In het geheim (Flikken Maastricht)

26

Op het moment dat ze ophangt knielt ze weer naast Frank 'alsjeblieft Frank blijf erbij de ambulance is onderweg' 'mevrouw mevrouw is het uw man' ze knikt 'de dader is er net vandoor gegaan hij was door rood gereden' verschrikt kijkt Eva op 'echt waar' stamelt ze 'ja mevrouw' zegt de jongen 'blijf je alsjeblieft hier tot mijn collega's van de politie komen' vraagt ze hem, hij knikt. Dan pakt ze weer haar telefoon 'Marion kom alsjeblieft naar de Ponti met Romeo, Frank is aangereden en de dader is er vandoor' zegt ze snikkend tegen Marion 'we komen er meteen aan' hoort ze Marion nog zeggen als ze ophangt.
Ze houdt Franks hand vast en praat zacht tegen hem, vanuit haar ooghoek ziet ze 2 collega's aankomen die de omstanders wat achteruit manen om voor de aankomende ambulance plaats te maken. Binnen een minuut zitten 2 ambulance broeders naast Eva en vragen wat er gebeurd is. Dan hoort ze een vertrouwde stem hard roepen 'Politie, iedereen verder achteruit, Tim zet het meteen af met afzetlint' commandeert Wolfs. 'Eva, wat is er gebeurd' hortend en stotend doet ze haar verhaal en wijst naar de jongen die getuige is. 'Marion en Romeo komen er ook aan' huilt ze. 'Doe even rustig Eef, jij gaat met de ambulance mee, ik wacht op Marion en Romeo, ik vertel hen alles en ik kom dan naar je toe' ze knikt, hij veegt de tranen van haar wangen en geeft haar snel een kus. Frank ligt al op een brancard en wordt de ambulance ingereden, Wolfs loopt met Eva mee, praat wat met de ambulancebroeders en helpt Eva met instappen. 'Ik kom er zo snel mogelijk aan' hij kust haar nog een keer snel en knijpt gemoedelijk in haar schouder.

'Eva, weet je al iets' vraagt Wolfs als hij in de gang van het ziekenhuis Eva ziet zitten met haar hoofd in haar handen. Ze schudt haar hoofd en stort zich huilend in zijn armen 'ssst' sust hij haar en wrijft lief over haar rug. 'Ik haal wat water voor je Eef' 'nee blijf bij me' zegt ze angstig en klamp zich steviger tegen hem aan.
'Mevrouw van Dongen' wordt er door de gang geroepen, angstig kijkt ze op en Wolfs begeleidt haar richting de arts die haar riep 'hoe gaat het met hem' fluistert ze, bang voor het antwoord 'loopt u even met mij mee' vraagt hij haar, ze grijpt de hand van Wolfs en kijkt hem voor een seconde aan. "Laat me niet alleen, blijf bij me" is het geen wat hij in haar ogen kan aflezen. Geruststellend knijpt hij in haar hand en samen lopen ze achter de arts aan. Als ze in het kantoortje aan het bureau van de arts plaatsnemen steekt hij meteen van wal 'ik heb slecht nieuws voor u mevrouw, het spijt me om het te moeten zeggen maar meneer de Ponti heeft het niet gehaald, tijdens de operatie is hij overleden'. De tranen lopen over haar wangen, ze schudt met haar hoofd 'wanneer mag ik hem zien' vraagt ze zacht. 'Ik kan zo wel even met jullie meelopen als u wilt' ze knikt. Als ze even later bij de kamer aankomen waar Frank ligt vraagt Wolfs zachtjes 'moet ik met je meelopen of wil je liever even alleen zijn' zonder twijfel schudt ze haar hoofd 'loop alsjeblieft mee'.