Blijf Bij Me..

Deel 47 ✔

{Tamara}

Het was de bedoeling onze koffers te halen, maar nu staat er me toch iets moois klaar. Een hele grote taart, met allemaal ballonen en slingers.
"Waar is dit goed voor Boaz?" vraag ik blij kijkend naar de taart.
"Ik heb werkelijk geen flauw idee. Ik weet ook niet of die wel voor ons is. Je bent nog niet jarig haha. Sorry maar dit heb ìk niet geregeld." zegt Boaz verbluft.
"Maar.. Maar.. Waar.. Voor wie is dit dan?" vraag ik onzeker. Maar voordat Boaz iets kan zeggen, komt er een medewerker van het hotel, om van alles te vertellen. Eerst in het Frans, wat ik dus niet kan volgen. Dan in het Duits, wat al beter gaat. En als laatst in het Engels. Dat is wel fijn, meerdere talen. Maar het gaat dus over een feest. Hier in het hotel. Ze zijn 25 jaar lang een bestaan, en dat moeten ze vieren. Wij waren de laatste die vandaag zouden inchecken, dus hadden ze daar op gewacht. En nu is er dus feest, of ja, alleen de taart is er nu. Vanavond is er nog een wat groter feest met allemaal hapjes en drankjes en challenges. Toch wel gaaf dat ze dit regelen voor de gasten, en ook voor hun zelf natuurlijk.
We nemen een stukje taart en feliciteren de hotel-werknemers. In die tijd maken we ook kennis met wat andere gasten. Tot nu toe zijn het allemaal Franse mensen, die ook ver van ons af 'zitten' qua kamer. Er komt een ander koppel langs ons zitten. En ook die beginnen een gesprek met ons. We worden nog populair hier!

Sorry, als ik wat verkeerd schrijf in het Frans of Engels, ook ik ben er absoluut geen pro in. Ik zet er achter wat ik eigenlijk bedoel, voor de duidelijkheid.

"Bonjour. (hallo)" zeg ik blij tegen het koppel. Ik vind het altijd wel gezellig met andere gasten.
"Hello, I'm sorry we aren't French. (Hallo, sorry wij zijn niet Frans)" zegt het meisje, ik schat haar rond de 20.
"Where are you from? (Waar kom je vandaan)" vraag ik onzeker. Ik moet echt werken aan mijn talen.
"We are from Holland, and you? (Wij komen uit Holland, en jij)" zegt ze blij. En ook ik word super blij. Nederlanders in het zelfde hotel! Yes!
"Wij komen ook uit Nederland. Oh dit is zo fijn, mijn Frans is zo slecht. En volgens mij mijn Engels ook!" zeg ik.
"Haha, het was goed te verstaan, ik ben Devyn. Klinkt niet echt Nederlands he? En dit is Toby, mijn vriend." zegt Devyn. Ook Toby zegt even hallo. Hij is iets drukker met zijn mobiel maar ik laat hem gerust zijn gang gaan.
"Wat grappig, een vriend van ons heet ook Toby. We hebben hem echt al lang niet meer gezien. Ik ben Tamara, en dit is mijn vriendje Boaz. Jou naam is trouwens super mooi!" zeg ik blij.
"Hoe lang blijven jullie hier? Wij iets minder als een week, maar ik denk dat het wel een hele week wordt." zegt Boaz. Ook hij heeft wel zin in Nederlandse vrienden in Frankrijk.
"Wij blijven een week, maar we zijn er al twee dagen. We zijn al bij de Eiffeltoren geweest. Die is zo groot! En het uitzicht is zo mooi!" roept Devyn blij.
"Ey, welke kamer zitten jullie? Dan kunnen we misschien een keer afspreken om wat samen te doen. Wij willen sowieso een keer gaan klimmen, willen jullie dan mee?" vraagt Toby.
"Klimmen, dat lijkt mij wel heel vet. Wij zitten op kamer 540, jullie?" zegt Boaz.
"Wij kamer 536, lekker dichtbij. Misschien kunnen we ook even onze nummers uitwisselen, zodat we elkaar altijd kunnen bereiken, als Nederlanders in nood." zegt Devyn lachend.
"Nou laten we dat niet hopen, maar het lijkt me wel een goed idee om de nummers uit te wisselen." lach ik mee. Na nog even gepraat te hebben, gaan we naar buiten om onze koffers te halen. Devyn en Toby stelde voor om even mee te helpen. Ik vind ze nu al aardig. Het lijkt me wel leuk om de vakantie door te brengen met hun. Zoals ik dat vroeger altijd deed met andere kinderen. Maar nu heb ik ze ook in mijn contacten staan en zal ik ze nooit vergeten. Met zijn alle slepen we de koffers naar de lift, die we eerst nog niet hadden gezien. Ik ben wel blij dat hun alles al een beetje kennen, zo kunnen we bijna niet meer verdwalen. Ik geloof dat ze ook nog nooit eerder in Parijs waren geweest. Wel toevallig.

Als blijkt dat Devyn en Toby precies dezelfde kamer hebben gaan ze weer weg. Ze wilde ons even de ruimte geven om te settelen. We hebben afgesproken om straks samen naar het feest te gaan, maar ook voor morgen om te gaan shoppen en de hele stad te verkennen. Maar of we ook al echt naar de Eiffeltoren gaan weet ik nog niet. Dat wil ik wel echt alleen met Boaz doen. Misschien gaan we er heen om foto's van elkaar te maken. Dat is wel handig.

Ik heb mijn koffers uit gepakt en ben bijna klaar om naar het feest te gaan. Ik bekijk mezelf in de spiegel van de badkamer. Ik zie er echt uit als een zombie en zo voel ik me ook een beetje. Ik doe wat make-up op mijn gezicht om het resultaat wat mooier te laten lijken. Boaz staat al op mij te wachten in zijn 'medium-net-pak', zo noemt hij het. Het is nog net geen smoking maar wel mooi genoeg voor deze gelegenheid. Ik daarintegen heb een blauw jurkje aan met aan de achterkant een open rug. Boaz pakt me beet en samen lopen we naar kamer 536 waar we wachten op Devyn en Toby. Ook hun zien er geweldig mooi uit. En nu, op naar het feest.

---

Yahoo we zijn in Parijs! Tot nu toe klopt mijn verhaaltje nog wel heb ik het idee. (Ik weet eigenlijk niks van Parijs.) Ik wil denk ik, niet alle dagen gaan beschrijven, of wat korter. Dat kijk ik nog wel even.

Maar... Nieuwe personen! Wat vinden jullie ervan? Maak kennis met ze:

Dit is Devyn, ze is 20 jaar.
Zo ziet ze er dus uit.

Dit is Toby, (2)
Hij is 21.

Zoals je ziet zijn ze dus iets ouder als Boaz en Tamara, maar die zijn binnekort jarig en het scheelt niet heel veel van elkaar. Maar wat maakt leeftijd uit, als het om 't plezier gaat?

Hope u like it :)
Vote/Comment/Follow? X