Blijf Bij Me..

Deel 12 ✔

{Lisa}

Ik weet niet precies wat er is gebeurd maar ik was duizelig. Erger als vanochtend. Na het wandelen was het minder. Waarschijnlijk heeft die buitenlucht mij veel goeds gedaan. Maar toen ik naar binnen ging. Toen ik terug kwam van de wandeling, die heel leuk was, werd het weer erger. Ik wilde iets anders aan doen nadat ik Tamara geappt had. Maar toen viel ik. Het werd zwart. Het deed pijn. Alleen dat herinner ik mij nog. Meer niet. Het deed pijn.

Als ik wakker wordt lig ik op mijn bed. Tamara, Toby en een andere jongen, waar ik de naam niet van weet, hangen boven mijn hoofd. Wacht. Die jongen doet mij ergens aan denken. Volgensmij heb ik hem vaker gezien. Tamara en Toby zijn met elkaar aan het praten en hebben mij nauwelijks in de gaten. Als Tamara ziet dat ik mijn ogen open heb geeft ze mij een knuffel. Ik voel me echt niet goed, ik kan elk moment overgeven. Ik probeer wat te zeggen wat moet lijken op "overgeven". Maar volgensmij snapt niemand het. Todat die jongen zegt dat ik een bak nodig heb. Of in ieder geval iets voor als ik moet overgeven. Hoe komt hij er toch bij? Toby zorgt voor een bak. Wanneer hij net terug is, moet ik overgeven. Het meeste kan hij opvangen maar de rest beland op de grond. Al gauw vult de sterke kots geur de kamer. Iel. Toby besluit om me op een andere kamer te leggen. Zodat deze schoon gemaakt kan worden. En zodat we uit deze stank zijn. Ze verzamelen wat spullen bij elkaar en lopen dan naar een andere kamer. Het is een open kamer. Er liggen meer mensen. Er is een dokter, niet Toby, die iedereen controleert. Toby vraagt of hij mij dadelijk ook wilt controleren. Dat is jammer. Ik heb liever Toby die aan mij zit. Niet die vieze oude man. Ik word geplaatst langs een meisje. Ik schat rond de 15 jaar. Volgensmij kent Tamara dat meisje, of zij Tamara, want ze beginnen met elkaar te praten. Is het een nichtje van Tamara? Ik kan niet verstaan waar het over gaat. Maar ja, dat zijn ook mijn zaken niet. Ik krijg alleen weer een gevoel dat ik moet overgeven. Ik wil uit bed stappen maar de jongen houd me tegen. Was dat niet Boaz? In ieder geval.. Hij geeft me weer een bak zodat ik kan overgeven als het moet. Nu kan ik wel alles in de bak richten. Fijn. Hoeven niet al die mensen uit de open kamer gehaald te worden. Ik probeer te vragen naar de jongen zijn naam. Ik moet het zeker weten.
"What iss jer nam?" vraag ik (wat is je naam ^^) fluisterend. Hij snapt het niet.
"Boaz!? Waar heb je mijn telefoon gelaten?" roept Tamara.
"In mijn zak, heb je hem nodig?"
"Ja. Graag." zegt Tamara aan komen lopend. Oke.. Boaz heet hij dus. Dat is duidelijk. Ik wil slapen, ik ben moe. Ik sluit mijn ogen maar niet veel later wordt ik weer wakker geschud. Niet slapen. Prima. Dan niet. Ik word gecontroleerd door de dokter, die Hans heet. Hij ontdekt niets. Todat ik van hem op mijn rug moet gaan liggen. Het doet pijn als ik draai, en dat laat ik ook duidelijk merken. Ik slaak een kreet. Alsof iemand een mes in mijn rug steekt. Hans drukt op een paar plekken. Als hij weet wat er is loopt hij weg. Ik vind het een tikkeltje onbeschoft dat hij niks zegt maar dat gaat hier waarschijnlijk altijd zo. Hopelijk is hij op zoek naar Toby. Ik ben benieuwd wat er uit het "onderzoek" komt. Laten we hopen dat het goed nieuws is.