Blijf Bij Me..

Deel 44 ✔

{Tamara}

Boaz komt op me af rennen. Hij springt in mijn armen terwijl ik er niks van snap. Maar dan begint hij te praten. Over de examens, dat ie toch is geslaagd. Wat ben ik blij voor hem! Ik pak snel de taart uit de koelkast die oma vandaag gebracht heeft. Een klein stukje voor beide moet kunnen! Ik was zo bang dat Boaz niet geslaagd was maar blijkbaar toch wel. Ze hadden naar Thom gebeld. Logisch ook want daar hoort Boaz te wonen. Ik deel de taart uit en als die op is ga ik naar boven. Boaz bleef nog even beneden en dat maakt een kans om hem op te geven voor de Voice. Als dat nog kan zo laat. Ik glimlach bij die gedachte. Als ik hem nu niet kan opgeven moet ik denk ik een halve week wachten. Ik ben benieuwd of we wifi hebben in ons hotel in Parijs. En of we die überhaupt nodig hebben. Of we het niet te druk krijgen. Opnieuw moet ik glimlachen. Ik start de laptop op en ga daarna naar de site van de Voice of Holland. Op de pagina verschijnt (opnieuw) een link om iemand op te kunnen geven. Gelukkig het kan nog! Ik stuur het filmpje op en schrijf alle informatie erbij die nodig is. Ook schrijf ik erbij dat het leuk zou zijn om hem ter plekken te verrassen. Ik weet alleen niet of ze dat nog doen bij de Voice of Holland. Bij de Kids wel. Maar daar is hij nu te oud voor. Als ik klaar ben komt Boaz ook naar boven. Net op tijd klaar dus. Ik ben blij dat ik hem nu opgegeven heb en niet pas over een week. Hetzelfde geld dat het dan niet meer kan. Had ik er nou bijgeschreven dat hij al vaker mee had gedaan? Ik ben daar laatst achtergekomen. Toen begon hij een heel verhaal over vroeger te vertellen en toen kwam dat er ook in voorbij. Dat ik dat nooit gezien heb! Ik kijk echt al jaren naar de Voice!
"Zullen we nog een filmpje kijken?" vraag ik als Boaz langs me komt liggen.
"Is goed, kies er maar een uit." antwoordt hij op mijn vraag. Ik scrol door de lijsten met films maar stop bij de comdey. Vandaag, vanavond, heb is een keer zin in wat grapjes. Uiteindelijk besluit Boaz dan om de verschrikkelijke ikke 2 te gaan kijken. Die hebben we al zo vaak gezien maar hij blijft leuk. Ik denk wel dat ik de 1e film van verschrikkelijk ikke leuker vind.

Zoals ik al had verwacht, halverwege de film zijn we niet meer aan het opletten. Boaz is veel interessanter, Altijd. Hij streelt mijn haar tien duizend keer, het voelt fijn. Maar even later stopt hij daarmee. Verdorie! Boaz begint me te kietel en ik vraag of die daarmee wilt stoppen, maar dat doet hij niet. Ik sta op waarna hij me met een pruillip aankijkt. Ik moet erom lachen.
"Krijg je ervan snoepje." lach ik. Nu stapt Boaz ook uit bed. Hij rent achter mij aan. Negen van de tien keer kan ik hem ontwijken maar helaas de laatste keer niet. Hij tilt me op en neemt me weer mee terug naar onze slaapkamer. Hij laat me op bed vallen en kruipt dan op me. Oké ik snap het. Aankomende week kan het niet want dat is niet netjes tegenover het hotel waar we zitten. We blijven nog een tijdje zo liggen, niet wetend dat Boaz in slaap is gevallen. Oeps! Ik probeer hem op te tillen zodat we samen onder de dekens kunnen kruipen maar zo makkelijk is dat nog niet. Boaz tilt mij zo op maar andersom niet. Jeetje wat is hij zwaar. Dit is echt kansloos. Wat ben ik blij dat ik onder hem uit ben gekomen. Ik besluit om een paar andere dekens uit de kast te halen en gooi die dan over ons heen. Boaz ligt zo schattig te slapen. En dat ga ik ook maar eens doen.

•••

Ik voel hoe iemand, waarschijnlijk Boaz, uit het bed stap. Ik rek me uit en open dan mijn ogen. Boaz staat in zijn onderbroek voor zijn kleren. Hij heeft nog steeds niet veel keus. Nou al helemaal niet want de helft zit in zijn koffer. Misschien dat we in Parijs iets leuks kunnen vinden voor hem.
"Wat is er in vredesnaam gebeurd gister avond? Waarom liggen er zoveel dekens?" vraagt Boaz opeens.
"Nou iemand gooit mij op bed en valt dan in slaap. Drie keer raden wie dat was. Jij als zwaar kindje kan ik niet optillen dus moest ik wel andere dekens pakken." kijk ik hem chagrijnig aan. Boaz lacht. Ondertussen trekt hij een trui aan.
"En ben je al klaar voor de reis? Lekker lang rijden." vraag ik als Boaz aangekleed is.
"Ik zie een beetje tegenop het rijden maar ik heb er wel zin in." zegt Boaz. Als ik ook aangekleed ben loop ik naar beneden waar ik de laptop opstart. Ik wil nog heel even kijken naar een huisje voor Boaz en mij na de reis. Ik wil alleen nog maar verder met Boaz. En het is na de examens, wat we beloofd hadden. Dan zie ik een leuk appartement. Ik roep Boaz en Manon en laat ze het appartement zien. Ook hun zijn enthousiast. Ik voeg hem toe aan de favorieten als ik zie dat we over een uur al gaan. Daarna ga ik mij koffer 100% inpakken met het laatste beetje make-up, zonnebrandcrème en nog wat schoonmaakspullen. Ik neem de koffers ook mee naar beneden om ze straks in een keer in de kofferbak te leggen. En dan ben ik helemaal klaar voor Parijs.

Ik heb er zin in!