Jul's Pov
Natapos na ang game. Grabe! Parang gumaan ang loob ko. Sobrang dami ring natutuwa sa pagbalik ko.Sobra kong namiss ito.
"Ms.Montes! Congrats! Buti at nandito ka at sumali ka ulit! Kung hindi dahil sayo,walang laro ang mgaganap." bati sa akin ni coach.
"Sus coach!Wala yun! May mga narealize lang talaga ako. Hehe."
"Sige coach,una na ko ah,puntahan ko lang si Kath." sabi ko sabay talikod.
"Oy Kath!"
"Oy Juls!!" sabi nya tapos nagyakap kami.
"Wahhh! Sobrang saya ko alam mo yun? Takte ka! Pangarap ko ulit makalaro ka sa volleyball And finally! Nalabanan mo na yang fear mo!" sabi nya. Ang OA naman nitng babaeng to. Bumitaw na ko sa yakap at nginitian ko siya.
"ANG EPIC NUNG FACE NI MAJA!HAHAHAHA!" tawa nya at sinabayan ko rin siya sa pagtawa. Hahaha! Nakakatawa naman talaga!
"Teka,tara kumain muna tayo,nag preprepare na ang lahat,mayamaya lang eh laro naman ng boypren ko!" sabay hila nya sa akin sa canteen. No choice,gutom na rin naman ako eh.
Para ngang ayoko manood nun e. Lalo na't nalaman kong sa kabilang school na pala si Enchong nagaaral at varsity siya dun,nakita ko siya kanina eh nung bago magstart ang game diba. Pero baka masabihan akong bitter.
Kumakain kami ngayun ni kath sa canteen.
"Alam ko yang iniisip mo." biglang salita nya.
"......"
"Ako rin eh,nagulat,sa kabila na pala yun nagaaral,sabi na eh." dagdag pa ni Kath.
"Sus pakelam ko dun." sabi ko,tapos nakita kong si Kath na tumingin sa mata ko with matching nakakalokong ngiti.
"Totoo ba yan?" sabi nya sakin habang ganun pa rin ang tingin nya sakin.
"Oo nga!"
"Aba,oo nga! At bkit parang wala ng bitterness? May bago k na ba?Hmmm" sabi nya sakin na parang may pinapahiwatig.
"Tigilan mo ako Kathryn Bernardo ah!" binuo ko talaga ang pangalan nya.
"Wushu!" sabi nya pa. Kaya tinignan ko siya talaga ng masama.
"Hehe,joke lang,Alam ko namang hindi si Quen-" nagulat siya sa sinasabi nya kaya napatakip siya ng bibig. Tinignan ko pa siya ng masama,as in masama.
"Hehehe,byebye kitakits nalang sa gym tawag na ko ni dj." nagmamadali siyang umalis dahil siguro sa takot sakin. Argh! Anung si Quen? Asus di ko naman gusto yun kase ano-- ay basta! Tigilan nyo ko ah!
Tumayo na ko at napagdesisyunan kong,manood ng game nila.Kailangan! Para hindi bitter tignan.Hoy! Hindi dahil sa gusto kong mapanood si Quen ah! Hinde! Tsk! Anu ba tong sinasabi ko.
"Guys! 20 minutes nalang magstastart na ang game ng basketball!! KYAHH! Lahat sila pogi omaygosh!"
"Kyahh!Tara hanap na tayo ng pwesto!"
Narinig ko yung mga babae habang papalabas ako ng canteen.
So,20minutes nalang start na? Anung oras na ba? Tinignan ko yung relo ko at 3:40 na pala. 4pm simula ng game eh. Kahit alam kong masisira ang araw ko pag nanood ako,kaya to! Sus!
Naglalakad na ako papuntang court kaso--
"ARAY!" nasabi ko sa sakit ng naramdaman ko dahil may nakabunggo ako at nadapa ako.
"Ay sorry ms. Nasaktan ka ba?" sabi nya at nakita kong naga-abot siya ng kamay para makatayo ako. Kaya inabot ko,kaya ko naman tumayo dahil sugat lang to for sure. Pero nahinto ako nung nakota ko kung sino ang nakabangga sakin.
BINABASA MO ANG
Kailan?! :O (JulQuen and KathNiel)
FanfictionIsang babaeng nagmahal,pero sinaktan. Akala nya sila na talaga,akala nya forever na talaga,AKALA nya lang pala. Pero paano kung may darating na bago para sakanya? Mababago kaya buhay nya? Magiging masaya kaya ulit siya? Kailan nya ba mapapansin na...