Blijf Bij Me..

Deel 35 ✔

{Tamara}
~vrijdag~

Ik stap uit bed en trek de gordijnen open. Een zonnetje verschijnt in mijn zicht. Deze vrijdag kan al haast niet meer stuk. Vandaag hebben we vrij. Ofja, we moeten veel leren maar we hoeven niet naar school. Toch mis ik mijn vrienden wel een beetje. Als ik mijn kledingkast bekijk zie ik daar niet veel leuks in hangen. Misschien moet ik Bo een keer vragen om mee te gaan shoppen. Kan ik wat meer over haar te weten komen enzo. De laatste tijd app ik ook wat meer met haar, maar of er iets van informatie uitkomt. Nee hoor. Uiteindelijk besluit ik om een gestreept truitje aan te trekken met een simpele jeans en allstars. Ik loop naar beneden om daar een ontbijt klaar te maken voor Boaz en mij. Als ook hij beneden is zet ik alle spullen op tafel. En daarbij bedenk ik een klein acteer momentje. Daar heb ik wel even zin in. Acteren. Leuk!
"Goedemorgen meneer, lekker geslapen? Een onbijtje voor u. Wilt u daar een eitje bij? Gekookt of gebakken?" vraag ik deftig. Boaz kijkt me vragend aan maar antwoordt niet veel later.
"Goeiemorgen liefie. We moeten ook nog naar leren hé. Niet teveel tijd aan het ontbijt besteden. Maar je moet echt iets doen met jouw acteerkunsten!"
"Hahaha dankje!" ik geef Boaz een zoen en gooi dan het gebakken eitje op zijn bord. Hij bedankt me vriendelijk en eet hem snel op. Ik zelf neem een croissantje met kaas ertussen. Onderweg terug naar boven heb ik de hele tijd het idee alsof we naar school moeten. Of dat iemand mij volgt, Boaz dus. Ik kijk daarom ook regelmatig om, maar telkens zie ik niets meer dan Boaz. Ookal moet ik niet zo moeilijk doen, we zijn gewoon thuis en gaan naar boven. Ik loop mijn kamer binnen en kijk dan uit het raam. Ik stop als ik de vader van Boaz zie staan. Boaz komt naast mij staan maar kijkt ook erg ongemakkelijk.
"Waarom staat hij hier?" vraagt Boaz dan. Ja weet ik veel.
"Ik zie je vader staan, daar op de hoek. Wat doet hij hier? Ik weet het niet." antwoord ik wijzend naar een hoek.
"Ehm ja dat weet ik ook niet. Laat ik even naar hem toe gaan." besluit Boaz. Ik blijf alleen in mijn kamer. Even later zie ik Boaz naar Thom (de vader) lopen. Thom komt naar hem toe rennen. Hij pakt Boaz bij zijn kraag waarna ik schreeuw dat hij dat niet moet doen. Maar hij gaat gewoon door. Hij kan mij ook niet horen. Ik ren naar beneden. Snel pak ik een sleutel en trek ik de deur achter mij dicht. Ik ga naar Boaz en Thom toe. Hij fluisterd, net verstaanbaar voor mij, dat Boaz thuis moet komen na het leren anders gaan er dingen gebeuren. Ik kan elk moment beginnen met huilen. Boaz daarintegen zegt heel rustig dat hij samen met mij in een appartement woont en dus gewoon daar blijft na het leren. Maar dan zegt Thom dat het belangrijk is in privé zaken. Hij heeft traanogen dus het is serieus. Ik sta verbaasd te kijken.
"Maar. Maar waarom pak je hem dan bij zijn kraag? Waarom zeg je het niet zonder dat te doen?" vraag ik angstig.
"Ah anders luisterd hij niet." antwoordt Thom kil.
"Kom Boaz we moeten gaan." zeg ik dan. En samen lopen we terug naar binnen. Af en toe kijk ik achterom of Thom er nog staat. Maar die loopt naar huis.

We zijn klaar met leren van het eerste deel. Af en toe overhoren we elkaar. Dat vind ik toch wel de beste manier om te leren. We nemen eerst even lunchpauze en dan het tweede deel leren. Na dat deel zullen we toch echt naar Thom moeten gaan. Privé zaken. Zou het met Thom te maken hebben? Oh ik hoop zo dat het niet zo erg is. Dadelijk wordt Boaz het huis uitgezet. Ookal is hij er bijna nooit meer. Het is best erg. Anyway, hij mag altijd bij mij komen wonen. En na de examens wél in een appartement. Ik heb Thom nooit gemogen.

•••

"We zijn er!" roept Boaz voordat ik verder kan fietsen. Ik zat zo in gedachten dat ik vergat dat het hier al was. Verdorie nu gaat het echt gebeuren. Boaz maakt de deur open en laat mij daarna voor gaan. Ik bedank hem vriendelijk en trek dan mijn jas en schoenen uit. Net als Boaz hang ik mijn jas op en zet ik de schoenen onder de kapstok. Dat doe je gewoon.
"Nou wat zal er zijn?" vraag ik dan.
"Ik weet het niet, hopelijk is het niet zo erg. En kunnen we snel weer gaan." antwoord Boaz onzeker. Hij roept zijn vader maar die komt niet. We zoeken in het huis naar Thom, maar we kunnen hem niet vinden.
"Heb je al op zolder gekeken? Niet dat hij daar moet zijn maar. Voor de zekerheid. Je weet maar nooit." zeg ik dan teleurgesteld. Ik hoopte erop dat Thom er gewoon was en dat we daarna weer zo snel mogelijk konden gaan. Dat zal nu dus niet gebeuren.
"Nee nog niet gedaan. Ik zal dat wel even doen, schenk jij dan maar drinken in. Je weet waar dat staat toch?" zegt Boaz snel. Ik geloof niet dat hij er veel zin in heeft.
"Is goed wat wil je hebben? Cola?" vraag ik aan Boaz waarna ik heb 'ja' hoor roepen. Ik pak de cola fles en schenk twee glazen vol. Als ik klaar ben hoor ik Boaz roepen. Ik loop naar boven en daar zie ik iets wat ik liever niet wilde zien. Ik moet mezelf concentreren om niet flauw te vallen. Shit dit is eng!

---

Dit keer een wat langer hoofdstuk met een cliffhanger omdat het een nieuw jaar is! Ja, de beste wensen etc. Hopelijk vinden jullie het deeltje leuk :)

1000 woorden yay! Weten jullie wat er zo eng is? Vertel het me!
Vote/Comment/Follow? X