{Tamara}
De bel gaat opnieuw. Ik zie Boaz naar de deur lopen. *Boem* he? Wat was dat? Toch niet Boaz? Ik begin te huilen. Ik sla mijn handen voor mijn ogen. Shit! Ik wil niet dat Boaz ook weg gaat!
"Boaz?!" gil ik door de kamer.
"Liefje gaat het? Ach waarom huil je? Is er iets?" vraagt Manon als ze mij ziet.
"Kijk even in de gang. Boaz?" zeg ik huilend. Dit kan niet gebeurd zijn! Nee! Nee dit mag niet gebeuren. Ik probeer overeind te komen. Ookal weet ik dat het de vorige keer niet lukte, ik probeer het toch. Met een beetje pijn in mijn rug, en wat kreunen kom ik toch overeind. Ik loop langzaam naar de gang. Daar zie ik Boaz op de grond liggen. Nee! Het is toch niet waar he? Ik begin nog harder te huilen. Manon kijkt op.
"Er is niks aan de hand, hij heeft alleen wat last van zijn rug. Hij viel tegen de verwarming aan." zegt ze dan.
"Mam ben je zeker? Oh laat het zeker zijn!" roep ik wanhopig.
"Ja, er stond een meisje, die probeerde iets te doen. Ik wilde de deur dicht doen maar toen duwde ze, ik viel tegen de verwarming. Maar ik kon nog wel de deur met mijn voet dicht doen. Ze is niet verder gekomen dan hier." zegt Boaz zacht. Gelukkig! Ofja, voor zover. Wie zou dat meisje zijn dan? Na een tijdje zitten we weer op de bank. Allebei met een grote mok chocolademelk. Boaz verteld het verhaal nog een keer, maar dit keer uitgebreider.
"Weet je hoe dat meisje eruit zag?" vraag ik terwijl ik een pen en papier pak.
"Ehm. Ze had blond haar, klein beetje slag erin. En ze had bruine ogen. Oh en ze droeg een gestreept topje met daarover een adidas vest en een blauwe broek. Ze had volgensmij adidas superstars aan. Dat heb ik niet goed kunnen zien." zegt Boaz.
"Goed. Fijn dat je zoveel zag. Gaat het al weer een beetje?" vraag ik. Ik druk een kus op Boaz lippen. Daarna kan hij pas reageren. Hij knikt alleen maar. Ik leun tegen Boaz zijn borstkas aan terwijl hij een nieuwe film opstart.
•••
De volgende dag ~donderdag~
•••
Nu Boaz naar school is kan ik me verdiepen in die rare acties van afgelopen maand. Alles wat ik vind schrijf ik op een blaadje. Het briefje van school kan vervalst zijn. En dus kan het ook van iemand anders zijn dan van de directeur. Daar ga ik wel van uit. De foto van het strand kan alleen van de mensen zijn die in dat gebied waren. Misschien kan ik om de gastenlijst vragen bij de organisator. Het meisje kan ik daarna opzoeken op instagram of op welke site dan ook. Nee dat kan niet. Ze heeft haar naam niet genoemd. De voicemail van die man, of van een vrouw met een stemhervormer, kan ik nu alleen niet terug luisteren, het gesprek staar op Boaz zijn telefoon. Ik ga ijverig aan de slag. Als eerst bel ik Rachid, een goede vriend van mij en ook de organisator van het feest. Hij zou zo even de lijst komen brengen. Fijn! Hoef ik dat al niet meer te doen. Ik bedenk me net dat het ook een groepje kan zijn. En dat meisje in het ziekenhuis, zou zij er ook wat mee te maken hebben? Dat zij expres daar loopt? Dan zijn het dus al drie mensen, of Boaz heeft het haar niet goed gezien gisteren. Met wie heb ik eigenlijk allemaal op het feest staan praten of doen? Want die kan mij dronken hebben gemaakt, zodat ik mij niks meer zou herinneren. Of heeft iemand anders iets in mijn drinken gedaan? Dat zou gemeen zijn! Dan gaat de bel. Rachid zal dat wel zijn. Ik loop erheen en ja, daar staat mijn goede vriend. Hij wappert met een paar papiertjes. Ik vraag of hij even binnen wilt komen, en daar zegt hij geen nee tegen. Ik bied nog wat drinken aan en laat hem op de bank zitten.
"Weet jij misschien ook wie er voor 21:00 al naar huis waren? Want dat zou ook nog kunnen helpen." zeg ik dan.
"Ehm. Dat zou ik niet precies weten maar je kan er wel een aantal wegstrepen, want de een is niet gekomen en de ander is vroeg gegaan." antwoordt Rachid.
"Oke dat zou fijn zijn, als je ook weet wie." lach ik. Ik overhandig Rachid de papiertjes en een pen en dan gaat hij aan de slag. Als hij klaar is staan er nog iets van twintig personen op. En dat van de achtenveertig als ik het goed heb. Yes! Dat helpt sowieso.
"Super bedankt!" roep ik blij.
"Ik heb jullie er ook afgehaalt, want jullie waren samen aan het zoenen niet waar? Jeetje wat gaat dat hard met jullie!" zegt Rachid enthousiast.
"Ja klopt." zeg ik terwijl ik lach.
"En wanneer hebben jullie die examens eigenlijk?" vraagt Rachid dan.
"Oeps." zeg ik.
---
Heyyy
Oke niet zo'n heel interessant deeltje, maar hier worden de voorbereidingen gedaan. Alleen wat valt er te "oepsen" op het einde? Weet jij het?
Ik wil weer n beetje gaan werken met cliffhangers, als je dat nog niet wist.
Vote/Comment/Follow? X
JE LEEST
Blijf Bij Me..
Romance"Blijf bij me Lisa!" "Ga niet weg" snik ik Maar toch sluiten haar ogen. Helaas voor altijd... Tamara gaat een moeilijke tijd tegemoet komen. Helpen ze haar om eruit te komen, of is dit ook het 'einde' van Tamara? Veel leesplezier en laat een comme...
