Blijf Bij Me..

Deel 34 ✔

{Tamara}

"Tamara wat is er?" vraagt Rachid opnieuw. Ik geef geen antwoord. Ik wil hem nu niet wegsturen maar het moet eigenlijk wel. Ik wil dat hij blijft, dat hij mee zoekt naar de stalker. Maar dat gaat natuurlijk weer niet gebeuren.
"Ik ben nog niet begonnen met leren. Niet zo uitgebreid." zeg ik zachtjes.
"Wanneer heb je de eerste examen?" vraagt Rachid voor meer informatie.
"Dinsdag." antwoord ik onzeker.
"En het is nu donderdag, ik zal naar huis gaan zodat jij kan leren. Dan lukt het je alsnog wel. Dat weet ik zeker!" zegt Rachid snel. Ik knik. Daarna bedank ik hem met een knuffel en laat ik hem door de voordeur eruit. Ik plof op de bank. Dit moment ging zo snel, maar ook heel langzaam. Ik heb geen zin om te leren. Het moet. Ik breng mezelf in een motivatie om het te gaan doen. En loop dan naar boven. Bij elke traptrede denk ik aan een ander vak, wat ik voor welk vak moet doen. En hoeveel het eigenlijk wel niet is. Is Boaz eigenlijk al wel begonnen met leren? Na een uurtje ben ik klaar met Nederlands. Voor nu dan. Ik duw het boek van mij af en pak Biologie. Dat is het tweede examen van dinsdag. Daarna ben ik voor die dag klaar. Hoera! Not. Ik wordt wakker gemaakt door de deurbel. Shit ik ben in slaap gevallen tijdens het leren. Genoeg bewijs dat ik er geen zin in heb? Ik ren zo snel mogelijk naar beneden om de voordeur open te maken. Daar staat Boaz. Ik moet hem toch echt een keer een sleutel geven zodat hij zelf binnenkan. Of hij moet maar even wachten tot we geslaagd zijn. Want we hadden een belofte. Samen wonen na de examens. Die verdomde examens verpesten alles.
"Hey" begroet ik Boaz.
"Hoi hoe is het?" vraagt Boaz waarna hij een kus op mijn wang drukt.
"Ja gaat wel." zeg ik betreurd. Sowieso Boaz vraagt dadelijk wat er allemaal is. Op dit moment heb ik daar niet echt zin in. Ik wil liever even slapen.
"Dat klinkt niet overtuigend, gaat het echt goed met je?" vraagt Boaz terwijl hij zijn jas ophangt en daarna zijn schoenen uittrekt. Ik loop vast naar de woonkamer waar ik op de bank plof. En zodra Boaz naast me zit leg ik mijn hoofd tegen hem aan.
"Ja. Ik ben alleen moe." zeg ik snel.
"Heb je nog wat gevonden?" vraagt Boaz. Op het eerste moment snap ik hem niet maar al gauw schiet het door mijn hoofd. De stalker.
"Ja ik heb Rachid gebeld en die is gekomen. Die heeft al heel wat namen weggestreept van wie al eerder weg waren of van wie niet gekomen waren." zeg ik tevreden.
"Oké, dus we zijn al een stapje verder. Misschien kunnen we nog iets uit die brief van school halen." zegt Boaz dan.
"Ja maar nu niet. Ik wil of slapen of leren voor dinsdag."
"Dinsdag? Oh shit! De examens! Ik heb alleen nog maar voor dinsdag geleerd. Maar ik ga ook al vast beginnen met de rest want op school komt daar niks meer van. Gelukkig hebben we morgen vrij en maandag ook." Boaz springt op en loopt naar boven. Ik loop tot aan de trap achter hem aan. Eerst even wat te drinken en eten maken voor ons. Na een tijdje heb ik alles op een dienblad staan, en daarmee loop ik nu struggelend naar boven. Daar zie ik Boaz al druk bezig met aardrijkskunde. Tenminste als ik het goed zie. Ik zet het dienblad neer en dan merkt Boaz pas dat ik er ben.
"Lekker!" roept hij enthousiast. Hij pakt een van de twee koppen chocolademelk en een koekje. Hij geeft me een kus en dan gaan we verder met leren.
"Komen jullie eten!?" hoor ik Manon roepen. Ik sla mijn Engels boek dicht en loop naar beneden. Ik hoor Boaz achter mij aan gaan. Soms is het zo fijn dat we bij elkaar wonen. Altijd natuurlijk.
"Ik ga naar boven, douchen en daarna naar bed. Slaaplekker iedereen." zeg ik als het negen uur is. Ik heb mijn hand al op de deurklink als Boaz nog iets zegt.
"Slaaplekker, maar ik moet zo ook nog even douchen, als dat mag." zegt hij. Ik loop naar hem toe en trek hem dan overeind. Ja dat mag wel.
"Kom nu maar dan." zeg ik zachtjes. Hand in hand, een beetje ongemakkelijk, lopen we naar boven. Ik zet de kraan vast open, daarna kleed ik me uit en ga ik eronder staan. Niet veel later komt Boaz erbij staan. Maar goed dat we een grote douche hebben anders had dit nooit gekunt. Ik glimlach.
"Waar denk je aan?" vraagt Boaz.
"Niets hoor." zeg ik en ik zoen Boaz. Wij doen dit echt veels te vaak. Maar ik vind het niet erg. Ik vind het erg leuk.