In het geheim (Flikken Maastricht)

57

Die nacht is het heel rustig er komt maar sporadisch een auto voorbij. Tot een uur of 4, Wolfs ligt achterin te slapen Eva zit onderuit gezakt een spelletje te doen op haar telefoon als er een auto langzaam aan komt rijden, Eva zakt verder onderuit 'Wolfs blijven liggen maar wakker worden' zegt ze zacht 'Wolfs hé' en ze schudt aan zijn arm. Hij mompelt wat maar dan ziet Eva de auto verder rijden 'wat is er' vraagt hij 'niks sorry er stopte een auto maar reed toch weer door'.
'Oh wacht daar komt weer een auto langzaam aanrijden' zegt ze en als hij dichterbij komt ziet ze dat het dezelfde is en dat er 2 mensen voorin zitten. 'Hebben ze jou gezien' vraagt Wolfs haar 'nee denk het niet, zou knap zijn want ik lig bijna'. 'Oh oké'.
'Ze blijven nu voor het huis stil staan' fluistert Eva. 'Ja ik zie het en mij kunnen ze niet zien hier achter het geblindeerde raam' zegt hij. Eva zakt weer verder onderuit. 'Geef mij de verrekijker eens' vraagt hij 'er stappen 2 personen uit, een man en een vrouw met koffer en tas, ze kijken rond, ze lopen naar dat huis'. Vertelt Wolfs. Even later komt het stel weer naar buiten en lopen naar de auto, ze openen de kofferbak en halen er iets uit. 'JA Bingo' roept Wolfs 'bellen maar Eef' roept hij opgewonden 'ze hebben een persoon uit de achterbak gehaald en die strompelt nu mee naar de voordeur'. Nadat Eva heeft gebeld zegt ze 'zullen we samen naar binnen gaan'. 'NEE Eef we wachten op versterking, als het mis gaat is alles voor niks geweest en ze kunnen geen kant op want wij houden ze in de gaten' zegt Wolfs stellig.

Na een paar minuten gaat de voordeur weer open en 1 persoon loopt richting het café en belt aan, de deur gaat open en hij verdwijnt naar binnen 'vreemd' mompelt Wolfs 'het café is allang dicht. 'Misschien een vriend of een handlanger' zegt Eva. 5 minuten later gaat Eva's telefoon 'wij staan in positie' meldt Wim 'nog heel even wachten op Rinus en Sjoerd' zegt Eva 'maar blijf aan de lijn ik laat Wolfs hun bellen'. 'Nog 2 minuten' zegt Wolfs als hij Sjoerd aan de lijn heeft. Wanneer ook hun op positie staan bespreken ze het plan en vallen binnen. Sjoerd en Rinus met een AT bij het huis en Eva en Wolfs met een AT bij het café.

Verbijsterd maar ook opgelucht zitten ze met z'n vieren aan de ontbijttafel, de ontbijtzaal is nog leeg, het is ook pas net 7 uur. 'Dit is toch niet te geloven, we waren alle dagen zo dichtbij' zegt Wolfs. 'Het ergste is, ik ben een paar dagen geleden in dat café naar het toilet geweest, ik had al zo'n vreemd gevoel daar binnen maar ik wist niet wat het precies was' zegt Eva zacht 'voel je niet schuldig Eva, je kon het niet weten' zegt Rinus tegen haar 'ja maar toch, dan hadden die vrouwen wel eerder bevrijdt geweest' zegt ze en de eerste tranen lopen al over haar wangen 'Eef, rustig nou maar' zegt Wolfs zacht en slaat een arm om haar heen 'wij hebben gedaan wat we konden en ze zijn uiteindelijk allemaal opgepakt' en geeft haar kleine kusjes op haar wang. Ondanks alle opbeurende woorden van haar collega's die volgen breekt Eva toch en barst even later in snikken uit. Wolfs pakt haar hand en neemt haar mee naar de toiletten 'kom eens hier' fluistert hij en neemt haar in zijn armen 'gooi alles er maar even uit' fluistert hij weer en streelt over haar rug, snikkend drukt ze zich tegen hem aan en binnen een mum van tijd is zijn overhemd bij zijn schouderpartij helemaal nat 'wat hebben we over het hoofd gezien' snikt ze, 'helemaal niks Eef, we hebben gedaan wat we konden, verwijt je zelf alsjeblieft niks' sust hij haar en geeft kusjes op haar hoofd. '
sorry' stottert ze even later kijkend naar zijn overhemd. 'Geeft niks' grijnst hij naar haar 'gaat het weer een beetje' ze knikt 'dat was de ontlading denk ik' zegt ze zacht 'geeft niks' fluistert hij weer 'jij gooit nu alles eruit, straks moet jij er voor die meiden zijn want waarschijnlijk zullen ze van ons niks willen weten' ze knikt 'regelen jullie zometeen een busje voor hier naar toe, kamers met tussendeuren en de tickets terug naar huis'.
'ja mevrouw' grinnikt Wolfs
'we eten zo wat en dan ga jij even op bed liggen en regelen wij de rest als Wim belt gaan we ze ophalen'. Eva zucht.
'ik ben er voor je lieverd, dus als er iets is kom je naar me toe'. Ze legt haar handen in zijn nek en kust hem 'je bent zo lief' fluistert ze
'tuurlijk, voor mijn meisje doe ik toch alles' fluistert hij terug en een glimlach verschijnt op haar lippen en ze drukt zich nog even tegen hem aan.