Blijf Bij Me..

Deel 30 ✔

{Tamara}

Gespannen wachten we af op de voicemail. Beter doet hij het.

*U heeft een ingesproken bericht. Luisteren, druk op 1.*

Snel druk ik op 1 zodat we verder kunnen. Had ik toch maar niet af moeten drukken.
"Schatjee ik houd van jou!! Bel me even terug zodra het kan! Liefs Tamara." komt er uit de telefoon.
"He! Dat heb ik helemaal niet gestuurd! Hoe kan dat?" vraag ik verbaasd aan Boaz. Ik snap er echt helemaal niks van.
"Misschien dat hij het heeft ingesproken." antwoprdt Boaz.
"Dat geloof ik niet! Of is het dan toch een vrouw?" vraag ik opnieuw aan Boaz.
"Ik heb geen idee. Maar laten we nou gaan." antwoordt Boaz.
"Nee wacht. Ik word gebeld." zeg ik zenuwachtig. Ik neem op.

"Hallo met Tamara."
"Hey Tamara, jou had ik nodig." zegt een stem. Ja, logisch anders bel je mij niet. Op mijn nummer.
"Ja oke maar wie ben jij?" vraag ik.
"Oh weet je dat nog niet. Ik ben Toby. Hahah maakt niks uit."
"Oh ja nou hoor ik het. Waarvoor belde je mij?" vraag ik.
"Lisa." zegt Toby betreurd.
"Nee!" zeg ik.
"Tamara. Rustig. Kun je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen?" vraagt Toby dan. Ik kijk Boaz aan.
"Ehm oke." zeg ik snel. Ik druk af en vertel daarna het hele verhaal aan Boaz. Die mij uiteindelijk mee sleurt naar de auto. Ik kan nog net de gordel omdoen. Ik ben versteend! Wat kan er wel niet met Lisa aan de hand zijn? Waarom moeten we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen? Alle vragen borrelen weer in mijn hoofd. Ik vind dit niet leuk!

Als we bij het ziekenhuis aankomen staat Toby op ons te wachten. Maar. Moet hij dan niet bij Lisa zijn? Hmm.
"Kom jongens, we moeten snel zijn." roept Toby naar ons. Samen rennen we naar binnen. Op naar Lisa. We komen bij een klein kamertje aan, waar Lisa ligt. Allemaal draadjes om haar heen. Ik word er gek van. Er is nog een andere doktor die bezig is met haar zuurstofgehalte. Als dat maar goed gaat! Ik kniel bij Lisa neer en laat mijn hand door haar haar gaan. Als ze merkt dat ik het ben opent ze haar ogen. Jeej ze leeft nog! Ze trekt me in een knuffel. Maar dan fluisterd ze wat in mijn oor.
"I-Ik kan niet meer Tamara."
"Hou vol Lisa alsjeblieft!" fluister ik terug. Ze kan het wel.
"Nee... Het doet te veel pijn." zegt Lisa. Ik hoor haar snikken. Ja dit doet echt te veel pijn. Ik geloof dat het over is. Ik kijk Lisa smekend aan. Haar ogen gaan dicht, maar gelukkig ook nog net open.

"Blijf bij me Lisa! Ga niet weg!" snik ik.
"Ik houd van jou!" ik geef Lisa een kus op haar voorhoofd. Ik knijp heel zachtjes. Om haar stevig vast te houden. Opnieuw sluiten haar ogen. Gaan ze weer open? Nee. Helaas sluiten haar ogen voor altijd. Ik houd mijn tranen niet meer voor mij alleen. Iedereen mag het weten. Ik barst in tranen uit. Lisa! Waarom? Mijn aller beste vriendin heeft het net opgegeven. In een keer is het zo snel gegaan! En ik heb niet eens het plakboek kunnen geven!
"Godverdomme! Hoe kon dit nou gebeuren?" gil ik door mijn tranen heen. Ik trek Boaz naar me toe en knuffel hem dood. Na een tijdje laat ik Boaz weer gaan. Ik mag hem niet verliezen doordat ik hem zo stevig knuffel. Ik ben nog steeds aan het huilen. Nee stil, Laat mij.

•••

Vandaag is het zover. Het is een klein weekje later en vandaag is dus de begravenis. Van Lisa. De examens zijn een week verzet voor onze klas en dat is maar goed ook. Ik had het idee om een jurkje te gaan kopen en te dragen maar na nog eens goed na te denken besloot ik om toch ons 'friendsforever shirt' te dragen. Boaz en Toby heb ik overgehaald om het ook te doen. Yas! De begravenis verloopt goed. Natuurlijk springen de tranen elk moment, wanneer ze kunnen, in mijn ogen. Maar er is geen regen of onweer. Eigenlijk is het een te mooie dag voor een begravenis.
"Tamara, haar beste vriendin en Toby, voormalig (klopt dat?) vriendje van Lisa, hebben een boeketje gemaakt die bij Lisa in de kist zal worden gelegd. Dat mogen ze nu doen." zegt de leider. Langzaam lopen Toby en ik, bijna hand in hand, naar Lisa's kist. Het zijn twee boeketjes, met een paar bloemen geworden maar, maar een daarvan gaat de kist in. De andere houd ik voor mijzelf. Als extra aandenken aan Lisa. Het bloemetje geef ik een klein kusje, en daarna leg ik hem neer. Dan lopen Toby en ik terug. Oh god. Ik wordt ligt in mijn hoofd. Ik voel me niet meer zo goed. Ik voel me duizelig. Ik denk dat ik flauw ga vallen. Help me!

---

Lisa is overleden. Helaas! Eigenlijk best vroeg in het boek maar ja. Wat maakt het uit. Vinden jullie het jammer?

Normaal worden de examens niet verzet, maar anders klopt het verhaal niet :p sowieso doet hij dat niet helemaal.

Vote/Comment/Follow? X