang te duren. We waren wel gelijk terug bij het idee van de politie, ondervragen en dat soort dingen. We zijn in ieder geval, denken we, weer een stapje dichter bij het totale plaatje. Eindelijk. Vandaag is de dag dat we nog maar vier dagen hebben voor de examens. Shit! Waarom is het zo kort? Ik heb nog niet heel veel geleerd. Elke keer komt er weer zo'n vervelend, irritant moment waar ik bij moet of hoor te zijn. Laat dat allemaal gebeuren ná de examens. Of nog beter, gewoon niet. Als ik wil gaan douchen wordt ik tegen gehouden. Ik draai me om en daar staat Boaz. Hij begroet me vriendelijk door een kus op mijn lippen te drukken.
"Mag ik nu douchen?" vraag ik zachtjes.
"Ehm.. Oke vooruit." antwoordt Boaz. Ik loop snel naar de badkamer en draai dan de deur op slot. Even een momentje voor mezelf. Ik heb ook niet gevraagd aan Boaz of hij mee wilde douchen. Ook niet wetende dat hij nog steeds op de zelfde plek staat stap ik in de douche. De warme stralen laten mijn huid tintelen. Dit voelt zo goed. Beter.
Zodra ik naar beneden loop, kom ik erachter dat ik mijn telefoon ben vergeten. Ik ren weer terug naar boven, waar ik bijna struikel over de laatste traptrede. Heb ik weer. Snel pak ik mijn telefoon en loop dan weer naar beneden. Dit keer rustig. Daar staat Boaz op mij te wachten. Hij slaat een arm om mij heen, waarna hij me meetrekt naar de keuken. Daar staat een heel mooi ontbijtje klaar. Ik geef hem een zoen en ga daarna zitten. Ik heb best trek.
"Je moest toch niet teveel tijd besteden aan het ontbijt?" grap ik dan.
"Klopt, maar wel voor mijn meisje. Mijn schatje." zegt Boaz flirtend. Ongemakkelijk ga ik over de tafel hangen om bij Boaz te komen. Ik had beter even op kunnen staan. Ik geef hem weer een kus. Oké dit is echt veel te 'romantisch'.
"Maar wat gaan we verder doen met onze stalker?" vraag ik op het gegeven moment.
"Ik denk eerst die brief van school ontcijferen." antwoordt Boaz.
"Oke.." zeg ik teleurgesteld. Ik wil het nu graag weten, wie die stalker is. Ik wil verder met mijn leven en voor mijn examens slagen. Maar zo gaat dat op dit moment niet.
"Wacht eens.." begint Boaz, die van me wegloopt en even later aan het bellen is. Ik kan niet veel van het gesprek verstaan, maar het is met zijn vader, heb ik begrepen. Wie noemt hij anders pap? Het gaat denk ik over de stalker. Na een tijdje komt Boaz weer terug. Nonchalant gaat hij verder met eten. Wat is dit voor een onzin?
"Waarom belde je hem?" vraag ik.
"Wie? Oh pap, nou ik dacht er even aan dat hij camera's heeft hangen. Ik belde dus om dat te vragen maar hij wist niet zeker of hij die nog had hangen. Dat is hij nu dus aan het kijken en als dat zo is komt hij zo de beelden brengen. Dan heeft hij ook weer beweging gehad. Maar ik weet niet of we dan nog thuis zijn want we moeten bijna gaan. Anders wordt het vanmiddag." zegt Boaz. Geen tien minuten later gaat de bel, dat zal Thom wel zijn. Ik ren naar de deur en pak dan de camera beelden aan. Ik bedank hem vriendelijk en sluit dan de deur. Had ik hem binnen moeten laten? We hebben nu geen tijd om de beelden te bekijken. Maar ik snap eigenlijk niet waarom we die moeten hebben want Thom heeft al omschreven hoe hij eruit zag. Spraak kun je toch niet op die camera's horen? Ookal weet ik dat pas als ik de beelden bekijk. De rest van de dag loopt vrij langzaam. Niet dat er iets gebeurd maar toch. Kon ik me maar afwezig melden dan ging ik die beelden vast bekijken. Nee hoor, hier gaan ze alles controleren met briefjes en handtekeningen. Maar dan, gaat eindelijk de bel. Snel loop ik naar mijn kluisje waar ik mijn jas aandoe. Ik zoek Boaz op in de aula en samen gaan we naar het fietsenhok. We zijn klaar met studiebegleiding op school. Soms vind ik dat zo irritant, maar vandaag heeft het geholpen. Samen fietsen we snel naar huis. We praten niet zo veel, allebei te diep in gedachtes over, waarschijnlijk, de camera beelden. Ik in ieder geval wel. Thuis gooi ik mijn jas over de kapstok en is het eerste wat ik doe, de laptop pakken. Boaz pakt het schijfje en stopt die in de computer. Al snel volgt er een voortuin, die me bekend voor komt, de voortuin van Boaz. Er komt een man de stoep op gelopen, die zoals het hoort wacht totdat Thom opendoet. Voor de zekerheid zet ik het geluid harder. We horen op het gegeven moment wel iets, maar het is niet bepaald verstaanbaar.
Hebben we er dan alsnog niks aan?
---
Okee
Dat was alweer deel 37!
Hopelijk vonden jullie het leuk. Laat iets weten, dat zou fijn zijn.
Vote/Comment/Follow? X
JE LEEST
Blijf Bij Me..
Romance"Blijf bij me Lisa!" "Ga niet weg" snik ik Maar toch sluiten haar ogen. Helaas voor altijd... Tamara gaat een moeilijke tijd tegemoet komen. Helpen ze haar om eruit te komen, of is dit ook het 'einde' van Tamara? Veel leesplezier en laat een comme...
