Blijf Bij Me..

Deel 11 ✔

{Tamara}

Ik heb net een bericht naar Lisa gestuurd. Hopelijk kan ik vandaag weer eens langs komen. Als ze niet te lang duurt met haar wandeling dan. Ik ga omkleden. Vandaag kies ik voor een simpel topje en een broek met gaten. Als ik weer naar beneden ga heb ik nog steeds geen bericht van Lisa. Volgensmij heeft ze het leuk! Dan gaat de bel. Boaz staat voor mijn neus. zomaar.
"Hey. Wat doe jij hier?" vraag ik terwijl ik hem binnen laat.
"Hey, ik miste je. hoe is het?" vraagt Boaz. Hij drukt een kus op mijn lippen.
"Ik miste jou ook. En met mij gaat het goed met jou?" vraag ik.
"Ook goed. Heb je zin om wat de doen vandaag?"
"Ehm... Kijk, ik wacht op een berichtje van Lisa. Misschien kan ik weer eens langs komen." zeg ik zachtjes.
"Ohh leuk! En wat als ik meega?"
"Ik weet niet of ze het leuk vindt. Maar ik zal het vragen." antwoord ik. Ik neem Boaz mee naar de bank waar ik mij laat vallen op de bult kussens. Niet veel later zit Boaz naast me. Ik geef hem een kus. Hebben wij eigenlijk een relatie of toch nog niet? Ik wil het Boaz vragen maar hij is mij voor.
"Wil jij mijn vriendinnetje zijn?"
Ik knik heftig. Tuurlijk wil ik dat! In het parkje vroeg hij het toch ook al? Anyway, vanaf nu ben ik niet meer single jongens. Sorry! Ik krijg een berichtje. Ik pak mijn telefoon snel. Ik wil naar Lisa toe. Gelukkig zie ik dat hij van Lisa is. Ik mag komen. Snel vraag ik of Boaz ook mag komen. Ze reageert met 'ja' dus we gaan. Ze heeft veel te vertellen zei ze. Ik ben erg benieuwd.
"Boaz? Heb jij een rijbewijs? En een auto? En tijd?" vraag ik onzeker.
"Ja die heb ik." lacht hij.
"Gaan we dan naar Lisa toe? Jij mag ook komen. Ze heeft net geappt." zeg ik.
"Oke als jij zegt waar het is. Ik bedoel welk ziekenhuis."
"Tuurlijk! Ik wil niet dadelijk bij het verkeerde ziekenhuis staan." lach ik. Ik trek mijn schoenen en jas aan. Ik leg een briefje neer met 'ik ben naar Lisa met Boaz, hij heeft een auto etc.' en pak dan de sleutels van tafel. Als ik de deur op slot draai voel ik twee armen om mijn middel slaan. Ik ga er vanuit dat die van Boaz zijn. Ik kijk om en zie hem staan. Hand in hand lopen we naar de auto. Het is een blauw-kleurige Opel. Ik stap in. Het ruikt er naar mint. Ik ben in mijn gedachte verzonken als we naar het ziekenhuis rijden. Als ik niet op het begin had gezegt naar welk ziekenhuis we moesten, stonden we nu alsnog bij het verkeerde gebouw. Boaz maakt voor mij de deur open.
"Zijn we er al? Hoe hard heb jij gereden?" vraag ik. Dat we er nu al zijn. Snel stap ik uit.
"Ehm ja.. Ik heb de weg kunnen vinden, bedankt voor je hulp!" zegt Boaz nog.
"Owh sorry. Het spijt me." snel druk ik een kus op zijn lippen.
"ik had zo het idee dat er iets mis met Lisa was. Maar dat zal wel niet kloppen, want ze heeft een wandeling gemaakt." zeg ik. Als we klaar zijn met discussiëren lopen we naar binnen. Ik loop vrijwel meteen naar de balie. "Kamer 340." zei de vrouw erachter weer. Ze ligt nog steeds in dezelfde kamer. Eerste hulp.

Daar aangekomen klop ik op de deur. Ik krijg geen reactie. Ik loop naar binnen met Boaz achter me aan. Maar daar tref ik Lisa op de grond aan. Is ze, is ze weer gevallen? Niet alweer hé. Ik ren naar Toby toe die in het kantoortje is, waarom persé Toby? Hij begroet me vrolijk maar ik laat hem niet uitpraten. Ik trek hem mee naar kamer 340. Hij schrikt als ook hij Lisa ziet. Ik kniel bij haar neer en schud haar wakker. Maar dat wordt ze niet. Nee niet opnieuw. Ik wil niet weer in die spanning leven! Het ging net zo goed. Waarom?

---

Wat denken jullie? Wordt Lisa nog wakker of is dit het einde voor haar?