Blijf Bij Me..

Deel 53 ✔

{Tamara}

Ik stap de auto in. Het is 11:00 en ons verblijf in misschien wel het leukste hotel zit erop. Onze sleutel hangt weer bij de balie en we hebben uitgebreid afscheid genomen van Devyn en Toby.

•••

Eindelijk zijn we thuis. De heenweg leek veel en veel sneller te gaan. We hebben ook even in de file gestaan, maar dan nog duurde het lang. Vermoeid stap ik de auto uit en trek ik de koffers uit de achterbak. Het probleem is dat ik ze wil laten staan. Alsof Boaz niet moe is van de reis en alles wel zal dragen. Nee, ik pak een koffer en mijn handtas. Boaz de andere koffers. Heel lief van hem. Ik wordt hartelijk begroet door Manon en een andere gast die ik niet ken en die net wil vertrekken. Is dat een nieuw maatje van mam? Heeft ze weer iemand gevonden? Dat vind ik erg knap want papa is nog maar twee jaar overleden. Ik pik een traantje weg. Arme papa. Ik mis hem nog altijd heel erg. Ik trek de koffer naar binnen die al snel overgenomen wordt door Manon. Daarna trekt ze me in een knuffel. Ook Boaz krijgt een knuffel. Ze heeft ons duidelijk gemist.
"Hoe is het met jullie?" roept ze vrolijk.
"Ja goed! Fijn om weer thuis te zijn hoor." zeg ik vrolijk terug.
"Oh daarover. Ik heb wat voor jullie. Ik denk dat jullie er heel gelukkig van worden, maar ben niet bang ik hoef jullie niet weg te hebben." zegt Manon snel.
"Nou ben ik benieuwd!" zegt Boaz.
"Kom eerst maar eens binnen. Willen jullie thee?" vraagt Manon. Boaz en ik knikken instemmend. Zoals ik al had verwacht vraagt ze wel duizend vragen. Als we het hele verhaal verteld hebben wil Manon ons de verassing geven. Ze rommelt eerst in wat laatjes. Wacht, gaat ze nu naar de prullenbak? Nee ik zie het verkeerd. Manon gooit haar sleutelbos op tafel en vraagt aan mij om de sleutels bij iets te noemen. Ik ken alle sleutels, tenminste dat dacht ik. Een sleutel blijft over. En daar begint Manon een verhaal over te vertellen.

Na een tijdje begin ik het te snappen. Het is een huis of appartement voor ons. Dat mam dit doet voor ons! Ik geef haar een knuffel.
"Dankjewel mama!" roep ik blij. Boaz snapt nog niet heel veel dus snel leg ik hem uit dat Manon een appartement voor ons heeft gekocht.
Ondertussen, als we in de auto zitten, vertelt Manon nog wat meer over het appartement. Het ging ongeveer zo:
"Ja.. Ehm ik kon het echt niet laten, jullie waren zo enthausiast voordat jullie gingen. En jullie zijn bijna jarig dus daar is het ook voor. Weet nog steeds dat ik jullie niet het huis uit hoef! Maar ik heb jullie een keer gehoord, dat jullie na jullie examens een huisje wilde kopen. Als jullie geslaagd waren. Nou ik help jullie. Ik ben gaan kijken en het ziet er erg mooi uit. Het is dicht bij, ik geloof jullie nieuwe school en bij ons huis. Ik heb het nog niet ingericht, dat mogen jullie lekker zelf doen. Eneh,  er is een extra kamer voor later misschien." het laatste zegt Manon zacht, maar grijnzend.
"Mam houd op! Dat gaat nog niet gebeuren!" roep ik wanhopig. Ik snap ook wel dat ze een kleinkind wil, maar ik ben pas 16 en Boaz is pas 18! Laat het kindje nog maar even zitten. Eerst onze studie afmaken.

Als ik de sleutel in het slot steek gaat de deur niet makkelijk open. Al snel blijkt dat er een enorme bult post ligt. Hoe kan dat? We wonen er nog niet eens en we hebben al post. Ik raap de bult post op en laat ze op het keukenblad weer vallen. Ik bekijk dadelijk wel wat er allemaal is.
"De keuken ziet er goed uit. De kleur is prima voor nu vind ik." zegt Boaz. Ik bekijk de keuken aandachtig en geef dan ook toe dat hij er niet verkeerd uitziet. De rest van het appartement ziet er ook goed uit. Hier kan ik wel wonen.
"Het is gelukkig best dichtbij jullie huis, mam. Kunnen we gewoon lopend naar jullie toekomen. Of jullie naar ons. Alledrie lachen we even.
"Hey ehm.." begint Manon, "kijk even tussen jullie post. Zit er wat belangrijks bij?" vraagt Manon onzeker. Ik kijk daarom ook verward naar Manon, maar daarna naar de bult post. Ik zoek een beetje en zie dan een brief van de Voice. Yes Boaz mag komen. Wacht.. Zie ik daar nou nog een brief? Ook van de Voice?
"Waarom hebben we twee brieven van de Voice? Boaz. Laten we er allebei een openmaken." zeg ik terwijl ik een brief geef aan Boaz. We scheuren ze open en allebei kijken we elkaar blij, verbaasd en verward aan.
"Mag jij ook komen?" vraagt Boaz. Ik knik. Ik gil even en geeft Boaz en Manon dan tegelijk een knuffel. We mogen blijkbaar allebei naar de Voice of Holland komen!
"Huh.. Maar wie heeft mij opgegeven dan? Ik Boaz maar ja wie mij?" vraag ik.
"Ikke. Wat cool dat we allebei mogen komen." zegt Boaz blij. Na even bij te zijn gekomen en nog even aan het appartement gewend te hebben gaan we weer naar mijn (oude) huis.
"Nou heb ik eigenlijk al zin om mijn spullen in te pakken. Nu het kan, wil ik ook wel naar ons nieuw appartement." zeg ik blij.
"Ja daar heb je wat, overmorgen komt er een verhuiswagen om de grote spullen vijf straten verder af te zetten. Jullie nieuwe appartement dus. Ze helpen ook alles naar boven te brengen. Als je dus even kijkt wat je allemaal mee wilt naar het appartement. En jij ook Boaz, ik heb geregeld dat ze ook langs jouw huis komen." zegt Manon.
"Zal ik zeker even doen. Mijn klerenkast laat ik in ieder geval hier, want we hebben een inloopkast." zeg ik tevreden. De avond duurt niet lang meer. Ik ga vroeg naar bed want ik ben best moe. Gelukkig hebben we nog even vakantie. Ik sluit mijn ogen en tevreden val ik in slaap. Dit is de beste dag ever.

---

Hoii

Ik wil wat gaan proberen om het appartement duidelijk te laten zien. Dus, dat komt hopelijk het volgende deel erin te staan :)

Hopelijk vonden jullie dit ook een leuk deeltje om te lezen.
Vote/Comment/Follow? X