Blijf Bij Me..

Deel 45 ✔

{Tamara}

Ik ben aan het wachten. Aan het wachten op Boaz totdat hij klaar is met zijn tas. Op het laatste moment bedacht hij om toch een kleinere tas te pakken voor de meeste nodige dingen. Op dat moment ga je van alles bedenken. Hoe zit het eigenlijk met die stalkers? We moeten nog steeds een afspraak maken met die Manouk. Ik heb echt het gevoel dat het dé Manouk is. En die man? Zou dat haar vader zijn ofzo? Die hebben ze nog niet opgepakt. Ik ben benieuwd want wanneer worden ze veroordeeld? Worden ze überhaupt veroordeeld? Dadelijk wordt ze gewoon vrijgelaten! Dat kan toch niet? Als Boaz beneden komt begin ik er dan ook meteen over. Beter nu dan nooit, we gaan zo toch naar Parijs. Niemand die het weet, op familie en onze vrienden na. Manouk dus niet. Misschien is Toby onze stalker wel. Die weet het. Dadelijk achtervolgt hij ons. Jeetje wat bedenk ik me nou!
"Hoe is het eigenlijk afgelopen met die stalkers? Zijn ze al opgepakt of aangereden? Oh dat klinkt best hard. Maar heb je een van hun nog gesproken? De politie ofzo?" vraag ik.
"Huh? Oh hun ik heb geen flauw idee. Volgens mij heeft de politie de zaak gewoon in de prullebak gegooid. We horen niks meer van ze. Ik denk dat ze Manouk ook weer vrij hebben gelaten, ookal heb ik geen last meer van die mensen gehad." antwoordt Boaz.
"Mam? Heb jij laatst nog iets van de politie gehoord? Over die stalkers, of ze opgepakt zijn?" roep ik door de kamer.
"Nee.. Of wacht ja! Ik sprak laatst iemand, een man. Hij had het over ene Manouk en een Willem. Ik snapte er niks van. Maar nu blijkt dus, denk ik, dat het over de stalkers ging. Ze zijn opgepakt. En die Willem is de vriend van Manouk. Zij heeft hem meegesleurd in deze hel. Daar had die man het over. En jullie moesten nog maar een keer een afspraak maken om met Manouk te praten. Waar dit allemaal voor nodig was. Het schijnt dat de politie dat niet uit haar kregen. En het schijnt dus ook dat die Willem er eigenlijk niks mee te maken wilde hebben. Hij moest het doen van Manouk. Mooi dom. Maar goed. Dat doen jullie maar lekker na jullie vakantie. Ik wil niet dat je darover denkt op vakantie." kakelt Manon.
"Wow wat een verhaal. Ik denk al, we horen er niks meer van. Maar er gebeurde ook niks meer. Na de vakantie maken we een afspraak voor een verhoor. Dat doen we. En nu stap ik in de auto, ik weet niet wat jij doet?" zeg ik.
"Ik ga met je mee!" roept Boaz.
"Heel veel plezier meisje, en jij natuurlijk ook Boaz." zegt Manon terwijl ze een kus op mijn wang drukt.
"Doei!" roepen Boaz en ik tegelijk. Alle koffers gooien we in de kofferbak. Gelukkig is die daar groot genoeg voor. We stappen de auto in en rijden dan de straat uit. Tot volgende week huisje. Ik zet de radio wat harder, maar wel op een volume dat ik Boaz nog kan verstaan. Of hij mij kan verstaan vraag ik me af. Ik zing zachtjes mee met de nummers die voorbij komen. Dit is voelt goed, lekker ontspannen. Zo kan ik die reis van, volgens mij, drie uur wel volhouden. Lang leven de radio! De radio is echt een goede uitvinding. Ik kan er miet zonder mee overweg. Vooral slam fm vind ik leuk om te luisteren de laatste tijd.

---

De rede waarom hij korter is en eerder geplaatst wordt: (hoera!)

Ik las in dit boek een stukje terug, en daar ging het over de stalkers. Ik was het haast vergeten :p maar daarom dit deeltje dus, om te zeggen dat de stalkers zijn opgepakt etc. (het gesprek komt nog wel!) De komende deeltjes zijn ook niet spannend. Maar dat hoeft niet altijd toch? Plezier, dat is het. Er staan al een paar deeltjes (holy moly) klaar dus deze prop ik er nu tussen. Maar ik kom nu op een idee. Dat ga ik wel voor een ander/nieuw boek gebruiken want het klinkt echt idioot.

Ik wil af en toe vaker gaan plaatsen, als ik genoeg deeltjes klaar heb staan. Zal dus niet vaak zijn :/

Naja ik ga maar weer eens.
Vote/Comment? X